Οι λεπτές ισορροπίες στην υπόθεση της Λιβύης

Στην κόψη του ξυραφιού ακροβατεί η ελληνική κυβέρνηση στην υπόθεση της Λιβύης.

Οπως παραδέχονταν διπλωµατικές πηγές, η Αθήνα προσπαθεί απο τη µια πλευρά να παίξει τον ρόλο της δύναµης που σέβεται τη διεθνή νοµιµότητα συµµετέχοντας στους σχεδιασµούς της ∆ύσης, και από την άλλη να υπογραµµίσει ότι ως χώρα µε άµεση γειτνίαση και επαφές µε τη Λιβύη τάσσεται υπέρ της διπλωµατικής προσπάθειας για εκτόνωση της κρίσης. Μάλιστα, επιθυµεί στο δεύτερο αυτό σκέλος της λύσης να παίξει πρωτεύοντα ρόλο.

Γι’ αυτό και η Αθήνα, διεκδικώντας τον δικό της ρόλοστην προσπάθεια της διεθνούς κοινότητας, εξασφάλισε τη συµµετοχή του Γιώργου Παπανδρέου στη διεθνή διάσκεψη στο Παρίσι που συγκλήθηκε µε πρωτοβουλία του γάλλου Προέδρου. Σύµφωνα µε πληροφορίες, ο έλληνας Πρωθυπουργός προσκλήθηκε κατόπιν ελληνικού αιτήµατος, το οποίο έγινε σεβαστό. Η συµµετοχή τού Γιώργου Παπανδρέου, πάντως, προκάλεσε και αιτήµατα για παροχή διευκολύνσεων σε γαλλικά και βελγικά αεροσκάφη που παίρνουν µέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αν και αρχικά η κυβέρνηση είπε «όχι» στη χρήση ελληνικών βάσεων, τελικά συναίνεσε χθες για την παροχή των διευκολύνσεων. Προηγουµένως, ο αντιπρόσωπος του Βελγίου στο ΝΑΤΟ είχε εκφράσει µε έντονο τρόπο τη δυσφορία του για τη διστακτικότητα της Ελλάδας...

Υπενθυµίζεται ότι η επιχείρηση – τουλάχιστον µέχρι χθες το βράδυ – δεν ήταν µια επιχείρηση του ΝΑΤΟ, αλλά µια επιχείρηση της οποίας ηγούνται οι Γάλλοι και την οποία κατευθύνουν οι Αµερικανοί, γεγονός που έχει προκαλέσει τριγµούς και διαφωνίες µέσα στη Βορειοατλαντική Συµµαχία. Μέχρι αργά χθες το βράδυ, οι αντιπρόσωποι των χωρών του ΝΑΤΟ δεν είχαν καταφέρει να υιοθετήσουν καν τον επιχειρησιακό σχεδιασµό, το πρώτο βήµα για την εµπλοκή της Συµµαχίας, καθώς στη συνέχεια απαιτείται νέα απόφαση για την εκτέλεση του επιχειρησιακού σχεδιασµού.

Η πολυπλοκότητα και η ασάφεια του εγχειρήµατος, δηλαδή, τίνος επιχείρηση είναι, ενισχύονται κι από τις διαφορετικές απόψεις και τα συµφέροντα που επικρατούν όχι µόνο στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά και στο ίδιο το Συµβούλιο Ασφαλείας (απείχαν από την ψηφοφορία για τη σχετική απόφαση όχι µόνο η Γερµανία, αλλά και η Ρωσία και η Κίνα). Τη σύγχυση επιτείνει – λένε οι διπλωµατικές πηγές – η στάση της Γαλλίας. Κι αυτό, γιατί δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν πως αυτή δεν υπαγορεύεται µόνο από στρατηγικούς σχεδιασµούς, αλλά και από το εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος επιχειρεί να εµφανιστεί ως ηγέτης και εµπνευστής της επιχείρησης, προκειµένου να κερδίσει πόντους. Η στάση αυτή έχει προκαλέσει δυσφορία σε πολλούς συµµάχους.

Ενδεικτικό είναι ότι το Σάββατο, κατά τη συνεδρίαση του Βορειοατλαντικού Συµβουλίου, ήταν οι Γάλλοι αυτοί που µπλόκαραν την υιοθέτηση του επιχειρησιακού σχεδιασµού του ΝΑΤΟ, προκειµένου, έλεγαν ΝΑΤΟΪΚΈς πηγές, να έχουν οι ίδιοι και όχι το ΝΑ ΤΟ την «πατρότητα» της επιχείρησης. Κι αυτό, µε τις ευλογίες των Αµερικανών, για να µη δοθεί η εικόνα ότι είναι οι δεύτεροι αυτοί που επιτίθενται στον αραβικό κόσµο και υπάρξει αντιαµερικανική αναταραχή στην περιοχή. Στην ταραχώδη συνεδρίαση των αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, τις επιφυλάξεις τους εξέφρασαν και οι Τούρκοι, καθώς είχαν διαφορετική άποψη, ενώ δυσαρεστήθηκαν για τη µη πρόσκλησή τους στη διάσκεψη του Παρισιού, όπου φάνηκε να ελήφθησαν οι τελικές αποφάσεις.

Source : TA NEA