Η διαχείριση υδάτινων πόρων ως τουρκικό στρατηγικό όπλο

Για την Τουρκία, το κρίσιμο θέμα είναι η διαχείριση των πηγών των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, παράλληλα με τον ταχέως αυξανόμενο αριθμό φραγμάτων και υδροηλεκτρικών σταθμών που εμφανίζονται


Πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το «2ο Διεθνές Φόρουμ για το Νερό», με παγκόσμια συμμετοχή και με έμφαση στην περιφερειακή συνεργασία, με ιδιαίτερη εστίαση στη Μέση Ανατολή. «Τα πράγματα που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από τα πράγματα που μας χωρίζουν», είπε ο κ. Οκτάι Ταμπασαράν, γενικός γραμματέας του «Διεθνούς Φόρουμ για το Νερό», τονίζοντας τα κοινά συμφέροντα της περιοχής.

«Η χώρα μας δεν είναι πλούσια σε υδάτινους πόρους», είπε στο φόρουμ ο Τούρκος υπουργός για τα Δάση και το Περιβάλλον κ. Βεΐσέλ Έρογλου. «Δεν είναι όμως και φτωχή». Με τους σωστούς κανονισμούς, ισχυρίστηκε, «υπάρχουν αρκετοί πόροι για να ικανοποιήσουν τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας».

Για την Τουρκία, το κρίσιμο θέμα είναι η διαχείριση των πηγών των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, παράλληλα με τον ταχέως αυξανόμενο αριθμό φραγμάτων και υδροηλεκτρικών σταθμών που εμφανίζονται. Τα φράγματα και τα αρδευτικά έργα κατασκευάζονται κυρίως στο πλαίσιο του Έργου ΝΑ Ανατολίας (GAP), σκοπός του οποίου είναι η εκμετάλλευση της ενέργειας των υδάτινων πόρων της Τουρκίας και η ενίσχυση της οικονομίας του ΝΑ τμήματος της χώρας, μιας από τις φτωχότερες περιοχές της.

Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Νοτιοανατολικής Ευρώπης «SETimes», οι υποστηρικτές των φραγμάτων ισχυρίζονται ότι το έργο GAP θα παρέχει περισσότερα από μια απλή διευθέτηση των ενεργειακών και των οικονομικών προβλημάτων. Η επιτυχής ανάπτυξη του ΝΑ τμήματος, λένε, θα μειώσει τις εντάσεις με τους Κούρδους της Τουρκίας μέσω της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης και ενσωμάτωσης.

Από την άλλη πλευρά, οι επικριτές του έργου GAP λένε ότι η Τουρκία αξιοποιεί τους ποταμούς αυτούς και έτσι μειώνεται η ροή των υδάτων στις παρόχθιες χώρες της Συρίας και του Ιράκ. Το ζήτημα της ροής των υδάτων έχει δημιουργήσει άμπωτη και πλημμυρίδα πολιτικών προβλημάτων ανάμεσα στις τρεις χώρες.

Ωστόσο, ο κ. Χάκρα Κσία, πρόεδρος του Κέντρου Μελετών για το Νερό και Ασφάλειας Νερού του Συνδέσμου των Αραβικών Κρατών, εξέφρασε αισιοδοξία για τις ροές των υδάτων μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. «Αυτός είναι και ο λόγος που βρίσκομαι εδώ», είπε ο Κσία. «Επί του παρόντος, οι σχέσεις μας είναι πολύ-πολύ καλές. Έχουν υπογραφεί πολλά πρωτόκολλα και έχουν συνταχθεί μνημόνια κατανόησης σχετικά με τη συνεργασία στο θέμα του ποταμού Τίγρη». Βέβαια, πόσο τιμά την υπογραφή της η Τουρκία, αυτό θα διαπιστωθεί στο μέλλον.

Σχετικά με την πρόταση εξαγωγής υδάτων των φραγμάτων από την Τουρκία στους αγρότες του Ιράκ έναντι πετρελαίου, η κ. Ιμάνι Αμπντ Ελ Αλ, εκπρόσωπος των Η.Ε. και στέλεχος ΜΚΟ, δεν ήταν αισιόδοξη. «Εδώ μιλάμε για τη Μεσοποταμία. Η εισαγωγή νερού στην κοιτίδα του πολιτισμού», ισχυρίστηκε, «είναι παράλογη πρόταση, όπως είναι παράλογη και η μεταχείριση του νερού ως εμπορεύματος παρά ως δικαιώματος».

Ο κ Μεχμέτ Καρπούζκου, από το πανεπιστήμιο Γκαζικέντ, απάντησε ότι τα οποιαδήποτε οφέλη που προκύπτουν από τα φράγματα της Τουρκίας για τις άλλες χώρες θα πρέπει να πληρώνονται από τις χώρες αυτές, και μολονότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα, οι υποδομές είναι.

Τέλος, ο κ. Λόικ Φοσόν, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου για το Νερό, αρκέστηκε σε κοινότυπες διαπιστώσεις, όπως: «Ακόμα και με μια δίκαιη κατανομή του νερού ανάμεσα στους ανθρώπους και τα κράτη, δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια ακόμα υποχρέωση: την κατανομή του νερού ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση».

Γενικό συμπέρασμα: Καταγράφηκε η ανησυχία των γειτόνων της Τουρκίας για τον τρόπο διαχείρισης από αυτήν των υδάτων των δυο από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Ασίας (οι άλλοι επτά πηγάζουν από το Θιβέτ, που πλησιάζει όπου να ’ναι η μέρα, που θα ηχήσουν κι εκεί τα τύμπανα των «αντικαθεστωτικών» Θιβετιανών).
Source :http://voria.gr/