Ελληνική ραθυμία και εθνική απαξίωση

Νέστορος Νικηφορίδη 1980. Ὑπογραφές στό Ζάππειο. Κόκκινα χαλιά καί λιμουζίνες. Εἴσοδος τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Οἰκονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) από 1-1-1981. Τάχατες, ἡ Ἑλλάδα εὕρισκε ἐπί τέλους τήν θέση της μεταξύ τῶν "πολιτισμένων ἐθνῶν" τῆς Εὐρώπης. Τάχατες ἡ Δημοκρατία μας θά ἦταν πλέον ἐξασφαλισμένη ἔναντι πάσης ἐκτροπῆς. Τάχατες θα ἀνήκαμε πλέον καί ἐμεῖς ὡς ἄτομα σέ μία εὑρύτερη πανευρωπαϊκή κοινωνία, μέ δυνατότητες ἀναπτύξεως τῶν ὅποιων προσωπικῶν ἀρετῶν μας. Ἐπρόκειτο νά ἑνωθοῦμε ὅλοι οἱ Εὐρωπαϊκοί λαοί σέ ἕνα ἑνιαῖο ἔθνος! Χωρίς πολέμους πλέον στήν "γηραιά Ἤπειρό", χωρίς πλέον ἀποικιοκρατίες, μία Εὐρώπη ὡς παράγων παγκόσμιας σταθερότητας καί ἐλπίδας! Μάλιστα, τάχατες ἐπέκειτο ἡ ἀληθινή, ἡ πολιτική ἕνωσις τῆς Εὐρώπης, ἡ ὁποία θά ἐξασφάλιζε ἀπό μόνη τήν ὕπαρξή της τά ἀνατολικά σύνορά μας ἔναντι τῆς ἐπιθετικότητος τῆς Τουρκίας πού εἴτε θά ἐξευρωπαϊζόταν σταδιακῶς, εἴτε θά ἔμενε στό στάδιο τῆς οἰκονομικῆς συνεργασίας μέ τήν Εὐρώπη. Τά βόρεια σύνορά μας ἤδη τά ἐξασφάλιζε το ΝΑΤΟ, ἡ συμφωνία τῆς Γιάλτας καί ἡ παγκόσμια ἰσορροπία –"τοῦ τρόμου". Οἱ ἀντιρρήσεις στήν ἔνταξή μας στήν ΕΟΚ ἦσαν τελείως ἐκτός κλίματος: Ἰδεολογικές καί διά τοῦτο ξυλίνης γλώσσας, οἱ προβαλλόμενες ἀντιρρήσεις τῆς τότε ἀριστερᾶς. Δημαγωγικές καί διά τοῦτο καταφανῶς ψευδεῖς καί ἀνειλικρινεῖς οἱ ἀντιρρήσεις τοῦ τότε ΠΑΣΟΚ, ὅπως ἄλλωστε ἐπιβεβαίωσε τό ἴδιο μέ τήν ἄνοδό του στήν ἐξουσία. Καί ἐξ ὁρισμοῦ περιθωριοποιημένες στα ΜΜΕ καί ἐν πολλοῖς ἄγνωστες οἱ ἐκ βαθέων ἀντιρρήσεις φωτισμένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν ὅπως τοῦ ἐπισκόπου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη. Ἡ εἴσοδός μας στήν ΕΟΚ, σέ συνδυασμό μέ τό νεοφανές φαινόμενο τοῦ Κράτους-ΠΑΣΟΚ, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα – πέραν τῶν θεσμικῶν μέτρων διαλύσεως τῆς χώρας, ὅπως ἡ εἰσαγωγή τῆς ἀναξιοκρατίας στίς προσλήψεις δημοσίων ὑπαλλήλων καί στίς ἐπιλογές Νομαρχῶν (ἀπόλυτη κομματοκρατία) - τήν χαλάρωση καί ΡΑΘΥΜΙΑ, σέ ὅλα ἀνεξαιρέτως τά πεδία: Α) Οὐδείς λόγος πλέον περί κινδύνων! Πάς κινδυνολογών, ἀναθεματιζέσθω! Κίνδυνοι; Οὔτε στά ΜΜΕ, οὔτε στόν δημόσιο λόγο! Ἥσυχη λοιπόν συνείδηση, ἀκόμη καί γιά τά πρόσφατα δεινά πού ἐγκυμονοῦσαν καί ἐγκυμνονοῦν κινδύνους: Τάχατες, ἡ Κύπρος ἦταν "μακρυά" . . . ἤδη πρό τοῦ 1980! Ἔμενε ὁ κίνδυνος ἀπό τήν Τουρκία, πού θά ἔβαινε μειούμενος καθώς ἡ Ἑλλάδα θά πρόκοβε μεταξύ τῶν μεγάλων Εὐρωπαϊκῶν κρατῶν....! Ἄρα, οἱ Ἑλληνοτουρκικές σχέσεις, μποροῦσαν νά ὑποβαθμισθοῦν στήν κοινή γνώμη, σέ ἕνα ἀμιγῶς τεχνικό θέμα: Ἀτέρμονες συζητήσεις περί τῆς βελτιώσεώς τους... Λησμονημένοι λοιπόν ἀπό τό κράτος μας οἱ γενναῖοι στρατιῶτες μας πού ἀμύνθηκαν στήν Κύπρο ἐναντίον τῶν τούρκων, ὥστε νά βάλουν μυαλό οἱ ὑπόλοιποι, και νά μήν προτάσσουν τήν πατρίδα έναντι τῆς ἀτομικῆς τους ἐπιβίωσης - Χωρίς συντάξεις ἀκόμη καί σήμερα οἱ οἰκογένειες τῶν στρατιωτῶν θυμάτων μας στήν Κύπρο! Καί ἐκεῖνος ὁ πιλότος πού γιά νά μην τόν καταρρίψουν τά τουρκικά ἀεροσκάφη πάνω ἀπό τό Αἰγαῖο, ἀναγκάθηκε νά βάλῃ πρῶτος καί νά καταρρίψῃ τό τουρκικό ἀεροσκάφος, πλήρωσε μέ τήν ὑπηρεσιακή δυσμένεια τῶν γραικύλων τό ὅτι ἔπραξε τό καθῆκον του καί στέρησε δύο καί πλέον ἔτη ἀπό δωρεάν ἐκπαίδευση τούς τούρκους πιλότους, πού φοβοῦνταν νά βγοῦν πάλι στό Αὐγαῖο. Δέν εἶχε καταλάβει ὅτι γιά τίς ἀνάγκες τοῦ ΝΑΤΟ, οἱ εἰκονικές ἀερομαχίες ὑπηρετοῦσαν στοχευμένα (καί ὑπηρετοῦν) τήν ἐκπαίδευση τῶν τούρκων πιλότων ἀπό τούς καλλίτερούς τους Ἕλληνες πιλότους, πρός βλάβη τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων μας στό Αἰγαῖο. Τό ποιός εἶναι ὁ κίνδυνος, ἄρα, δέν ἀνῆκε πλέον στήν ἀρμοδιότητα τῆς Ἑλληνικῆς πολιτικῆς ἡγεσίας! Αὐτή, ἀντιμετώπιζε ὡς μόνο κίνδυνο, τό νά ἀναλάβει ἡ φυσική στρατιωτική ἡγεσία νά προσδιορίσῃ αὐτή, αὐθεντικά ἤ μέ καθοριστικό τρόπο, τούς ἐθνικούς κινδύνους - ἀφοῦ αὐτό συνεπάγεται, ἔστω σέ κάποιο βαθμό, καθοριστικό λόγο τῆς φυσικής στρατιωτικῆς ἡγεσίας καί γιά τίς ἐξωτερικές σχέσεις τῆς χώρας, καθώς καί, σέ ὁριακές καταστάσεις, γιά τό ἐσωτερικό πολιτικό σκηνικό . Γι' αυτό φαίνεται ἀκούγαμε πάλι καί πάλι γιά αὐθαίρετες κρίσεις στήν ἐπιλογή τῆς ἡγεσίας τοῦ στρατεύματος! Διότι αὐτές γίνονταν προδήλως ἔτσι, ὥστε νά ἀποκλείεται ἑκάστοτε ἡ φυσική ἡγεσία τῶν ἀξιωτέρων, καί να προκρίνονται ἄνθρωποι μέ ἰδιοσυστασία ὅσο γίνεται περισσότερο ἐνδοτική σέ πιέσεις, ἤ καί - αἰσχρόν ἐστί καί λέγειν - μέ συγκεκριμένη κομματική τοποθέτηση. Περί κινδύνων καί δή ἐθνικῶν ἤ λόγω μεταναστῶν, μόνο ψίθυροι ἐπιτρέπονταν. Ἀκόμη καί σήμερα, που αὐτοί οἱ ἐθνικοί καί κοινωνικοί κίνδυνοι εἶναι ἄμεσοι, ἀπαγορεύεται ἡ ἐλεύθερη ἐνημέρωσις καί ἡ ἐλεύθερη ἔκφρασις γνώμης περί τῶν κινδύνων αὐτῶν. Οἱ δημοσίως δικαιλογημένα κινδυνολογοῦντες, δέν λογοκρίνονται ἁπλῶς, ἀλλά ἀποκλείονται προληπτικῶς ἀπό τά ΜΜΕ. Ἡ δικτατορία τῶν μεγάλων ΜΜΕ φροντίζει μέ θρησκευτική εὐλάβεια γιά τήν τήρηση τῆς ἐν λόγῳ ἀπαγορεύσεως. Β) Ἡ χαλάρωση καί ΡΑΘΥΜΙΑ που ἐνέσκυψε στήν Ἑλλάδα μετά τό 1981, ἄγγιξε σχεδόν ἀμέσως τήν ἱστορική μας μνήμη. Πολλοί ἀπό μᾶς κυττάζανε πλέον μόνο μπροστά, καί μέ μόνο κριτήριο τήν ἐμπειρία τοῦ "ἐδῶ καί τώρα". Ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν πλέον ὁρατοί κίνδυνοι γιά τό ἔθνος, τί νόημα ἔχει ἡ ἐθνική μνήμη; Μποροῦν πλέον οἱ μαθητές νά ἀπομανθάνουν τό νόημα τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων, νά τονίζεται τό νόημα τῆς εἰρήνης, ὡς τάχατες τό βαθύτερο νόημα τῶν ἀγώνων γιά έθνική ἀπελευθέρωση ἤ γιά ἄμυνα κατά τῶν Ἰταλῶν τοῦ Μουσολίνι καί τῶν Γερμανῶν τοῦ Χίτλερ. _ Οἱ μαθητές, μόλις 10 χρόνια μετά ἀπό τήν εἰσβολή τῶν τούρκων στήν Κύπρο, περί το 1984-1985 ἀρχίζουν να τελοῦν σέ σύγχυση γιά τό τί ἐορτάζουμε τήν 28η Ὀκτωβρίου καί τί τήν 25η Μαρτίου. _Τό νόημα τῶν πολιτικο-κοινωνικῶν θλιβερῶν ἐπετείων ὅπως τῆς ἐξεγέρσεως καί τῶν θυμάτων τοῦ Πολυτεχνείου, παίρνει τό προβάδισμα, ἀλλά τοῦτο χωρίς άναφορά στήν πραγματικότητα: Οἱ περισσότεροι μαθητές νομίζουν, ἀκόμη καί σήμερα, ὅτι ἡ πτῶσις τῆς δικτατορίας ἔχει ὡς κυρία καί δή ἄμεση αἰτία τήν ἐξέγερση τῶν φοιτητῶν τοῦ Πολυτεχνείου! _ Ἡ 28η Ὀκτωβρίου μεταβάλλεται σέ ἑορτή ὄχι ἐθνική, ἀλλά πολιτική! Τάχατες πολεμήσαμε ἐναντίον τοῦ ναζισμοῦ καί τοῦ φασισμοῦ. ΔΕΝ εἶναι ὅμως ἀληθές ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμήσαμε τό 1940 κυρίως ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ ναζισμοῦ, ἀλλά πολεμήσαμε ἐναντίον τῶν κατακτητῶν Ἰταλῶν καί Γερμανῶν, πού συνέβη νά ἔχουν τήν ἐποχή ἐκείνη καθεστῶτα ναζισμοῦ καί φασισμοῦ. Τό ἴδιο θά πολεμούσαμε –καί θά πολεμήσουμε ἄν χρειασθῆ - καί ἄν συμβῆ νά ἔχουν καθεστῶτα δημοκρατίας οἱ ἐπίδοξοι κατακτητές μας, καί νά ἔχουν ὡς μέσο πολέμου τήν οἱκονομική ὑποταγή, ὅπως σήμερα. _ Ἡ 25η Μαρτίου ἔγινε προσπάθεια νά μεταβληθῆ σέ ἑορτή γιά τήν τάχατες κοινωνική ἐξέγερση τῶν προλετάριων Ἑλλήνων ἐναντίον τῶν κοτσαμπάσηδων. Ἀποτυχούσης τῆς τοιαύτης ἱστορικῆς παραποιήσεως, νέα ἐπιχειρήθηκε: Ἡ 25η Μαρτίου σηματοδοτεῖ ἀγώνα γιά "ελευθερία" , ἀλλά ἀποφεύγεται ὁλοένα περισσότερο κάθε ἀναφορά στό ὅτι πρόκειται γιά ἐθνική ἀπελευθέρωση ἀπό τόν βάρβαρο τουρκικό ζυγό. Οἱ τοῦρκοι δέν πρέπει να θιγοῦν...! Ἡ ἰδέα τοῦ ἔθνους θά ἐνίσχυε τόν ἐθνικισμό. . .Γιατί ὅλα αὐτά τά τραγικά σφάλματα, τα συγχρόνως ἄξια γέλωτος; Διότι, τάχατες, δέν ὑπάρχουν κίνδυνοι, ούτε γιά τό ἔθνος μας, οὔτε ἀπό τούς τούρκους, οὔτε γιά τήν κοινωνία μας. Μόνοι "πολιτικῶς ὀρθοί" κίνδυνοι: ἡ Δεξιά γιά τήν Ἀριστερά, καί ἡ Ἀριστερά γιά τήν Δεξιά! Γνωστά καί χιλιο-εἰπωμένα πράγματα - Χαλαρῶστε λοιπόν "νεοέλληνες"! Γ) Ἡ χαλάρωση καί ΡΑΘΥΜΙΑ, ἀπό τήν ἔνταξή μας στήν ΕΟΚ καί μετά, έλέῳ κοματικῆς έντάξεως στό ΠΑΣΟΚ ἀρχικῶς, καί ὕστερα ἀνεξαρτήτως αὐτῆς, γίνονται τό θεμελιῶδες χαρακτηριστικό τῆς Ἑλληνικῆς Διοικήσεως καί τῆς εὑρείας ("main stream") κοινωνίας. Ἡ τόσο πολύτιμη ἐγκράτεια, πού χαρακτήριζε ὅλη τήν ζωή τοῦ ἔθνους μας ὡς ἀξία, ὡς ἀρετή, ἄλλοτε ἀναγκαστική καί ἄλλοτε κατά προαίρεση, καί ἡ ἐπιμέλεια, ἡ φιλοπονία, ἡ τιμιότητα, ὁ σεβασμός τοῦ ἀνωτέρου, ἡ θυσία γιά τήν πατρίδα ἐάν χρειασθῆ, ἡ ἱερότητα σέ ἐκδηλώσεις τῆς ζωής μας, τό πρότυπο τῆς ἁγιότητας, χλευάζονται εὐθέως ἤ τίθενται στό περιθώριο. Ἀπό τούς πάντες στά ΜΜΕ καί στον δημόσιο λόγο - μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις πού σύντομα ἀπομονώνονται καί περιθωριοποιοῦνται τεχνητῶς - καλλιεργεῖται ἡ ἰδέα μιᾶς φαντασιακῆς, μιᾶς εὐτυχισμένης καί ἀσφαλοῦς, Ἑλλάδας, πού ἀπολαμβάνει καί βόσκει ὡσάν ἀμέριμνη ἀγελάς, τά ἁπτά ὑλικά ὀφέλη τῶν ἐπιδοτήσεων τῆς ΕΟΚ! Ἡ τελευταία, μέ συστηματική ἐπιμέλεια ἐποπτεύει τήν ἴδια ἐποχή χῶρες ὅπως ἡ Γαλλία μήπως χρησιμοποιηθοῦν οἱ ἐπιδοτήσεις αὐτές καταχρηστικῶς γιά χρηματοδότηση μή δικαιούχων: θυμᾶμαι τίς γαλλικές ἐφημερίδες τῆς δεκαετίας του 1980. 'Αλλά στήν Ἑλλάδα, τάχατες, δέν μπορεῖ ἡ ΕΟΚ νά προβῆ σέ ἀποτελεσματικούς ἐλέγχους! Μοῦ ἔλεγε συνάδελφος που ὑπηρετοῦσε σέ Ὑπουργεῖο μας τότε, ὅτι ἔρχονται ἀπό τήν ΕΟΚ γιά ἔλεγχο γιά τίς κρητικές μπανάνες ἤ γιά τίς ἐληές, καί τούς;"κοροϊδεύουμε" μέ τραπεζώματα! Κανείς ἐκ τῶν φερομένων ὡς ἁρμοδίων δέν ἀντιλαμβάνεται ὅτι πρόκειται γιά στοχευμένη πολιτική τῆς "Εὐρώπης", ὅτι μᾶς ἐθίζουνε στήν καλοπέραση καί στήν ἁρπαχτή ὄχι μόνο οἱ ἐντόπιοι πού κυρίως ἐπωφελοῦνται καί μαζί τά τρῶνε, ἀλλά καί οἱ ἀληθινοί κύριοι τῆς Εὐρώπης, πού ἔχουν βάλει πλώρη νά ἐκμεταλλευθοῦν μιά μέρα τήν διαφθορά στό Ἑλληνικό κράτος καί στήν Ἑλληνική κοινωνία. Ἡ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, στέλνει ὑπαλλήλους μας για τήν ψήφιση κανονισμῶν καί ὁδηγιῶν στίς Βρυξέλλες καί ἡ ΡΑΘΥΜΙΑ τους θριαμβεύει καί ἐκεῖ. Ψηφίζεται χωρίς οὐσιαστική Ἑλληνική συμμετοχή ἀπό τούς ἀρχοντοχωριάτες εὐρωλιγούρηδες που ἀποστέλλονται, ὅ,τι ἔχει ἑτοιμάσει ἡ γραφειοκρατία τῶν Βρυξελλῶν γιά τίς μεγάλες ἐπιχειρήσεις τῶν βορείων χωρῶν. Ἀποτέλεσμα; Ἀγροτικά προϊόντα εἰσρέουν ἀνεμπόδιστα πλέον στήν Ἑλληνική άγορά καί σέ ἀντάλλαγμα πουλᾶμε, ὄχι βέβαια ἐμεῖς, ἀλλά ἡ ἄλλη Εὐρώπη, μηχανήματα στόν τρίτο κόσμο χωρίς εἰσαγωγικούς δασμούς στίς χῶρες τοῦ τρίτου κόσμου. Οἱ συνθῆκες "Λομέ" δεσμεύουν λέει καί τό Ἑλληνικό κράτος, ἄν καί συμφωνήθηκαν ἀπό τήν Ἐπιτροπή τῆς ΕΟΚ μέ ἐκπροσώπους τῶν χωρῶν τοῦ τρίτου κόσμου, καί παρά τό ὅτι τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο οὐδέν γνωρίζει πλήν τῶν σχετικῶν ἐνημερώσεων ἀπό Ὑπουργούς, ἐάν καί ἐφ' ὅσον ἐρωτῶντο. Σέ ἀντιστάθμισμα, λαμβάνουμε ἐν τέλει ψίχουλα: τά ὁλοκληρωμένα μεσογειακά προγράμματα, μέ πολιτική παρέμβαση κορυφῆς τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, πού ἐπιστρέφει θριαμβευτής στήν ταλαίπωρη Ἑλλάδα, διότι προέβαλε βέτο, ὥστε νά άντισταθμίσῃ λίγο καί γιά βραχύ χρόνο τίς λοιπές δυσμενεῖς συνέπειες ὅσων ἤδη ἔχουν συντελεσθῆ καί συντελοῦνται καθημερινά σέ βάρος τῶν συμφερόντων μας. Ἡ ΡΑΘΥΜΙΑ τῆς Διοικήσεως καθίσταται πλέον ἐπικίνδυνη, ἤδη πρό τοῦ τέλους τῆς δεκαετίας του 1980: Ἀδυνατεῖ νά προστατεύσῃ τούς Ἕλληνες παραγωγούς ὄχι μόνο ἔναντι τοῦ ἀνταγωνισμοῦ ἀπό τίς χῶρες τοῦ τρίτου κόσμου, ἀλλά καί ἔναντι τῶν κλεπτῶν ἐντός τῆς ΕΟΚ, πού παίρνουν καί συσκευάζουν τό Ἑλληνικό λάδι γιά ἰταλικό καί ἤδη στίς ἡμέρες μας γιά ... γερμανικό! Παίρνουν οἱ Ἰταλοί τίς ἐπιδοτήσεις μας, καί οἱ Γερμανοί μᾶς πουλᾶνε τό λάδι μας συσκευασμένο ἀπό αὐτούς καί σέ πολλαπλάσια τιμή. ἡ δέ Ἑλληνική Διοίκηση φροντίζει γιά τήν...ὑγεία μας καί συνιστᾶ μέ διαφημίσεις νά ἀγοράζουν στίς πόλεις συσκευασμένο τό λάδι, διότι ἐλλοχεύει κίνδυνος νά εἶναι νοθευμένο ἄν ἀγορασθῆ ἀπ' εὐθείας ἀπό τόν παραγωγό. Παράνοια! Συνθήματα τοῦ νέου ἤθους, πού αὐτονομεῖται πλέον ἀπό τά κόμματα: 1) Ὤχ ἀδελφέ! 2) Ὅποιος άνακατεύεται μέ τά πίτουρα, τόν τρῶνε οἱ κότες, 3) Δέν θα ὑπάρχει γιά πολύ ἡ κρίση, κάτι θά γίνει, θά βγοῦνε οἱ ἄλλοι ἤ οἱ ίδιοι, καί θά πᾶμε καλλίτερα, 4) Ἄν γίνει πόλεμος, θά ἐπιτεθῆ στήν Τουρκία ἡ Ρωσσία, δέν χρειάζεται ἐμεῖς νά ἀνησυχοῦμε τόσο πολύ, 5) Ἀφοῦ σέ ἐμᾶς δέν ἔχει χτυπήσει πολύ ἡ κρίση, γιατί νά σκᾶμε; θά περάσει, 6) Τό βλέπουμε ὅτι μᾶς λένε ψέμματα, ἀλλά δέν μποροῦμε νά μήν τά πιστέψουμε γιατί θά πάθουμε χειρότερη κατάθλιψη, 7) Ἐγώ θά βγάλω τό φίδι ἀπό τήν τρύπα; Τά συνθήματα αὐτά, ἀπό τήν κοινωνία καί τήν Διοίκηση τῆς ΡΑΘΥΜΙΑΣ, ἔχουν περάσει μᾶλλον σέ σοβαρό βαθμό καί στήν πολιτική ἡγεσία: Ἐλπίζει στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση!!! Δ) Ἐδῶ πρέπει νά γίνει μία διευκρίνιση, λίγο φιλολογική, γιά νά ξέρουμε λίγο σέ τί παγίδες πέφτει ὅποιος ἐνεργεῖ μόνο πρακτικά καί ἀνόητα ἰδιοτελῶς, ὅπως δυστυχῶς ὁδηγήθηκε νά γίνῃ ὁ Ἑλληνικός λαός πού οὐσιαστικά στερήθηκε ἐπί 30 χρόνια τώρα τήν κλασσική του παιδεία: Στήν συντομογραφία ΕΟΚ, ἡ λέξη Κοινότητα, ἤ Community ἤ Communaute ἤ Gemeinschaft, ἔχουν τό ἴδιο νόημα ὅπως καί στά Ἑλληνικά. Ἐξυπάκούεται ὅτι θά ὑπάρχῃ ἀλληλεγγύη μεταξύ τῶν μελῶν τῆς ἴδιας Κοινότητας. Ὅτι θά ὑπάρχῃ μάλιστα καί ΚΟΙΝΗ ἀντίληψη, μία ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ἕνα ἔθνος ἀργά ἤ γρήγορα... Ἀλλά, στόν ὅρο Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἄλλα καταλαβαίνουμε ἐμεῖς καί ἄλλα οἱ δυτικο-εὐρωπαῖοι. Σέ μᾶς, ἡ Ἔνωση, εἶναι κάτι σαφῶς μεῖζον σέ σχέση μέ τήν ἁπλῆ κοινότητα. Εἶναι ὀντολογική ἕνωση, ἤ σύζευξη, ἤ γάμος, ὅπως ὅταν τό άνδρόγυνο ἑνώνεται μέ τά δεσμά τοῦ γάμου, ὅπως ἡ Ἐκκλησία καί σέ μικρογραφία της κάθε ὀρθόδοξη κοικότητα, πού εἶναι ἕνα σῶμα, σῶμα Χριστοῦ: "...ἵνα πάντες ἕν ὦσιν...". Ἀλλά στήν ἱστορία τῆς φεουδαρχίας τῆς δυτικῆς Εὐρώπης, "Ἔνωση" ἤ UNION σημαίνει ἕνωση βασιλέων ἤ πριγκήπων ἤ εὐγενῶν ἀπό κοινά συμφέροντα γιά τήν διεξαγωγή ἑνός πολέμου ἀπό κοινοῦ, ἤ μιᾶς κοινῆς πολεμικῆς ἐπιχειρήσεως. Αὐτά μεταξύ φορέων δημοσίας ἐξουσίας, που εἶναι καί τό πίο καθοριστικό γιά τό τί σημαίνει ἕνωση στό γλωσσικό αἴσθημα τῶν λαῶν τῶν χωρῶν αὐτῶν. Γίνεται βέβαια καί λόγος γιά ἐργατική ἕνωση (Labor Union, κ.λ.π.), ἀλλά αὐτή ἀναφέρεται σέ ἄτομα πού ἀγωνίζονται γιά κάτι κοινό, και πού δέν γίνονται ὀντολογικῶς ἕνα μέ τήν προπαρατεθεῖσα ὀρθόδοξη χριστιανική ἔννοια. Γίνονται μιά γροθιά, ναί, ἴσως, ἀλλά παραμένουν ἄτομα κινούμενα ἀπό τήν σύμπτωση τῶν συμφερόντων τους. Εἶναι ἡ περί Εὐρώπης τῶν λαῶν ἀντίληψη τῆς ἀριστερᾶς, ἀλλά δέν εἶναι ἡ πραγματική Εὐρωπαϊκή Ἕνωση αὐτή, εἶναι τό περί μιᾶς μελλοντικῆς Εὐρώπης ὅραμα τῆς ἀριστερᾶς. Ὅπου, ἡ ἑνότητα, εἶναι σέ κατάσταση ὄχι ὄντος, ἀλλά ἐνέργειας (κοινῆς), δράσεως (συντονισμένα), ἀποτελέσματος (κοινῶς ἐπωφελοῦς). Πρόκειται γιά μία ἑνότητα ὡς σύμπτωση θελήσεων καί πάντα ἐν δυνάμει, μη θεσμοθετούμενη καί μή δυνάμενη να θεσμοθετηθῆ, ἀνίκανη ἐξ ὁρισμοῦ νά κυβερνήσῃ χωρίς νά ἀλλοιωθῆ εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη. Σίγουρα άρα, δέν ἔχουμε οὔτε τέτοια ἀριστερή "Εὐρωπαϊκή Ἕνωση". Ἔχουμε λοιπόν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση "εὐγενῶν-φεουδαρχῶν" τῆς οἰκονομίας, σύμφωνα μέ ὅ,τι καταλαβαίνει ὁ μέσος γάλλος, ἄγγλος, γερμανός. Ἀλλά στά Ἑλληνικά καταλαβαίνουμε ὅτι εἴμαστε ἐνταγμένοι σέ μία ὀντολογική ἑνότητα λαῶν, ἐθνῶν, δημοκρατικῶν μάλιστα, καί ὅτι σέ αὐτά τά ἔθνη εἶναι αὐτονόητη ἡ ἀλληλεγγύη μεταξύ τους, παρά τίς δυσλειτουργίες πού προέρχονται ἀπό τόν χῶρο τῆς οίκονομίας καί τῶν αγορῶν! Τό τί δούλεμα μᾶς κάνουνε οἱ Εὐρωπαῖοι ἀξιωματοῦχοι, πάνω σέ αύτήν τήν παρανόηση, δέν περιγράφεται! Παίζει σέ ὅλα τά κανάλια τελευταῖα. Ὁ ἕνας μᾶς φοβίζει μιλῶντας μας γιά ὑποχρεώσεις πού ἀναλάβαμε γιά νά μείνουμε στήν φεουδαρχικο-οἰκονομική Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, καί ὁ ἄλλος μᾶς γλυκαίνει - ξέροντας ὅτι μετά τήν τρομοκράτησή μας τείνουμε νά πιστεύουμε τά ψέμματα – λέγοντάς μας ὅτι θέλουνε νά μᾶς κρατήσουνε στήν ἑνωμένη ὀντολογικά "εἰς ἕν", Εὐρωπαϊκή Ἕνωση! Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, σέ κείμενό του πού ἔγραψε γιά τήν ἄλωση τῆς Θεσσαλονίκης τό 1430 μ.Χ. ἀπό τούς Τούρκους, ἐξετάζει ποιά εἶναι ἡ κύρια αἰτία πού ὁ Θεός ἐπέτρεψε καί φθάσαμε ὡς ἐκεῖ, ἀμόρφωτοι καί βάρβαροι τοῦρκοι, νά ὑποδουλώνουν κατά πολύ ἀνώτερούς τους Ρωμηούς. Ἀνώτερους καί ἀπό ἄποψη παιδείας καί ἀπό ἄποψη ἀρετῆς. Τό αἴτιο πού βρίσκει εἶναι συγχρόνως καί πνευματικό καί πολύ "κοσμικό": Εἶναι ἡ ΡΑΘΥΜΙΑ. Πνευματική ραθυμία στά τῆς πίστεως, στήν ἀγάπη δηλαδή τοῦ Χριστοῦ και στήν ἐκτέλεση τῶν ζωοποιῶν ἐντολῶν του (βλέπε: ἐγκράτεια, φιλοπονία, φιλοπατρία, φιλαδελφία, ἐπιμέλεια, τιμιότητα, θυσία γιά τόν Χριστό καί γιά τήν πατρίδα). Αὐτή ἡ πνευματική ραθυμία φέρνει φυσικῶ τῶ λόγῳ τήν γενική ραθυμία στά ἄτομα καί στήν κοινωνία, τήν ραθυμία τοῦ "Ὥχ ἀδελφέ!" καί τοῦ "Ἐγώ θά βγάλω τό φίδι ἀπό τήν τρύπα;". Γιά νά παύσῃ ἡ ραθυμία, χρεάζεται ἤ σκληρή ὑποδούλωση, ὅπως στήν Θεσσαλονίκη τοῦ 1430, ἤ μετάνοια καί ἀλλαγή πλεύσεως σέ ὅλα τά θέματα τῆς ζωῆς - ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν μετά σθένους ἀνατροπή τῆς δικτατορίας τῶν μεγάλων ΜΜΕ πού παραπλανοῦν σταθερά στά πάντα, καί ὑπηρετοῦν σχεδόν ἀκατάπαυστα, μέ τίς πάσης φύσεως ἀντιστροφές καί διαστροφές τους, τόν πνευματικό σκοτισμό ὁλόκληρης τῆς κοινωνίας. Ἄν λυθῆ τό πρόβλημα αὐτό καί διώξουμε τήν ραθυμία, θά λυθῆ καί τό μεταναστευτικό καί τό οἰκονομικό πρόβλημα σύντομα, θά ἀρχίσουν δέ νά βρίσκουν τόν δρόμο τους καί τά ἐθνικά θέματα Source : infognomon

Όταν έπεφτε η Σμύρνη: η ήττα της Ελλάδας στη γεωπολιτική αναδιάταξη

Μαλούχος Γεώργιος Π. Πέρασαν ενενήντα χρόνια από την ώρα που οι Τσέτες του Κεμάλ έμπαιναν στη Σμύρνη: η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν η μεγαλύτερη τραγωδία του σύγχρονου ελληνισμού αλλά και μία από τις φρικτότερες σφαγές και διώξεις στο σύγχρονο κόσμο. Πριν όμως εξελιχθεί σε βαριά στρατιωτική ήττα, η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε, πάνω απ’ όλα, διπλωματική / γεωπολιτική ήττα της Ελλάδας. Πώς όμως έφτασε ο ελληνισμός σε αυτή την τραγωδία; Για να κατανοηθεί είναι ανάγκη να ανατρέξει κανείς όχι μόνο στο ίδιο το 1922, αλλά, κυρίως, σε διεθνή γεγονότα τόσο του 1918, όσο και του 1914 – 1915, καθώς επίσης και στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις του 1920. Στα τέλη του 1918 ο Ελευθέριος Βενιζέλος εκπροσωπούσε την Ελλάδα στο συνέδριο των νικητών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο Παρίσι. Στις 17 / 30 Δεκεμβρίου 1918 υπέβαλλε στο Συνέδριο της Ειρήνης το επίσημο ελληνικό υπόμνημα με τις ελληνικές διεκδικήσεις στη Μικρά Ασία. Ολοκληρώνοντας τις νέες ρυθμίσεις μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο, οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις της εποχής, η Αγγλία και η Γαλλία, έβλεπαν στην Ελλάδα του Βενιζέλου έναν σταθερό, μαχητικό και αξιόπιστο σύμμαχο των συμφερόντων τους στην περιοχή. Οι σχέσεις αυτές είχαν σφυρηλατηθεί ήδη από την εποχή των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων που διπλασίασαν την Ελλάδα στα έτη 1912 – 1913. Και είχαν γίνει ακατάλυτες λίγο αργότερα, όταν με το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου ο Βενιζέλος, με τεράστιο εσωτερικό κόστος και διακινδύνευση, δεν άφησε τελικά τη χώρα να περάσει στην πλευρά των Κεντροευρωπαικών Αυτοκρατοριών όπως ουσιαστικά, δια της ουδετερότητας, επιθυμούσε το παλάτι που γι αυτό το λόγο παράνομα εκδίωξε τον πρωθυπουργό από τα καθήκοντά του, για να ακολουθήσει ο Εθνικός Διχασμός. Τελικά, η εσωτερική απάντηση του Βενιζέλου στο Παλάτι, αλλά κυρίως η συνέπεια των συμμαχιών του και η ίδια η εξέλιξη του Πολέμου τον δικαίωσαν. Κι έτσι η Ελλάδα βρέθηκε στα 1918 όχι απλώς να κάθεται στο τραπέζι των νικητών αλλά και να προετοιμάζεται για το πιο μεγαλειώδες επίτευγμα της διπλωματικής ιστορίας της, τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920, που έθετε τις βάσεις για την «Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων», αλλά με ένα ενδιάμεσο στάδιο: με συμμαχική εντολή, σε ρόλο διεθνούς δύναμης επιβολής της τάξης κι όχι σε ρόλο άσκησης εθνικής κυριαρχίας, την 1η Μαίου 1919 το καταδρομικό Αβέρωφ κατέπλεε πρώτο από τα ελληνικά στρατεύματα στο λιμάνι της Σμύρνης. Εχοντας πίσω του τη Συνθήκη των Σεβρών, ο Βενιζέλος αποφάσισε, έπειτα από περίπου δέκα χρόνια πολέμων, να προχωρήσει σε εκλογές. Η αντιπολίτευση κατέβηκε με κεντρικό της σύνθημα την απαγκίστρωση και την αναδίπλωση στο εσωτερικό. Παρά τα πρωτοφανή για τη χώρα επιτεύγματα από το 1912 και μετά, η κόπωση, μετά από τόσα χρόνια πολέμων ήταν μεγάλη, όπως οξύτατες ήταν και οι συνέπιες του Εθνικού Διχασμού. Οι εκλογές προκηρύχθηκαν για την 1η Νοεμβρίου του 1920 και το αποτέλεσμά τους έπεσε σαν βόμβα: ο Βενιζέλος ηττήθηκε κατά κράτος. Όμως, οι διάδοχοι του Βενιζέλου, από την επομένη κιόλας ημέρα της ανάληψης της εξουσίας, έπραξαν όμως το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που είχαν υποσχεθεί και τους έδωσε τη μεγάλη εκλογική νίκη: όχι μόνον δεν προχώρησαν σε απαγκίστρωση από τη Μικρά Ασία, αλλά, αντιθέτως, επιχείρησαν μονομερώς, χωρίς συνεννόηση με τους Συμμάχους της χώρας των οποίων εντολή η Ελλάδα εκτελούσε, να αλλάξουν ριζικά τη φύση του ρόλου των εκεί ελληνικών στρατευμάτων και να προχωρήσουν ως εθνική δύναμη κατοχής στην ενδοχώρα της Μκράς Ασίας. Ηταν ο απόλυτος θρίαμβος της πιο αμοραλιστικής - και τελικά επικίνδυνης αφού είχε και σημαντικότατη διεθνή διάσταση – εκδοχής της ελληνικής μικροπολιτικής. Ηταν η καταστροφή που έφερε ένα ακραίο πολιτικό ψεύδος, σε καιρούς που το τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα, είχε μεγάλη διεθνή σημασία. Εκεί ακριβώς, ξεκινά και η Καταστροφή του 1922. Αποκομμένη από κάθε γεωπολιτική και διπλωματική πραγματικότητα που την είχε οδηγήσει στη Μικρά Ασία και υποτιμώντας ταυτόχρονα και τις τεράστιες στρατιωτικές δυσχέρειες του όλου εγχειρήματος της πορείας στα ενδότερά της, η Ελλάδα βρέθηκε σύντομα μόνη να επιχειρεί το αδιανόητο: τη στρατιωτική επικράτηση από τα παράλια μέχρι την Αγκυρα. Οι τραγικά ανεπαρκείς διπλωματικές και στρατιωτικές εκτιμήσεις έφτασαν τόσο μακριά, ώστε μόλις λίγο καιρό πριν την Καταστροφή, η Ελλάδα απειλούσε με προέλαση του στρατού της τόσο προς την Αγκυρα όσο και προς την Κωνσταντινούπολη, προκαλώντας την οξύτατη αντίδραση της Αγγλίας και της Γαλλίας. Τελικά, οι Μεγάλες Δυνάμεις, απλώς, άλλαξαν σύμμαχο: αναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον παλιό γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας που η ίδια κάθε άλλο παρά τον εκπλήρωνε πια, ο Κεμάλ έγινε τώρα ο κεντρικός συνομιλητής τους και ο κύριος περιφερειακός «εγγυητής» μετά την κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραμμένη: ήταν η φοβερότερη τραγωδία του σύγχρονου ελληνισμού , για την οποία η ευθύνη ήταν τεράστια σε εκείνους που ενώ προεκλογικά κήρυξαν την απαγκίστρωση, τελικά οδήγησαν τη χώρα μόνη στο Σαγγάριο. Η ολοκλήρωση αυτής της εθνικής και ανθρωπιστικής τραγωδίας ονομάστηκε Μικρασιατική Καταστροφή. Και, φυσικά, δεν ήταν η ιστορία κάποιων ανθρώπων που, έτσι απλά, στοιβάζονταν σε κάποια προκυμαία… Source : infognomonpolitics.blogspot

Η τεχνική της μαζικής πλύσης εγκεφάλου

Το «Σιωπηλά όπλα για έναν αθόρυβο πόλεμο» (Silent Weapons for Quiet Wars), εξηγεί θαυμάσια την τεχνική της μαζικής πλύσης εγκεφάλου. Αυτό το εκτενές και λεπτομερές έγγραφο που χρονολογείται από το 1979 περιγράφει μία πολιτική που ...επιβλήθηκε από το 1950. Το έγγραφο αυτό βγήκε κατα τύχη(;) στην επιφάνεια το 1986 και συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο του William Cooper: Behold A Pale Horse Το έγγραφο λέει πως: «ο αθόρυβος πόλεμος ...; κηρύχθηκε από τα κέντρα εκείνα που θέλουν μια ανθρωπότητα υποδουλωμένη και εγκλωβισμένη στην ύλη και αποκομμένη από την ανώτερη διάσταση του ανθρώπου, την πνευματική, σε μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στα 1954».... Εδώ υπάρχει μια περίληψη του περιεχομένου του: «Η εμπειρία έχει αποδείξει πως η πιο απλή μέθοδος για την εξασφάλιση ενός σιωπηλού όπλου και η απόκτηση ελέγχου του κοινού, είναι να τους διατηρούμε ανεκπαίδευτους και αδαείς όσον αφορά τις αρχές των βασικών συστημάτων αφ' ενός, ενώ αφ' ετέρου να τους κρατούμε σε σύγχυση, να τους έχουμε αποδιοργανωμένους και αποσπασμένους σε θέματα που δεν έχουν καμία πραγματική σημασία. Αυτό επιτυγχάνεται με: 1. Τον χωρισμό των εγκεφάλων τους** την υπονόμευση των πνευματικών τους δραστηριοτήτων την παροχή ενός προγράμματος χαμηλής ποιότητας στην δημόσια εκπαίδευση, τα μαθηματικά, τον σχεδιασμό συστημάτων και τα οικονομικά αλλά και την αποθάρρυνση τους στον τομέα της τεχνικής δημιουργικότητας (οποιος αμφιβάλλει για το χαμηλότατο επίπεδο εκπαίδευσης που μας παρέχεται, ας σκεφθεί πόσει από εμάς είναι ικανοί να συγκροτήσουν ολοκληρωμένες προτάσεις). 2. Την εξάρτηση των αισθημάτων τους και την αύξηση της αυτοϊκανοποίησής τους αλλά και της ικανοποίησης τους σε συναισθηματικές και σωματικές δραστηριότητες με: 2α) Άσχετες συναισθηματικές προσβολές και επιθέσεις (πνευματικός και συναισθηματικός βιασμός) μέσω μιας μόνιμης επίθεσης σεξ, βίας και πολέμων στα μέσα ενημέρωσης -κυρίως την τηλεόραση και τις εφημερίδες (πράγμα αληθές). 2β) Την ικανοποίηση κάθε επιθυμίας τους -σε υπερβολή- «σκουπιδοτροφές για τη σκέψη» και με την αποστέρηση όλων αυτών που πραγματικά έχουν ανάγκη(υπερκαταναλωτισμός, χωρίς ουσία). 2γ) Την επανεγγραφή της ιστορίας και του νόμου και την υποταγή του κοινού σε μία παρεκκλίνουσα δημιουργία, έτσι ώστε να μπορεί να ανορθώνει τη σκέψη του από τις προσωπικές ανάγκες σε ιδιαίτερα κατασκευασμένες εξωτερικές προτεραιότητες. Τα σιωπηλά όπλα της τεχνολογίας κοινωνικού αυτοματισμού θα παρεμποδίζουν τα ενδιαφέροντα του και τις ανακαλύψεις του (δηλαδή προσφέρουμε αντικίνητρα δημιουργίας, και πως το κάνουμε αυτό; Μέσω του κέρδους. Απαγορεύεται να εφεύρεις κάτι αν δεν έχει κέρδος. Προσοχή όχι χρησιμότητα, αλλά κέρδος). Όσο περισσότερη σύγχυση, τόσο περισσότερο όφελος. Άρα η καλύτερη προσέγγιση είναι να δημιουργούμε προβλήματα και μετά να προτείνουμε λύσεις.» Περιληπτικά: Στα μέσα διατηρήστε την προσοχή του ενήλικου κοινού μακριά από τα πραγματικά κοινωνικά θέματα και αιχμαλωτίστε το με θέματα που δεν έχουν καμιά πραγματική αξία (βλέπε πρωινάδικα, τούρκικα σήριαλ, ποιός τα έφτιαξε με ποιά κ.τ.λ) Στα σχολεία κρατήστε το νεαρό κοινό σε άγνοια όσον αφορά τα πραγματικά μαθηματικά, τα πραγματικά οικονομικά θέματα, τον πραγματικό νόμο και την πραγματική ιστορία (κοινώς δεν μαθαίνουν την πραγματική επιστήμη). Στη διασκέδαση διατηρήστε την διασκέδαση του κοινού κάτω από το πνευματικό επίπεδο της Στ' δημοτικού (παρατηρήστε πως έχουν συνδυάσει τη διασκέδαση με την γελοιότητα). Στην εργασία διατηρήστε το κοινό απασχολημένο .. ... απασχολημένο .. ... απασχολημένο.... ... για να μην έχει χρόνο να σκεφτεί φέρτε το πίσω στο αγρόκτημα με τα άλλα ζώα (αυτονόητο αυτό δεν χρειάζεται σχολιασμό). ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΙΩΠΗΛΑ ΟΠΛΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΕ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ. Γράφει για τον αθόρυβο πόλεμο: «Πυροβολεί καταστάσεις αντί για σφαίρες. Προωθείται με επεξεργασία δεδομένων αντί με την πυρίτιδα με έναν υπολογιστή αντί για ένα όπλο- την χειρίζεται ένας προγραμματιστής υπολογιστών αντί ένας σκοπευτής- ενεργεί κάτω από τις διαταγές ενός τραπεζικού μεγιστάνα αντί ενός στρατηγού του στρατού. Δεν δημιουργεί προφανείς θορύβους, δεν προκαλεί προφανείς σωματικές βλάβες και δεν αναμιγνύεται φανερά στην καθημερινή κοινωνική ζωή κανενός. Προκαλεί όμως αλάνθαστους «θορύβους», προκαλεί αλάνθαστες σωματικές και πνευματικές βλάβες και εμπλέκεται με αλάνθαστο τρόπο στην καθημερινή κοινωνική ζωή, δηλαδή αλάνθαστα στον εκπαιδευμένο παρατηρητή, αυτόν που γνωρίζει που να κοιτάζει. Το κοινό δεν μπορεί να κατανοήσει το όπλο κι έτσι δεν μπορεί να πιστέψει πως δέχεται την επίθεση και υποτάσσεται από ένα όπλο. Το κοινό μπορεί ενστικτωδώς να αισθανθεί πως κάτι πάει στραβά, εξ' αιτίας όμως της τεχνολογικής φύσης του σιωπηλού όπλου, δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του με λογικό τρόπο, ή να χειριστεί το πρόβλημα με έξυπνο τρόπο. Έτσι δεν γνωρίζει πως να ζητήσει βοήθεια και δεν ξέρει πως να συνεργαστεί με άλλους για να αμυνθούν εναντίον του. Όταν ένα σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, τότε το κοινό προσαρμόζεται στην παρουσία του και μαθαίνει να ανέχεται την επέμβαση του στη ζωή του, μέχρι που η πίεση (ψυχολογική ή οικονομική) να γίνει πάρα πολύ μεγάλη και να καταρρεύσει. Άρα το σιωπηλό όπλο είναι ένας τύπος βιολογικού πολέμου. Επιτίθεται στην ζωτικότητα, την κινητικότητα και τις επιλογές των ατόμων μιας κοινωνίας, γνωρίζοντας, κατανοώντας, χειριζόμενο και επιτιθέμενο στις πηγές φυσικής και κοινωνικής ενέργειας και στις σωματικές, πνευματικές και συναισθηματικές δυνάμεις και αδυναμίες». Με άλλα λόγια διαίρει και βασίλευε. Όταν κάποιοι εισαγάγουν την παγκόσμια δικτατορία τους με σταδιακή προσέγγιση τότε πολλοί λίγοι θα συνειδητοποιήσουν τι πραγματικά γίνεται μέχρι να είναι πολύ αργά. Στην πραγματικότητα οι πολλοί θα καταδικάσουν και θα γελάσουν αυτούς που θα προσπαθήσουν να τους καταδείξουν τι ακριβώς συμβαίνει. Κλείνοντας το θα αναφέρω τρία μόνον αποσπάσματα από κάποιες εκατοντάδες αναφορές που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, για την σύνδεση του ανθρώπινου εγκεφάλου με κρατικούς υπολογιστές, μέσω ραδιοεπικοινωνιών: «Είναι μέσα στην εξουσία μας να παρατηρούμε τι βλέπει, τι αισθάνεται και τι σκέπτεται ένα άτομο, να εξετάζουμε εξονυχιστικά την συμπεριφορά και να ανιχνεύουμε ακόμη την περίπτωση του τυχαίου στις συνειδητές του αποφάσεις, αλλά και στην ψυχολογική και ασυνείδητη κατάσταση του».(Telemetry is coming of age) «Μπορούμε να επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε την αυξανόμενη γνώση μας για να σκλαβώσουμε τους ανθρώπους με τρόπους που δεν φανταστήκαμε ποτέ, αφαιρώντας τους την προσωπικότητα και ελέγχοντας τους με μέσα τόσο προσεκτικά επιλεγμένα που δεν θα γνωρίσουν ίσως ποτέ την απώλεια της προσωπικότητας τους» (Καθηγητής Καρλ Ρότζερς - Science). «Έχουν αναπτυχθεί τεχνικές για την έρευνα και τον χειρισμό του ανθρώπου. Οι διπλής ροής επικοινωνίες με τα βάθη του εγκεφάλου κάνουν δυνατή την αποστολή και την λήψη πληροφοριών από και προς τον εγκέφαλο ... Μπορούμε να ξεκινήσουμε, να σταματήσουμε ή να τροποποιήσουμε μία ποικιλία αυτόνομων σωματικών συμπεριφορών και πνευματικών εκφράσεων. Μπορούμε να πειραματιστούμε με τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τον καθορισμό και την διατήρηση .... συγκεκριμένων συμπεριφορών και πνευματικών λειτουργιών ... Καθώς δεν χρησιμοποιούνται μπαταρίες, η ζωή του μεταδότη είναι απεριόριστη. Ενέργεια και πληροφορίες παρέχονται από ραδιοφωνικές συχνότητες. **(Αναφορά ψυχιατρικών ερευνών: «Η επέμβαση του Ανθρώπου στις διεγκεφαλικές Λειτουργίες» από το Ψυχιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Γέηλ των ΗΠΑ Source : pentapostagma.gr

Το νέο κλειδί της Τουρκίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση

Του Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗ «Το TANAP, το νέο ατού της Τουρκίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση» είναι ο τίτλος της εφημερίδας Hürriyet, το οποίο αναφέρεται στην έκθεση που έχει συντάξει το Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών του Αζερμπαϊτζάν. Σύμφωνα με την έκθεση, ο Αγωγός Φυσικού Αερίου Trans-Anatolian (TANAP), έχει ενδυναμώσει το χέρι της Τουρκίας στις διαπραγματεύσεις για την Ευρωπαϊκή της ένταξη. Στο δημοσίευμα υπάρχει και η εξής δήλωση της κ. Γκουλμήρα Ρεζάιεβα, η οποία έχει ετοιμάσει την έκθεση: «Από δω και στο εξής όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα παίξουν το παιχνίδι με τους κανόνες της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν».αναφέρει. Όπως αναφέρεται το Κέντρο Στρατηγικών Ερευνών (SAM), το οποίο χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν, στην έκθεση που συνέταξε σχετικά με τις στρατηγικές του Αζερμπαϊτζάν για το φυσικό αέριο, μιλά εκτενώς για το σχέδιο Trans Anadolu που πραγματοποιούν από κοινού η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Η κ. Γκουλμήρα Ρεζάιεβα που είναι η μία από τους δύο που έχουν συντάξει την έκθεση, υποστηρίζει πως η Τουρκία θα έχει πολιτικά κέρδη από αυτό τον αγωγό. Μπορεί να αποτελέσει ακόμα και ατού για την Ευρωπαϊκή της ένταξη, ενώ σημειώνει πως με την υλοποίηση του σχεδίου, θα αλλάξει και η θέση της Τουρκίας στην περιοχή. Ο αγωγός TANAP, τον οποίο δρομολογεί η Τουρκία μαζί με το Αζερμπαϊτζάν, αναμένεται να μεταφέρει έως και 16 δισ. κυβικά μέτρα αζέρικου φυσικού αερίου στην Ευρώπη από τα κοιτάσματα Σαχντενίζ και σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί το 2017.Τουρκικές πηγές λένε ότι από τα 16 δις κ.μ τα 6 θα μένουν στην Τουρκία. Η τουρκική Botas ελέγχει το 20% και η αζέρικη Socar το 80%. Η ΒΡ σκοπεύει να εξαγοράσει μερίδιο της κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων του Αζερμπαϊτζάν, Socar, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει διευκρινιστεί το ακριβές ποσοστό που θα αναλάβει. Πρώτα μπήκαν οι υπογραφές στο σχέδιο Trans-Anadolu μεταξύ Τουρκίας και Αζερμαιτσαν…Στη συνέχεια η κοινοπραξία φέρεται να επέλεξε το σχέδιο αγωγού φυσικού αερίου «Nabucco West» που πάει μεσω Βουλγαρίας προς την Ευρώπη. Υπάρχει όμως και άλλο σχέδιο - ο αγωγός να πηγαίνει από την Τουρκία πρός την Ευρωπη μεσω Ελλάδας ,Αλβανίας, Αδριατικής και Ιταλίας. Για το λπογο αυτό πρόσφατα πήγε ο Υπουργός Εξωτερικών στην Ρωμη και είχε πολιτικές συνομιλίες με τον ομόλογό του για το αγωγό αυτόν που λέγεται ΤΑΡ. Ο αγωγός ΤΑΡ αποτελεί τον ένα εκ των δυο αγωγών που έχουν προκριθεί από την αζέρικη κοινοπραξία Shah Deniz 2, της οποίας ηγούνται η BP και η Statoil, για την μεταφορά 16 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου το χρόνο μέσω της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Η Αθήνα και η Ρώμη αποφάσισαν να στηρίξουν το έργο μετά την επιλογή του ΤΑΡ από την κοινοπραξία του Αζερμπαϊτζάν Shah Deniz 2 για την μεταφορά φυσικού αερίου στην Δυτική Ευρώπη. Ο αγωγός του δυτικού Ναμπούκο παραμένει ένας εναλλακτικός δρόμος μέσω των Βαλκανίων», είχε πει τότε ο εκπρόσωπος του ιταλικού υπουργείου Εξωτερικών. Ο αγωγός ΤΑΡ θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας προς την Αδριατική και την Ιταλία, ενώ το ανταγωνιστικό προτεινόμενο έργο του δυτικού Ναμπούκο θα μεταφέρει το φυσικό αέριο μέσω της νοτιοανατολικής Ευρώπης στην Αυστρία. Όπως επισημαίνει το Reuters, το έργο του ΤΑΡ είχε επικριθεί στο παρελθόν ότι στερείται κυβερνητικής στήριξης, κάτι που ο δυτικός αγωγός του Ναμπούκο έχει ήδη εξασφαλίσει από όλες τις χώρες από τις οποίες θα περάσει. Αναλυτές λένε ότι το έργο του ΤΑΡ στερείται ακόμη μιας ιταλικής εταιρίας που θα λειτουργήσει ως συνέταιρος. Η κρατική πετρελαϊκή εταιρία του Αζερμπαϊτζάν, SOCAR, είπε τον Ιούνιο ότι στόχος της είναι να αποφασίσει τον τελικό νικητή έως τα τέλη του έτους. Η εταιρεία Trans Adriatic Pipeline, που συστάθηκε με σκοπό τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την κατασκευή του Αδριατικού Αγωγού, χαιρέτισε την συμφωνία. «Αυτή (η συμφωνία) επιβεβαιώνει την πρόοδο που έχουμε σημειώσει στις συνομιλίες μας με τις ιταλικές και ελληνικές αρχές", είπε ο επικεφαλής Εξωτερικών Θεμάτων της ΤΑΡ Μάικλ Χόφμαν, προσθέτοντας ότι ελπίζει να υπογραφεί η σχετική συμφωνία με τις αρμόδιες κυβερνήσεις τον Σεπτέμβριο. Παραλλήλως με όλα αυτά εμείς προαναφέραμε τις σημερνές δηλώσεις της Αζέρας κ. Γκουλμήρα Ρεζάιεβα στην Χουριέτ για να δούν οι εδώ αρμόδιοι πώς παίζουν οι Τούρκοι. Όχι ότι δεν το έχουν υπόψη τους αλλά να το ...εμπεδώνουν... Source : infognomonpolitics.blogspot

Τελικός στόχος : Καύκασος

"Ενιοποιείται", ίσως αναπόφευκτα πλέον, η κρίση στη Μ.Ανατολή από τις ΗΠΑ, οι οποίες είναι σαφές ότι εφεξής θα αντιμετωπίζουν Συρία και Ιράν ως μία ενιαία πρόκληση απέναντι στα συμφέροντά τους ή τουλάχιστον αυτά που θεωρούν συμφέροντα των ΗΠΑ οι ηγετικοί κύκλοι της Ουάσιγκτον. Κατ'αυτό τον τρόπο εμπλέκουν άμεσα στον συριακό εμφύλιο το Ιράν και αυτό μόνο αισιόδοξο δεν είναι για την ασφάλεια στην περιοχή. Απλά επιβεβαιώνει αυτό που το defencenet.gr έχει σημειώσει επανειλημμένα: Συρία, Ιράν και Καύκασος είναι μία ενιαία γεωστρατηγική περίμετρος, όπου πλέον θα παιχθεί το σημαντικότερο παιχνίδι ισχύος μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και οι ΗΠΑ θα επιχειρήσουν με μία επίθεση να τελειώνουν και με τις δύο χώρες. Τώρα ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Λίον Πανέτα "αποκάλυψε" ότι "οι Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης συγκροτούν μία σιιτική πολιτοφυλακή στη Συρία για να πολεμήσει στο πλευρό του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ τις δυνάμεις των ανταρτών". Και βέβαια "Εξέφρασε βαθύτατη ανησυχία για την αυξανόμενη παρουσία του Ιράν στη Συρία". Σε συνέντευξη που παραχώρησε, παράλληλα, στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press ο ("ιδιαίτερα ικανός και έξυπνος Λίο", όπως τον περιγράφουν όσοι τον ξέρουν καλά) πάντως ξεκαθάρισε πως δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή τα σχέδια δημιουργίας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων επάνω από τη Συρία, παρά τις επίμονες εκκλήσεις των δυνάμεων των ισλαμιστών ανταρτών που τους έχει "ρημάξει" η συριακή Αεροπορία. Ο Πανέτα δήλωσε βέβαιος ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εφάρμοζαν επιτυχώς μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία, ωστόσο υπογράμμισε ότι γι' αυτό θα χρειαζόταν μία «μεγάλη, μεγάλη πολιτική απόφαση» η οποία δεν έχει ακόμη ληφθεί και βεβαια δεν έχει ληφθεί γιατί μια τέτοια «μεγάλη, μεγάλη πολιτική απόφαση» θα μπορούσε να φέρει πολύ κοντά έναν Γ'Παγκόσμιο Πόλεμο! Ταυτοχρόνως με την "αποκάλυψη" της "σιιτικής πολιτοφυλακής" ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λίον Πανέτα επισήμανε στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Τρίτη ότι δεν θεωρεί πως η κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου έχει λάβει κάποια οριστική απόφαση. Και οι "κατηγορίες" περί "σισιτικής πολιτοφυλακής" έρχονται την ώρα που αποδεικνύεται ότι έχουν μετατρέψει την Συρία σε παράδεισο ισλαμιστών μισθοφόρων και δίνουν αφειδώς όπλα, όπως άρματα τα μάχης σοβιετικής κατασκευής, τύπου T-62 με τα οποία προσπαθούν να προστατεύσουν θύλακες που ελέγχουν ακόμα οι ισλαμιστές και οι μισθοφόροι. Τα άρματα μάχης προέρχονται από το οπλοστάσιο της Λιβύης και προφανώς μεταφέρθηκαν εκεί από τις ΗΠΑ, την Τουρκία και μερικά αραβικά καθεστώτα. Τα χρήματα για τη μεταφορά φέρονται να πληρώθηκαν από το Κατάρ, ενώ ξεφορτώθηκαν στο τουρκικό λιμάνι της Αλεξανδρέττας. Το Ισραήλ, κατά τον Guardian που επικαλείται την εφημερίδα Ma’ariv, φέρεται να έχει θέσει ουσιαστικά τελεσίγραφο στον Αμερικανό πρόεδρο να δηλώσει με σαφήνεια έως τις 25 Σεπτεμβρίου ότι οι ΗΠΑ θα αναλάβουν στρατιωτική δράση κατά του Ιράν. Η ημερομηνία είναι ειδικά επιλεγμένη: είναι η ημέρα έναρξης της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και η παραμονή του Γιομ Κιπούρ, μία από τις σημαντικότερες εβραϊκές γιορτές. Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να πετύχουν "μ'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια": Με μία επίθεση να αποδομήσουν τα εχθρικά προς αυτές καθεστώτα σε Ιράν και Συρία. Και να φτάσουν στην περίμετρο της Ρωσίας με τους ισλαμικούς πληθυσμούς του Καυκάσου. Παιχνίδια με τον διάβολο, δηλαδή... Source : defencenet.gr

Ολυμπιακός ιμπεριαλισμός

Μεταξύ των παρόντων ομάδων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου υπάρχει μια, πολυεθνική, αποτελούμενη από δημοσιογράφους, η οποία προπονείται από πολιτικούς εκπαιδευτές και υπερέχει σε όλα τα αθλήματα της πλαστογράφησης. Το χρυσό μετάλλιο ανήκει στους Βρετανούς, πρώτους στην απαξίωση των Κινέζων αθλητών, που περιγράφονται ως «περιπλέκτες, φάρσες της φύσης, ρομπότ». Ένα δευτερόλεπτο μετά την νίκη της κολυμβήτριας Ye Shiwen, το BBC υπονόησε αμφιβολία για ντόπινγκ. Η Mirror μιλά για «βάναυσα εργοστάσια προπόνησης» στα οποία οι Κινέζοι αθλητές «χτίζονται σαν ρομπότ» με τεχνικές «στα όρια του βασανιστηρίου» και για «γενετικά τροποποιημένους αθλητές». Το αργυρό μετάλλιο πηγαίνει στη Sole 24 Ore, [1], η οποία, μέσω της αποσταλμένης Colledani, περιέγραψε ως εξής τους Κινέζους αθλητές: «Το ίδιο τετράγωνο κεφάλι, την ίδια στρατιωτική συγκέντρωση, φωτοτυπία ενός του άλλου, αγέλαστα μηχανήματα, ρομπότ χωρίς ηρωισμό » που δημιουργήθηκαν από μια γραμμή συναρμολόγησης που« παράγει παιδιά όπως τα παξιμάδια», πιέζοντάς τους να επιλέξουν: « αντί πείνας και φτώχειας, καλύτερα η πειθαρχία και ο αθλητισμός». Υπάρχει στο Λονδίνο η νοσταλγία των ένδοξων χρόνων του παρελθόντος, όταν το 19ο αιώνα, περιγράφονται οι Κινέζοι «επιστημονικά» ως «υπομονετικοί, αλλά τεμπέληδες και αχρείοι», όταν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές πλημμύριζαν την Κίνα με όπιο, αφαιμάζοντας την και υποδουλώνοντας την, όταν, αφού οι κινεζικές αρχές απαγόρεψαν τη χρήση του, η Κίνα αναγκάστηκε μέσω πόλεμου να αποδώσει σε ξένες δυνάμεις (όπως η Ιταλία), τμήματα της επικράτειάς της, τις λεγόμενες «παραχωρήσεις». Όσον αφορά την είσοδο του Πάρκου Huangpu, στη βρετανική «παραχώρηση» στη Σαγκάη, υπήρχε η επιγραφή «Απαγορεύεται η είσοδος σε σκυλιά και Κινέζους». Η Ye Shiwen, χρυσό μετάλλιο. Όταν απελευθερώθηκε το 1949, η νέα Κίνα, που δεν αναγνωριζόταν από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τις, αποκλείστηκε ντε φάκτο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στους οποίους θα συμμετάσχει για πρώτη φορά το 1984. Από τότε οι αθλητικές επιτυχίες της πήγαν κρεσέντο. Δεν είναι όμως αυτό το γεγονός που ανησυχεί τις δυτικές δυνάμεις, αλλά το γεγονός ότι η Κίνα αναδύεται ως δύναμη ικανή να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Δύσης σε παγκόσμια κλίμακα. Αποτελεί εμβληματικό γεγονός ότι ακόμη και οι στολές της Ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ κατασκευάζονται στην Κίνα. Από το 2014 θα χρησιμοποιηθούν μόνο στολές που θα παράγονται στην Αμερική, υποσχέθηκε η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ, μια οργάνωση «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» που χρηματοδοτείται από τις πολυεθνικές. Η όποια, με τα ψίχουλα που εισπράττει από την εκμετάλλευση των ανθρώπινων και υλικών πόρων στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, χρηματοδότει τη πρόσληψη αθλητών από αυτές τις περιφέρειες για να ανταγωνίζονται κάτω από την Αστερόεσσα. Η Κίνα αντίθετα, που θεωρεί «τον αθλητισμό ως πόλεμο χωρίς τη χρήση όπλων», κατηγορεί τη Mirror, που αγνοεί ότι η Ολυμπιακή σημαία υψώθηκε από Βρετανούς στρατιωτικούς που χρησιμοποίησαν τα όπλα τους σε επιθετικούς πολέμους. Η Κίνα είναι η τελευταία χώρα που διαθέτει «κρατικούς αθλητές», κατηγορεί η Il Sole 24 Ore, αγνοώντας ότι από τους 290 αθλητές της ιταλικής ολυμπιακής ομάδας, οι 183 είναι κρατικοί υπάλληλοι ντυμένοι ως μέλη των ενόπλων δυνάμεων, γιατί μόνο αυτές οι τελευταίες (μέσω συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής) τους επιτρέψουν να αφιερωθούν με πλήρη απασχόληση με τον αθλητισμό. Μια στρατιωτικοποίηση του αθλητισμού την οποία ο Υπουργός Di Paola ονομάζει «διώνυμος αθλητισμός-στρατιωτική ζωή, με βάση μιας μοιρασμένης ηθικής, χαρακτηριστικής της ιδιότητας μέλους ενός στρατιωτικού σώματος ως αθλητικής ομάδας». Έτσι, δεν έλαβε χώρα πόλεμος κατά της Λιβύης, αλλά απλώς μια προπόνηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. [1] Φορέας τύπου της Confindustria, οργάνωσης των Ιταλών εργοδοτών. Source : infognomonpolitics.blogspot

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Ενίοτε μια εικόνα μπορεί όντως να αποτυπώσει χίλιες λέξεις και πλείστα όσα συναισθήματα. Και παράλληλα να δώσει … απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου: πού βαδίζουμε ως κράτος, ως συντεταγμένη Πολιτεία, ως κοινωνία, ως έθνος. Γυρίστε τη μνήμη σας περίπου έναν χρόνο πίσω. Τότε που αίφνης ένα βράδυ τα δελτία ειδήσεων και οι οθόνες των τηλεοράσεων «γέμισαν» από την εικόνα του εμφανώς καταβεβλημένου, ΣΙΔΗΡΟΔΕΣΜΙΟΥ Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν. Του τότε ισχυρότερου άνδρα της παγκόσμιας οικονομίας, μέλλοντα Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, εάν θυμάστε … Η αμερικανική αστυνομία είχε συλλάβει τον Στρος-Καν με την κατηγορία του βιασμού, στηριζόμενη στην μαρτυρία μιας καμαριέρας ξενοδοχείου, μαρτυρία που ακόμα και σήμερα αμφισβητείται. Και είχε ακολουθήσει το ΤΥΠΙΚΟ σε τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή είχε μεταφέρει τον ΥΠΟΠΤΟ, με χειροπέδες, χωρίς κανένα πρόσθετο μέτρο προστασίας, ουδόλως ασχολήθηκε να «κρύψει» το πρόσωπό του από τις κάμερες και τους φωτογράφους και εν τέλει του συμπεριφέρθηκε ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ο νόμος. Ο νόμος τους. «Σκληρός νόμος αλλά νόμος», αν έχετε ακουστά … Ένα καλοκαίρι μετά η ΕΛ.ΑΣ έχει στα χέρια της έναν 21χρονο βιαστή και δολοφόνο. Καθ’ ομολογία του. Έναν άνθρωπο που έχει παραδεχθεί πως διέπραξε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα των τελευταίων ετών. Και οργανώνει επιχειρήσεις στρατιωτικού τύπου για να τον «προστατεύσει» (!) από τα φλας των φωτογράφων, τις κάμερες των ειδήσεων και την οργή του απλού λαού. Έχει επιστρατεύσει ακόμα και τακτικές παραπλάνησης του … εχθρού (;) για να «διασώσει» τον δολοφόνο μιας αθώας παιδικής ψυχής. Έχει καταστρατηγήσει ακόμα και τις δικαστικές αποφάσεις που επιβάλλουν την δημοσίευση των φωτογραφιών δραστών ειδεχθών εγκλημάτων! Για να σώσει ποιόν από ποιους; Από τα «αδηφάγα» μίντια; Από τον «οργισμένο» λαό; Από τη μάνα που δεν ξέρει αν αύριο θα ξυπνήσει το παιδί της από το κώμα; Από την Χρυσή Αυγή; Από ποιόν; Μακάρι τέτοια «προστασία» να βιώναμε όλοι οι Έλληνες που δεν τολμάμε να περπατήσουμε το βράδυ στο κέντρο της πόλης μας. Της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, παντού όπου ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ των αρχών έχουν δημιουργηθεί γκέτο λαθρομεταναστών. Ανθρώπων που δεν είναι εκ προοιμίου εγκληματίες, αλλά που ενίοτε η φτώχεια, η ανέχεια και η πείνα τους οδηγεί να παραβούν το νόμο. Και συνήθως εις βάρος πολιτών αθώων… Μακάρι οι αρχές να είχαν επιδείξει τέτοια «φούρια» να … «διασώσουν» τους νομοταγείς πολίτες κι όχι τους «δράκους» της Πάρου. Σε τελική ανάλυση μακάρι να ίσχυε και στην Ελλάδα η «αμερικανιά» του σκληρού νόμου, ίσου και ίδιου για όλους. Από τον Πακιστανό έως τον Στρος-Καν. Αλλά τότε μάλλον θα μιλάγαμε για μια άλλη χώρα. Γι’ αυτό στο μυαλό σας κάντε ένα «στοπ καρέ» δύο φωτογραφίες: το Στρος-Καν και τον Πακιστανό με την κουκούλα, το τζόκεϊ, το αλεξίσφαιρο γιλέκο και τους φρουρούς της ΕΛ.ΑΣ να τον φυγαδεύουν. Και μετά επιλέξτε ποια εικόνα σας «κάνει»… [Του Παν. Γκρουμούτη από protothema.gr]

Άμυνα νήσων Αιγαίου : Ζήτημα εθνικής επιβίωσης

Κάθε φορά που προκύπτει κάποια κρίση στο νησιωτικό χώρο του Αιγαίου, ενεργοποιούνται οι σχεδιαστές άμυνας, αναζητώντας τρόπους αντιμετώπισής της. Ο προβληματισμός ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄70 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι όμως αλήθεια ότι τα ερωτήματα που έχουν έτοιμες απαντήσεις δεν ωφελούν και οδηγούν σε στερεότυπες λύσεις. Δυστυχώς για τα ελληνικά δεδομένα, οι λύσεις στηρίχτηκαν σε έτοιμες συνταγές, που εφαρμόζονταν σε ηπειρωτικούς χώρους, χωρίς να ληφθεί σοβαρά υπόψη η ιδιομορφία του ελληνικού νησιωτικού χώρου. Παρά τις όποιες βελτιώσεις, η έλλειψη διακλαδικότητας και η επιμονή των Γενικών Επιτελείων σε αυτόνομες λύσεις καθώς και η έλλειψη ενός ενιαίου και αποτελεσματικού συστήματος αντιμετώπισης κρίσεων (με σημείο αναφοράς το αντίστοιχο του ΥΠΕΞ) και ενός αποτελεσματικού συστήματος στρατιωτικών πληροφοριών, συνδεδεμένου με το σύστημα κρίσεων, άφησαν κενά, τα οποία εκμεταλλεύεται ο αντίπαλος. Οι συστηματικές και επαναλαμβανόμενες τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή των Δωδεκανήσων και κυρίως στα μικρονήσια πέριξ της Καλύμνου, σε συνδυασμό με αυτές στο κεντρικό Αιγαίο, δείχνουν ξεκάθαρα τις τουρκικές επιδιώξεις. Σε ό,τι αφορά την απραξία, αυτή ποτέ δεν αποδείχτηκε ο καλύτερος σύμβουλος, γιατί η μείωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων έρχεται συνήθως σταδιακά με μορφή παράλυσης από τα άκρα προς το κεφάλι, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Κονδύλης. Είναι πλέον φανερό ότι η Τουρκία δεν θα επιλέξει επιθετικές ενέργειες, όπως αναμέναμε τη δεκαετία του ΄70, αλλά θα επιδιώξει να παγιώσει την κατάσταση μέσα από καθημερινές πρακτικές, στα ευαίσθητα σημεία της περιοχής του Αιγαίου. Η αντιμετώπιση και η εξουδετέρωση της υφέρπουσας απειλής μπορεί να στηριχτεί μόνο σε νέες λύσεις, όπως πράττουν οι προοδευτικοί άνθρωποι στον διεθνή χώρο, και όχι με συνταγές παλαιάς κοπής και πολυχρησιμοποιημένες, όπως συνήθως πράττουν ηγέτες με αραχνιασμένες αντιλήψεις, που έχουν συνηθίσει να συμφωνούν με όλους και με όλα. Αυτοί που γεννούν σκέψη θέτουν ερωτήματα και ψάχνουν απαντήσεις, ενώ όσοι διακατέχονται από αδράνεια και μόνιμο φόβο ψάχνουν μόνο έτοιμες απαντήσεις σε ερωτήματα που τους θέτουν συνήθως άλλοι, όταν παρουσιαστεί η κρίση… Η άμυνα των νήσων είναι ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για τη χώρα μας αλλά σε διεθνές επίπεδο θεωρείται σπατάλη δυνάμεων, αφού η νέα μορφή πολέμου επικεντρώνεται σε οικονομικά δεδομένα. Άλλωστε, μετά τον Β’ ΠΠ, οι μεγάλες δυνάμεις εστιάζουν στις επιθετικές επιχειρήσεις κατάληψης νήσων και όχι στην προστασία των τελευταίων, για τον απλό λόγο ότι δεν απειλείται η εθνική τους ακεραιότητα από τη κατάληψη νήσων από εχθρικές δυνάμεις, όπως συμβαίνει στην ελληνική περίπτωση. Ειδικότερα, μετά το 1974 και την εισβολή στην Κύπρο, μόνο η Ταϊβάν αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα, η οποία διαθέτει συμπλέγματα μικρών νήσων σε μικρή απόσταση από την ηπειρωτική Κίνα και ο τρόπος προστασίας τους είναι κάποια πυραυλικά συστήματα για την προσβολή στόχων επιφανείας. Οι Σουηδοί και οι Νορβηγοί έχουν ασχοληθεί με την άμυνα ακτών. Η γεωγραφική διαμόρφωση όμως των ακτών τους είναι περίπλοκη, με πολλούς κολπίσκους (φιόρδ), και η άμυνα μπορεί να επιτευχθεί με κινητές δυνάμεις, που περιλαμβάνουν πυραυλικά συστήματα για εξουδετέρωση πλοίων αποβάσεως. Οι δυνάμεις αυτές μετακινούνται από ακτή σε ακτή μέσω της ασφαλούς ενδοχώρας και με ταχύπλοα από ακτή σε ακτή. Για το σκοπό αυτό έχουν προσαρμόσει ανάλογα και τα εξοπλιστικά τους προγράμματα. Σε κάθε περίπτωση, η άμυνα των νήσων είναι μια ιδιάζουσα επιχειρησιακή περίπτωση, ειδικά όταν αφορά ένα σύμπλεγμα νήσων που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από την ηπειρωτική χώρα του αντιπάλου. Η κρίση των Ιμίων το 1996 ήταν η αφορμή για να αφυπνιστεί η Ελλάδα και να συνειδητοποιήσει ότι η Τουρκία έχει στρέψει την προσοχή της από τα μεγάλα νησιά στη δημιουργία «γκρίζων ζωνών» για τη διεκδίκηση μέρους του Αιγαίου. Για το λόγο αυτό άρχισαν να δημιουργούνται ειδικές μονάδες για αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων (Ζ’ ΜΑΚ), ενώ το σύστημα χειρισμού κρίσεων άρχισε να εξετάζει και περιπτώσεις που στο παρελθόν αντιμετωπίζονταν ως ρουτίνας, όπως για παράδειγμα αυτή του τουρκικού εμπορικού πλοίου που είχε προηγηθεί των Ιμίων και ζητούσε βοήθεια μόνο από τα τουρκικά σκάφη. Φυσικά, η γεωπολιτική σημασία του ελληνικού νησιωτικού συμπλέγματος στο Αιγαίο είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Στη σύγχρονη εποχή, και ειδικότερα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όταν η άμυνα της χώρας ήταν προσανατολισμένη προς το Βορρά, τα ελληνικά νησιά έδιναν βάθος στην αμυντική γραμμή των βόρειων συνόρων αλλά και στα Στενά του Βοσπόρου. Όποιος κατείχε τα Στενά, ουσιαστικά απαγόρευε τη διέλευση των εχθρικών πλοίων προς την Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο, ακόμη και αν είχαν καταληφθεί τα Στενά. Η Λήμνος, ακόμη και την εποχή του Α’ Π.Π., αποτελούσε για τους Συμμάχους προέκταση των Δαρδανελίων και, στο νοτιότερο άκρο, η Κρήτη αποτελούσε τη μεγάλη αεροπορική και ναυτική βάση που θα υποστήριζε τις επιχειρήσεις στο Αιγαίο, αλλά και την τελευταία γραμμή άμυνας, η οποία δεν έπρεπε να καταληφθεί από τον αντίπαλο. Είναι επίσης γνωστό ότι στις επιχειρήσεις στο Κουβέιτ και στο Ιράκ, η Κρήτη χρησιμοποιήθηκε ως ο ενδιάμεσος σταθμός ανεφοδιασμού πλοίων και αεροσκαφών. Μετά το 1974, που έγινε σαφής η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, η οποία έχει θέσει ως κύριο στόχο την επέκταση του ζωτικού της χώρου στο Αιγαίο, η ελληνική πλευρά αναγκάστηκε να οργανώσει σε πρώτη φάση την άμυνα των μεγάλων και ενδιάμεσης έκτασης νήσων. Όταν η τουρκική απειλή και οι επιδιώξεις στράφηκαν στα μικρά νησιά, η Ελλάδα έστειλε και εκεί στρατιωτική δύναμη για να δηλώσει την παρουσία της και να τα φυλάσσει. Τότε η τουρκική στρατιωτική απειλή στράφηκε στη διεκδίκηση του μισού Αιγαίου (25ος μεσημβρινός) μέσω της επέκτασης των τουρκικών ενδιαφερόντων στις χιλιάδες βραχονησίδες, οι οποίες ήταν αδύνατον να φυλαχτούν με στρατιωτική δύναμη. Αυτό το επιδιώκει η Τουρκία με μικρότερο κόστος από αυτό της διεξαγωγής πολεμικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας, εναντίον κάποιου μεγάλου νησιού. Source : defencenet.gr

Ιράν - Ισραήλ : Με το δάκτυλο στη σκανδάλη

«Εάν ήμουν Ιρανός θα ανησυχούσα πολύ για τις επόμενες 12 εβδομάδες, καθώς οι ισραηλινές απειλές μου φαίνονται σοβαρές και αξιόπιστες». Με αυτά είναι τα λόγια ο Εφρέμ Χαλεβί, πρώην διοικητής της Mossad επιβεβαιωσε εμμέσως πλην σαφώς την θεση του θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ, ότι "Μέχρι τον Οκτώβριο θα έχουμε πόλεμο. Πάντως ο ίδιος ο Χαλεβί έχει αναφέρει ότι ενδεχόμενο στρατιωτικό πλήγμα του Ισραήλ ή των ΗΠΑ στο Ιράν, θα επηρεάσει την ευρύτερη περιοχή για τα επόμενα 100 χρόνια… Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν σε δηλώσεις του, στις αρχές Ιουλίου, αναφορικά με την περίπτωση μονομερούς ισραηλινής επιχείρησης κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν τόνισε πως οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να «υπαγορεύσουν σε έναν άλλο κυρίαρχο κράτος τι να κάνει και τι να μην κάνει», και ότι σε αυτό το πλαίσιο «το Ισραήλ μπορεί να καθορίσει για τον εαυτό του τι είναι προς το συμφέρον του και το τι θα πρέπει να κάνει σχετικά με το Ιράν αλλά και με κάθε άλλο κράτος». Συμπλήρωσε δε με έμφαση πως αυτό θα γίνει «ανεξαρτήτως εάν συμφωνούμε ή όχι»… Έδωσαν λοιπόν με αυτό τον τρόπο οι ΗΠΑ το «πράσινο φως» για μία ισραηλινή επίθεση στο Ιράν; Επισήμως, ο Λευκός Οίκος δήλωσε πως η πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης προς το Ιράν και το Ισραήλ δεν έχει αλλάξει. Ανεπισήμως, η προαναφερόμενη δήλωση, και ο άνθρωπος που την έκανε, ουσιαστικά προετοιμάζει το έδαφος για μία επιχείρηση κατά του Ιράν τύπου «Οσιράκ». Στις 7 Ιουνίου του 1981, οκτώ ισραηλινά μαχητικά F-16A Fighting Falcon και έξι μαχητικά F-15A Eagle, τα οποία συνόδευαν τα πρώτα, με μία πτήση από τη βάση του Ετζιόν που βρισκόταν στη βόρεια περιοχή της χερσονήσου του Σινά, η οποία και κατεχόταν ακόμα από το Ισραήλ, κατέστρεψαν τις ιρακινές πυρηνικές εγκαταστάσεις κοντά στη Βαγδάτη. Η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Όπερα» ουσιαστικά στέρησε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν από τη δυνατότητα να αναπτύξει πυρηνικές δυνατότητες. Τα αεροσκάφη πέταξαν σε απόσταση 1.100 χλμ. πάνω από τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία. Ας σημειωθεί πως στα πρώτα στάδια του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ (Α΄ Πόλεμος του Κόλπου), δύο περσικά F-4 Phantom II επιτέθηκαν στον αντιδραστήρα στις 30 Σεπτεμβρίου του 1980 και του προξένησαν ζημιές. Όλα δείχνουν πως η επιχείρηση «Όπερα» μπορεί να επαναληφθεί με «θύμα» αυτήν τη φορά το Ιράν. Μάλιστα έχουν δει το φως της δημοσιότητας εκτιμήσεις πως η Σαουδική Αραβία θα «δεχθεί» τα ισραηλινά μαχητικά να περάσουν μέσω του εναέριου χώρου της για να πλήξουν το Ιράν, ενώ η συγκεκριμένη πορεία θεωρείται ως ρεαλιστική εάν κάποιος λάβει σοβαρά υπόψη την τουρκική θέση πως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επιτρέψει σε ισραηλινά μαχητικά να χρησιμοποιήσουν τον εναέριο χώρο της Τουρκίας για να πλήξουν μία συμμαχική προς αυτήν χώρα. Ύστερα, είτε μέσω του Περσικού Κόλπου, είτε μέσω του Ιράκ (το οποίο φυσικά και να ήθελε δεν θα είχε καμία τύχη στο να εμποδίσει μία τέτοια εξέλιξη), τα μαχητικά του Ισραήλ δύνανται να πλήξουν ακαριαία τόσο τα νότια όσο και το εσωτερικό της χώρας. Πώς όμως τα μαχητικά του Ισραήλ θα μπορούσαν να φτάσουν στη Σαουδική Αραβία; Η απάντηση ίσως και να μπορεί να δοθεί μέσω των δεδομένων που έχουν γίνει γνωστά για ένα παρεμφερές θέμα. Συγκεκριμένα, προσφάτως ανακοινώθηκε πως ένα υποβρύχιο κλάσης Dolpin των ναυτικών δυνάμεων του Ισραήλ διήλθε της διώρυγας του Σουέζ για να λάβει μέρος σε εκπαιδευτική δραστηριότητα του ναυτικού της χώρας στο Εϊλάτ. Πρόκειται για την πρώτη φορά μετά το 2005 που το Ναυτικό του Ισραήλ χρησιμοποιεί ξανά τη διώρυγα για να μεταφέρει σημαντικές μονάδες στο Εϊλάτ. Το εν λόγω γεγονός αποδεικνύει πως το Κάιρο προφανώς έδωσε τη συγκατάθεσή του για τη συγκεκριμένη κίνηση. Βέβαια, η συγκεκριμένη πληροφορία δεν επιβεβαιώθηκε, ούτε όμως διαψεύσθηκε από την αιγυπτιακή πλευρά. Θα μπορούσε λοιπόν το Ισραήλ να κινηθεί μέσω Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας και μετά, είτε μέσω του Κόλπου, είτε μέσω του Ιράκ, να επιτεθεί στο Ιράν; Η επιλογή της αεροπορικής προσβολής για το Τελ Αβίβ είναι αυτονόητη, αφού τόσο τα μαχητικά που διαθέτει όσο και τα αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού, έγκαιρης προειδοποίησης αλλά και ηλεκτρονικού πολέμου θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ακαταμάχητο «πακέτο» που θα έσπερνε την καταστροφή στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Βέβαια, η Τεχεράνη έχει ήδη διασπείρει τις κρίσιμες εγκαταστάσεις της και είναι σίγουρο πως θα έχει δημιουργήσει μία σημαντική υπόγεια υποδομή, η οποία θα είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί και να εξουδετερωθεί. Όμως, όπως έδειξαν και οι τελευταίες επιχειρήσεις στη Γάζα, οι ισραηλινές ικανότητες κατά τέτοιου είδους στόχων δεν πρέπει να υποτιμηθούν, ενώ δεν πρέπει να ξεχάσουμε να συνυπολογίσουμε και την έμμεση (ή ακριβέστερα κεκαλυμμένη) αμερικανική υποστήριξη. Source : defencenet.gr

Ολυμπιακά ιδεώδη ή εμπορευματοποιημένος αθλητισμός ;

Αρκούσε η υπόθεση της Παπαχρήστου, το νέο κρούσμα ντόπινγκ του Χονδροκούκη και μια αμφισβητούμενης αισθητικής και κεντρικής ιδέας τελετή έναρξης στο Λονδίνο για να μας θυμίσουν με εμφαντικό τρόπο το πεδίο μέσα στο οποίο αναζητούνται τα Ολυμπιακά ιδεώδη στην εποχή μας. Η μικροπολιτική εμπλέκεται με τον αθλητισμό, η τεχνολογία διαστρεβλώνει την αξιοπιστία και την αξιοκρατία, το σύγχρονο μάρκετινγκ θολώνει την ουσία του νοήματος των Ολυμπιακών αγώνων. Ο αποκλεισμός της Παπαχρήστου ήρθε ως κατάληξη της αδυναμίας διαχείρισης των μέσων κοινωνικών δικτύωσης ως δημόσιο βήμα με την άκριτη αναπαραγωγή κάθε λογής προσβλητικών αναρτήσεων αλλά και της υποβόσκουσας πολιτικής αντιπαράθεσης με την ακροδεξιά που οδήγησε στο να παραβλέπεται η ισονομία και το δικαίωμα της απολογίας. Η περίπτωση Χονδροκούκη έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά περιστατικών που αποκαλύφθηκαν μετά τους Ολυμπιακούς των Αθηνών και προσγείωσαν απότομα το Ελληνικό κοινό από το συννεφάκι των απρόσμενων επιτυχιών στην πεζή πραγματικότητα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Ήταν δυστυχώς η επιβεβαίωση της συνειδητοποίησης ότι υπήρξαμε η ουρά της «τεχνολογικής» παρέμβασης στο αποτέλεσμα κι απλά πλέον παραμείναμε εκεί, όταν οι πρωτοπόροι του είδους ανακαλύπτουν νέα αχαρτογράφητα πεδία. Επιστέγασμα αυτών των προεόρτιων ήταν η ετεροβαρής και ασύμμετρη τελετή έναρξης. Ετεροβαρής επειδή προτίμησε σαφώς να προτάξει τη χολιγουντιανή και την ποπ λάμψη και ασύμμετρη γιατί κάπου ανάμεσα στις φιλότιμες προσπάθειες για αποτύπωση της σχετικά πιο σύγχρονης κοινωνικοοικονομικής και τεχνολογικής εξέλιξης χάθηκε κάθε έννοια ανάδειξης των Ολυμπιακών ιδεωδών. Ευγενής άμιλλα, αξιοσύνη, σωματική ρώμη, διανοητική ισορροπία, σεβασμός, μεγαλοσύνη αλλά και ταπεινότητα. Έννοιες, στις οποίες με μεγάλη ευκολία ομνύουμε αλλά εξίσου, αν όχι με ακόμα μεγαλύτερη άνεση, διαστρεβλώνουμε το νόημα τους όταν χρειάζεται να αποδείξουμε στην πράξη πόσο διατεθειμένοι είμαστε να κινηθούμε με οδηγό μας αποκλειστικά αυτές. Οι Ολυμπιακοί αγώνες ως διεθνές γεγονός συνεχίζουν να αποτελούν ένα ξεχωριστό συμβάν όχι επειδή εξακολουθούν στα σοβαρά να πρεσβεύουν αυτά τα ιδεώδη, αλλά γιατί συνδυάζουν το εντυπωσιακό θέαμα με το πολύπλευρα οικονομικά και πολιτικά οφέλη. Με βάση αυτά τα δεδομένα οφείλει να αξιολογείται και κάθε σχετικό γεγονός αλλιώς είτε εθελοτυφλούμε, είτε συνειδητά παραπλανούμε. Toυ Κωνσταντίνου Μανίκα, οικονομολόγου-ψυχολόγου Source : tovima.gr