Τουρκία : Ισορροπώντας σε δύο βάρκες

Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ερντάλ Γκιουβέν σκιαγραφεί στην «Κ» την εικόνα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη χώρα  
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι σήμερα το κεντρικό πρόσωπο, τουλάχιστον στον χώρο της Μέσης Ανατολής. Υπό την καθοδήγησή του η Τουρκία έχει καταφέρει να ελέγξει έναν παντοδύναμο στρατό, να τριπλασιάσει το κατά κεφαλήν εισόδημα της χώρας, ενώ παρά τη στροφή προς τον αραβικό κόσμο έχει ως επί το πλείστον διατηρήσει μια φιλοδυτική στάση. Σήμερα αποτελεί φάρο για τις χώρες που έχουν πρόσφατα απαλλαγεί από αυταρχικά καθεστώτα, ενώ εξυμνείται και από τη Δύση ως πρότυπο για τον αραβικό κόσμο.
Την ίδια στιγμή, τίθεται υπό αμφισβήτηση η συνεχής δέσμευσή του για ελευθερία του Τύπου και θέσπιση ενός κράτους δικαίου. Γνωστοί επικριτές της τουρκικής κυβέρνησης, φοιτητές και δημοσιογράφοι, βρίσκονται στη φυλακή αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για «τρομοκρατία». Ωστόσο, η δημοτικότητα του Τούρκου πρωθυπουργού συνεχίζει να αυξάνεται. Ο πρώην αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ραντικάλ», Ερντάλ Γκιουβέν, περιγράφει στην «Κ» την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας, σκιαγραφεί το προφίλ του Ερντογάν και κάνει εκτιμήσεις για τις επόμενές του κινήσεις.
 
– Υπό τον Ερντογάν η Τουρκία έδειξε ένα πιο σύγχρονο πρόσωπο με ανοίγματα σε Κουρδικό και Κυπριακό. Τελευταία όμως είδαμε τουρκικά αεροσκάφη να βομβαρδίζουν αμάχους στο βόρειο Ιράκ, εκατοντάδες Κούρδους να φυλακίζονται, τις σχέσεις με το Ισραήλ να οδηγούνται στα άκρα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η νηφαλιότητα και το δόγμα Νταβούτογλου για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες, που χαρακτήριζαν την τουρκική εξωτερική πολιτική, σιγά-σιγά εγκαταλείπονται και η Τουρκία υιοθετεί μια πιο συγκρουσιακή λογική; 

– Η πολιτική μηδενικών προβλημάτων ήταν από την πρώτη στιγμή καταδικασμένη να αποτύχει για σειρά λόγων: Παρά τις καλές προθέσεις, αποδείχθηκε μια καθαρά θεωρητική προσέγγιση, η οποία έβαζε την άμαξα μπροστά από το άλογο. Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας διαμορφώνεται στη βάση ρεαλιστικής ανάλυσης των δεδομένων. Ο Ερντογάν επιχείρησε να κάνει ακριβώς το αντίθετο: να προσαρμόσει τα δεδομένα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Αυτός είναι και ο λόγος που οι σχέσεις Τουρκίας και Συρίας, οι οποίες μέχρι πρόσφατα προβάλλονταν από μέρους της κυβέρνησης ως απόδειξη της επιτυχίας της εφαρμοσθείσας πολιτικής, κατέληξαν ακριβώς να καταδείξουν την ίδια της την αδυναμία. Επιπλέον, απέτυχε να λάβει υπόψη την αδιαμφισβήτητη διασύνδεση μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Μια χώρα με χρόνιες εσωτερικές διαμάχες θα ήταν πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αντιμετωπίσει τις εξωτερικές προκλήσεις. Πώς μπορεί η Τουρκία να αναπτύξει μια εύρυθμη, ας πούμε, σχέση με το Ιράκ, χωρίς την επίλυση του κουρδικού ζητήματος εντός των συνόρων της; Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μια τέτοια πολιτική απαιτεί, πέραν του οράματος, τόλμη και ακλόνητη πολιτική βούληση ώστε αυτή να στηριχθεί μέχρι τέλους. Κάτι που ο κ. Ερντογάν έδειξε να μη διαθέτει. Εξ ου και η στροφή σήμερα προς μια πιο επιθετική πολιτική.
 
– Άρα να αναμένουμε, με δεδομένο και το ότι η ενταξιακή πορεία έχει παγώσει, μια απομάκρυνση της Τουρκίας από την προσπάθεια επίλυσης ζητημάτων στα οποία έδειξε προς στιγμήν διάθεση να προχωρήσει, όπως το Κυπριακό και το Κουρδικό;– Η Τουρκία από το 2007 παρουσιάζει συμπτώματα ευρωπαϊκής κόπωσης. Τα μηνύματα που στέλνει έκτοτε, στην καλύτερη περίπτωση είναι αντιφατικά. Η αρνητική στάση κάποιων εκ των Ευρωπαίων ηγετών και το μπλοκάρισμα αριθμού κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις ελέω Κύπρου τυγχάνουν εκμετάλλευσης από πολιτικούς κύκλους και τμήματα της κοινωνίας που δεν ασπάζονται τα δημοκρατικά ιδεώδη και τις αξίες που η Ε.Ε. πρεσβεύει. Επιπλέον, η οικονομική ανάπτυξη που η Τουρκία απολαμβάνει σε μια περίοδο που η υπόλοιπη Ευρώπη βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, της επιτρέπει να αντιμετωπίζει με πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση την Ευρώπη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ένταξη στην Ε.Ε. να μην αποτελεί σήμερα προτεραιότητα. Συνεπώς, και η σημασία ζητημάτων που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη προσπάθεια, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το Κυπριακό, έχει υποβαθμιστεί. Ως εκ τούτου, θεωρώ μη ρεαλιστικό να αναμένει κάποιος οποιουδήποτε είδους πρωτοβουλία ή ανοίγματα από την Τουρκία στο θέμα της Κύπρου. Εξάλλου, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του κ. Ερντογάν, έχουν επανειλημμένως αφήσει να εννοηθεί ότι η Τουρκία δεν προτίθεται να δείξει την ίδια ευελιξία και διαλλακτικότητα όπως την περίοδο του Σχεδίου Ανάν.
 
– Εκμεταλλευόμενος και την Αραβική Άνοιξη, ο Ερντογάν έχει καταφέρει να χτίσει ένα ηγετικό προφίλ, με τη δημοτικότητά του ανάμεσα στον αραβικό κόσμο να βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Στην προσπάθειά του όμως αυτή έχει υιοθετήσει μια ρητορική την οποία χαρακτηρίζει ο έντονος λαϊκισμός και έχει προβεί σε ενέργειες, όπως η αλλαγή στάσης έναντι του Ισραήλ, που έχουν προκαλέσει δυσφορία μεταξύ των δυτικών του συμμάχων. Μπορεί να συνεχίσει με βάση αυτή τη λογική χωρίς την καταβολή αντιτίμου στο εξωτερικό; 
– Ο Ερντογάν δείχνει να αισθάνεται άνετα με την εξωτερική πολιτική την οποία ακολουθεί η χώρα το τελευταίο διάστημα –με έντονο το στοιχείο του εθνικισμού και με μια συγκρουσιακή λογική– και η οποία ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό με την επιθετική και επιβλητική του προσωπικότητα, ενώ τονώνει το προφίλ του στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Εξ ου και η αντιευρωπαϊκή και αντιισραηλινή ρητορική του, η οποία, παρά τις προβλέψεις περί του αντιθέτου, δεν είχε, ούτε φαίνεται ότι θα έχει, κόστος για την Τουρκία. Αυτό νομίζω εξηγεί και το γιατί σήμερα θεωρείται ο πιο δημοφιλής και χαρισματικός ηγέτης, όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.
Σε πλήρη ισχύ ο μηχανισμός λογοκρισίας
 
– Όταν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) ανήλθε στην εξουσία το 2002, υπήρχε η ανησυχία ότι πιθανόν να είχε ισλαμική ατζέντα για τη χώρα. Σήμερα αυτή η ανησυχία έχει δώσει τη θέση της σ’ ένα αίσθημα φόβου απέναντι σε έναν υποβόσκοντα αυταρχισμό, σε βαθμό που πολλοί να ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση απλώς έχει πάρει τη θέση του στρατού.– Σε καμιά στιγμή δεν πίστεψα ότι το ΑΚΡ είχε ισλαμική ατζέντα, υπό την έννοια ότι στόχευε να μετατρέψει τη χώρα σε μια σουνιτική εκδοχή του Ιράν. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιοι στο κόμμα, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ερντογάν, δεν οραματίζονται μια πιο συντηρητική και θρησκόληπτη κοινωνία. Ωστόσο –έχετε δίκαιο– περισσότερο θα πρέπει να προβληματίσει ο υποβόσκων αυταρχισμός. Για να παραφράσω το περίφημο ρητό: «το φάντασμα του αυταρχισμού στοιχειώνει την Τουρκία» εδώ και κάποιο διάστημα. Αυτό κατέστη εμφανές από τότε που μια σειρά δικαστικών ερευνών –οι οποίες αρχικά τύγχαναν καθολικής στήριξης, καθώς οι έρευνες φαίνονταν να στοχεύουν εκείνους, πρώην στρατιωτικούς κυρίως, οι οποίοι με αντιδημοκρατικές μεθόδους προσπάθησαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του ΑΚΡ– άρχισε να τοποθετεί ολόκληρη τη χώρα στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Με τη μια έρευνα να διαδέχεται την άλλη, το πεδίο της υπόθεσης διευρύνθηκε ώστε να συμπεριλάβει γνωστούς επικριτές της κυβέρνησης, μέλη της κοινωνίας των πολιτών, δημοσιογράφους και συγγραφείς, οι περισσότεροι από τους οποίους σήμερα βρίσκονται στη φυλακή. Αυτό ενέτεινε την κριτική, με το ΑΚΡ να προχωρεί στον περιορισμό της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης, με εκφοβισμούς και εξαγορές. Μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, έχασαν τις δουλειές τους, ενώ άλλοι βρίσκονται στη φυλακή με την κατηγορία της «τρομοκρατίας» ή της «συνωμοσίας για ανατροπή της κυβέρνησης». Ο μηχανισμός της λογοκρισίας βρίσκεται σήμερα σε πλήρη ισχύ.
 
– Με την προωθούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται ότι επιχειρεί να το καταστήσει πιο δημοκρατικό. Η αντιπολίτευση, από την άλλη, υποστηρίζει ότι στόχος είναι η συσσώρευση εξουσιών στο πρόσωπο του προέδρου, αξίωμα το οποίο στη συνέχεια ο Ερντογάν προτίθεται να διεκδικήσει, σε μια κίνηση παρόμοια με αυτήν του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία.– Η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν έχει τίποτα να κάνει με τη δημοκρατία, αλλά με τον έλεγχο της εξουσίας. Και ο δρόμος προς τον απόλυτο έλεγχό της περνάει μέσα από την αλλαγή του πολιτικού συστήματος σε προεδρικό. Με τον τρόπο αυτό, ο Ερντογάν προσβλέπει στο να ανοίξει για τον ίδιο ο δρόμος για την προεδρία, αφού πρώτα αυτή ενδυναμωθεί με πολλές και σημαντικές εξουσίες. Εξ ου και οι πρόεδροι θα εκλέγονται από τώρα και στο εξής από τον κόσμο. Ο Ερντογάν ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να τον κερδίσει σε εκλογές. Η εικόνα του Ερντογάν στην πρωθυπουργία ήταν αρκούντως ανησυχητική. Η ιδέα τού να βρεθεί στην προεδρία μού προκαλεί φόβο.
Source : www.kathimerini.com.cy

Οδεύοντας προς την κορύφωση της κρίσης

ΕΛΛΑΔΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ
Κίνδυνος μεγάλης ανθρωπιστικής καταστροφής στην Αττική
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Θα αποφύγουμε τη χρεωκοπία και θα μείνουμε στο ευρώ. Αυτό ήταν/είναι το  επιχείρημα που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Σόρος υπό τον Παπαδήμο χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει το πρόγραμμα νομικού αφοπλισμού και εν συνεχεία οικονομικής καταστροφής του ελληνικού έθνους, λαού και κράτους, που συνιστά το ακόμα ανολοκλήρωτο, μη ανεπίστρεπτο πακέτο PSI-Μνημόνιο-Δανειακή. Λέμε μη ανεπίστρεπτο γιατί, παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου την Κυριακή ακόμα ούτε τα ομόλογα έχουν υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο, ούτε έχει υπερψηφισθεί από τη Βουλή η επονείδιστη νέα Δανειακή, σταθμός ακόμα και για τα παγκόσμια δεδομένα της αποικιοκρατίας.
‘Οσοι λοιπόν έχουν συνείδηση του τι σημαίνουν αυτά τα κείμενα οφείλουν να κάνουν τα πάντα που μπόρούν για να σταματήσουν το πρόγραμμα. Δεν αρκεί να λέμε ότι αγωνιζόμαστε, πρέπει να αγωνιζόμαστε.
Υπογραμμίσαμε επανειλημμένως ότι το παραπάνω επιχείρημα είναι ένα ψέμμα μεγαλύτερο, μια απάτη πιο καταστροφική από το «λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη. Το πακέτο δεν αποτρέπει τη χρεωκοπία και δεν διασφαλίζει τη συμμετοχή στο ευρώ. Μετατρέπει μια σοβαρή οικονομική κρίση σε εθνική καταστροφή. Οργανώνει τη μετάβαση σε μια «Ελλάδα χωρίς ‘Ελληνες», μαζική μετανάστευση Ελλήνων από την Ελλάδα και περιθωριοποίηση όσων μείνουν εντός, μακροχρόνια ανάλογη προς τον διωγμό των Εβραίων από τον Τίτο το 79. ‘Ένα κοινωνικό (τουλάχιστο) ολοκαύτωμα του ελληνικού λαού.
Οι οικονομικές στατιστικές της χώρας είναι ήδη τρομακτικές, συγκρίσιμες με το κραχ του 1929 και τη Βαϊμάρη, οδηγούσες κανονικά σε αναρχική αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, εμφύλιο ή εξωτερικό πόλεμο, αν δεν μεσολαβήσει σοβαρή διόρθωση. Το χειρότερο είναι άλλο. ‘Οπως επισημαίνει ο οικονομολόγος Δ. Γεωργόπουλος, οι στατιστικές δείχνουν κάτι πολύ παράξενο. Μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης, το φαινόμενο ακολουθεί ακόμα ανοδική τροχιά. Αν αυτό επιβεβαιωθεί στο επόμενο τρίμηνο/εξάμηνο, δεν ακολουθούμε την κανονική κατανομή μιας βαριάς οικονομικής κρίσης, αλλά πηγαίνουμε σε καταστροφή όλης της δομής. Η καμπύλη δεν οδηγείται σε επαναφορά, αλλά σε ταλάντωση στο άπειρο, απροσδιόριστου αποτελέσματος. Θα μπορούσε να οδηγήσει π.χ. σε μείζονα ανθρωπιστική κρίση στην Αττική. 250.000 άνθρωποι ήδη σιτίζονται στα συσσίτια (ενώ ο Σκάι, σε ένα ιστορικό ρεκόρ θράσους, υποκρισίας και κυνισμού, βοηθάει να επιζήσουν τα θύματα της πολιτικής που υποστήριξε με φανατισμό). ‘Ισως ο Παπαδήμος έχει επίγνωση του κινδύνου, αλλά συμπεριφέρεται ως πυρομανής, όπως και η ΕΕ, συνεχίζοντας την πολιτική που προκαλεί το φαινόμενο.  Εν πάσει περιπτώσει, μια τέτοια εικόνα, αν δεν μεσολαβήσει σοβαρή διόρθωση, οδηγεί είτε σε πλήρη δημοσιονομική κατάρρευση, είτε σε κοινωνική έκρηξη μεγάλης κλίμακας στους επόμενους τρεις με έξη μήνες. ‘Ότι από τα δύο συμβεί θα επιταχύνει τη διαδικασία αποσύνθεσης.
Σε ότι αφορά την εξωτερική πτυχή το πακέτο Παπαδήμου-Σαμαρά δεν διασφαλίζει την παραμονή στο ευρώ, οργανώνει την αποβολή μας από την ευρωζώνη, χωρίς κόστος για τους πιστωτές και προς όφελος των γενικότερων παγκόσμιων σχεδίων τους. Υποστηρίξαμε επανειλημμένως, εμείς αλλά και το αμερικανοεβραϊκό Stratfor, ότι, αυτό που δεν έχει αντιληφθεί η ελληνική άρχουσα τάξη και το πολιτικό προσωπικό είναι ότι η Αυτοκρατορία των Τραπεζών χρειάζεται τώρα περισσότερο την καταστροφή της Ελλάδας, ένα κοινωνικό αρχικά, εθνικό ίσως μετά ολοκαύτωμα, απότι την απλή μετατροπή της σε κάπως σταθερό προτεκτοράτο, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Ούτε και μεις όμως δεν περιμέναμε να επιβεβαιωθούμε τόσο γρήγορα, μια μέρα μόλις μετά την ψήφιση του κειμένου της ντροπής από τους 199.
Περιμένει κανείς όταν οι δούλοι κάνουν τη δουλειά τους, προσφέροντας χώρα και λαό στο πιάτο, τα αφεντικά να τους επιβραβεύουν με φιλικό χτύπημα στην πλάτη και κάποιες ενθαρρυντικές φράσεις. Εδώ συνέβη το πρωτοφανές να αρχίσουν να τους βρίζουν, να τους φτύνουν και να τους κλωτσάνε προτού καλά-καλά τελειώσουν τη δουλειά. Να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, είστε αναξιόπιστοι κλπ. Νέα προσκυνήματα στις Βρυξέλλες, νέα γράμματα από τους «ηγέτες» με διαβεβαιώσεις ότι δεν είναι ψεύτες και θα παραμείνουν σε όλη τους τη ζωή δούλοι και ραγιάδες.
H έξοδος από το ευρώ, υπό τις συνθήκες που οργανώνεται, είναι το πρώτο μόνο βήμα μιας πορείας που κινδυνεύει να οδηγήσει σε αναίρεση του από τριών αιώνων βασικού προσανατολισμού του ελληνικού έθνους προς την Ευρώπη και τις αξίες του Διαφωτισμού, μιας στρατηγικής κατεύθυνσης που, εκτός των άλλων, ταιριάζει με αυτό που είναι και θέλει να είναι ο ‘Ελληνας από τη στιγμή που παύει νάναι Ραγιάς, με την ιστορία, την πολιτιστική-συμβολική ισχύ και το συμφέρον ενός μικρού λαού στο μεταίχμιο του σλαβικού, μεσανατολικού και δυτικοευρωπαϊκού κόσμου.
Ο γράφων ανήκει στην εξαιρετικά ολιγάριθμη ομάδα σχολιαστών στην Ελλάδα που επέκριναν εγκαίρως το Μάαστριχτ, δεν ανήκει σε εκείνους που, αφού υποστήριξαν τη συνθήκη ή και την ψήφισαν, ξαφνικά ανακάλυψαν τα αγαθά μιας δήθεν, φαντασιακής πορείας προς την εθνική ανεξαρτησία, που κινδυνεύει εν τοις πράγμασι να καταλήξει σε κάτι χειρότερο από την Ελλάδα του Πιουριφόι. Το επιχείρημα του Παπαδήμου και του ΚΚΕ είναι ταυτόσημο στον πυρήνα του: να είσαι Ευρωπαίος, λένε αμφότεροι,  σημαίνει να κάνεις αυτά που σου λένε. Η διαφορά είναι ότι ο Παπαδήμος λέει ας τα κάνουμε για να μείνουμε, το ΚΚΕ λέει ας φύγουμε για να μη τα κάνουμε. Ευρωπαίος κατά τη δική μας κατανόηση, σημαίνει αυτεξούσιος και κυρίαρχος, δηλαδή ικανός να πει όχι. Σημαίνει ότι όταν βρίσκεσαι ήδη στη λέσχη δίνεις αγώνα υπέρ των εθνικών συμφερόντων σου και στο όνομα της Ευρώπης.
Το Μάαστριχτ είναι ήδη νεκρό και το 4ο Ράιχ δεν θα πετύχει. Το πραγματικό ζήτημα που ο ελληνικός και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί αντιμετωπίζουν είναι μέσα από ποιά πορεία θα ενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον του νέου χρηματοπιστωτικού φασισμού, που θέλει να διαλύσει κράτη και έθνη στην Ευρώπη, πως θα αποφύγουν τον πόλεμο ενός ευρωπαϊκού λαού εναντίον του άλλου, ή, αν δεν τον αποφύγουν, πως θα συγκροτήσουν μέτωπο υπεράσπισης των εθνών, του πολιτισμού και της δημοκρατίας στην ήπειρο.
Η ΕΕ είναι «ατελής» συγκρινόμενη με κράτος. Δεν διαθέτει αυτόματο μηχανισμό υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων, τον ρόλο αυτό καλούνται να παίξουν οι εθνικές κυβερνήσεις. Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου-Παπαδήμου, αμφότερες υπό τον άμεσο έλεγχο του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, μη υπερασπιζόμενες τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη διασπορά χάους στην Ευρώπη, στην εκδήλωση της ευρωπαϊκής κρίσης και, ακόμα σπουδαιότερο, στον τρόπο που αντιμετωπίστηκε.
Η Goldman Sachs, μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο και πανταχού παρούσα στις οικονομικές κρίσεις του τελευταίου αιώνα, βοήθησε να φτιαχτεί η φούσκα του χρέους και, με τη συμφωνία των swaps, το μασκάρεμα του χρέους δημιούργησε, εδώ και μια δεκαετία, τόσο τον μηχανισμό δημιουργίας της φούσκας, όσο και τον μηχανισμό διάρρηξής της, με την Ελλάδα όμως και όχι την ίδια κατηγορούμενη και καταβάλλουσα το κόστος. Η ίδια οργάνωσε την κερδοσκοπική επίθεση κατά της Ελλάδας, οι άνθρωποί της στην ελληνική κυβέρνηση και το κράτος τη διευκόλυναν και ο φίλος της George Soros άπλωσε το δίχτυ των ανθρώπων του γύρω από τον Παπανδρέου και αργότερα τους Σαμαρά και Λαζαρίδη, προσδιορίζοντας έτσι το πώς η Ελλάδα θα απαντήσει στην επίθεση. Μετά ήρθαν διεθνώς οι άνθρωποι της Goldmnan και οι φίλοι τους, Ρουμπινί, Σόρος, Φρίντμαν του Στράτφορ, ‘Ισσινγκ να μας εξηγήσουν πόσο καλά για Ελλάδα και Ευρώπη είναι να φύγει η χώρα από το ευρώ. Τέτοιος πόνος για την Ελλάδα και την Ευρώπη!
Οι ίδιες δυνάμεις που προκάλεσαν την κρίση και προσδιόρισαν την ελληνική απάντηση σε αυτή, προσδιόρισαν και την γερμανική απάντηση! Φρόντισαν να βγάλουν στους ‘Ελληνες τον Ραγιά και στους Γερμανούς τον Φύρερ, με αμφότερτες δυνατότητες βαθιά ενσωματωμένες στον εθνικό μας χαρακτήρα! Ο ‘Ισσινγκ, σύμβουλος της Goldman Sachs Europe είναι ο αρχιτέκτονας του ευρώ και ο σημαντικότερος ειδήμων σε θέματα νομισματικής πολιτικής της Γερμανίας. Να μη βοηθήσουμε τους ‘Ελληνες, ήταν το μότο του άρθρου του στους Financial Times Deutschland, την άνοιξη του 2010, να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, υποστήριζε τον Σεπτέμβριο του 2011 στην ίδια εφημερίδα, με ένα άρθρο που έθετε την ΕΕ προ του διλήμματος είτε να γίνει δικτατορία των αγορών είτε να διαλυθεί. H Goldman Sachs δεν ελέγχει μόνο τον ‘Ισσινγκ στη Γερμανία. Οι άνθρωποί της ετοιμάζουν τις αποφάσεις των συνόδων κορυφής της ΕΕ για λογαριασμό της γερμανικής καγκελαρίας και της γαλλικής προεδρίας και άνθρωπός της διευθύνει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα!
Στην Ελλάδα οι άνθρωποι του Χρήματος οργάνωσαν προς το συμφέρον τους τη βασική ιδιότητα των Ελλήνων πολιτικών, την υποτέλεια. Στο Βερολίνο πέταξαν το δόλωμα του 4ου Ράιχ, επάγοντας την τόσο συνήθη κυριαρχική διάθεση των γερμανικών ελίτ, που οδήγησε δύο φορές την Ευρώπη και την ίδια τη Γερμανία στην καταστροφή. Το αποτέλεσμα είναι ένας άνευ προηγουμένου θρίαμβος για την αυτοκρατορία του Λόιντ Μπλανκφέιν και όσους θέλουν να διαλύσουν το ευρώ, γιατί δεν τους αρέσουν μεγάλα κράτη και γιατί χωρίς το παγκόσμιο μονοπώλιο του δολαρίου δεν θάναι εύκολη η μελλοντική χρηματοδότηση της αμερικανικής οικονομίας και γιατί δεν βλέπουν τον λόγο η Ευρώπη να ζει καλύτερα από την Ουγκάντα. Το 2008 είχαν όλοι αγριέψει με τις τράπεζες. Σήμερα, οι Γερμανοί ρίχνουν την ευθύνη στους ‘Ελληνες και το αντίστροφο, οι Βούλγαροι λένε τι καλά που τη παθαίνετε κι εσείς, οι Γάλλοι βγάζουν τον Γλέζο στην τηλεόραση να μιλήσει για τις σφαγές του Διστόμου. Κανείς δεν θυμάται πια τον ρόλο των τραπεζών, κανείς δεν σκέφτεται να πάρει μέτρα εναντίον τους. Οι τράπεζες, δια των οίκων αξιολόγησης, ρυθμίζουν πλέον τα κράτη, αντί να ρυθμίζονται από αυτά. Η κρίση της ΕΕ, με τον τρόπο που εξελίσσεται, είναι ο μεγαλύτερος θρίαμβος του καπιταλισμού της καταστροφής και του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου, μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ. Πριν από είκοσι χρόνια εξαφάνισαν ότι απέμενε από την κληρονομιά της Ρωσικής Επανάστασης, τώρα επιχειρούν να κατεδαφίσουν ότι απομένει από την κληρονομιά της Γαλλικής. Το σχεδιαζόμενο κοινωνικό ολοκαύτωμα στην Ευρώπη και το πυρηνικό στη Μέση Ανατολή, με τον κίνδυνο μιας νέας “Χιροσίμα” στο Ιράν, κινδυνεύουν, αν δεν αποτραπούν εγκαίρως, να εγκαινιάσουν έναν αιώνα καταστροφών.
Υπάρχει πάντως μια αρχή ελπίδας στην όλο και μεγαλύτερη τάση της κοινωνικής βάσης να αυτοοργανωθεί κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, με πρωτοβουλίες όπως αυτή του Κοινωνικού Ιατρείου στο Ελληνικό, των «Πολιτών κατά του Χρέους» στο Ηράκλειο, του «Αντικατοχικού Μετώπου» στα Χανιά. Αλλά και στις διεθνείς κινητοποιήσεις υπέρ του ελληνικού λαού με το σύνθημα «Είμαστε όλοι ‘Έλληνες» και τη θέση του Ολλάντ.
Source : Konstantakopoulos.blogspot.com

Το ανοιχτό ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων

«Η ελληνική κυβέρνηση θα αξιολογήσει με προσοχή την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με τη διαφορά μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, υπό το φως της σταθερής και διαχρονικής θέσης ότι το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό» αναφέρει σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή ο υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Δήμας και προσθέτει:


«Ως προς το ευρύτερο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων ως συνέπεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα λαμβάνοντας υπ΄ όψιν τις εκάστοτε συγκυρίες στις διμερείς και διεθνείς σχέσεις και συνεκτιμώντας τις νομικές, ανθρωπιστικές και άλλες παραμέτρους του ζητήματος, εγείρει τακτικά το θέμα στο πλαίσιο διμερών συναντήσεων μεταξύ ανωτάτων στελεχών των εκάστοτε κυβερνήσεων και υπηρεσιακών επαφών μεταξύ των αρμοδίων υπουργείων».

«Η εν προκειμένω εκκρεμότητα υφίσταται και διατηρούμε πάντα το δικαίωμα και τις δυνατότητες για τον χειρισμό και την ικανοποιητική κατάληξή της» σημειώνει ο υπουργός Εξωτερικών και τονίζει ότι «η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε των αξιώσεων της».

Ο κ. Δήμας επισημαίνει επίσης ότι «το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στην απόφασή του από 3ης Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους σχετικά με τη διαφορά μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας -στην οποία παρενέβη και η χώρα μας, διαπιστώνει ότι το γεγονός ότι ένα κράτος απολαύει ετεροδικίας ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων ενός άλλου κράτους, δεν επηρεάζει το ζήτημα της διεθνούς του ευθύνης και της συνακόλουθης υποχρέωσης του να παράσχει αποζημίωση».

Το έγγραφο του υπουργού Εξωτερικών διαβιβάστηκε στη Βουλή προς απάντηση ερώτησης του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Σήφη Βαλυράκη ο οποίος είχε ζητήσει να ενημερωθεί η Βουλή «ποιο είναι το συνολικό ύψος των πολεμικών χρεών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και πώς θα συνυπολογιστούν οι τόκοι». Ο κ. Βαλυράκης είχε απευθυνθεί επίσης στο υπουργείο Εξωτερικών ζητώντας να ενημερωθεί «ποιες είναι οι ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προχωρήσει η κυβέρνηση προς την κατεύθυνση μιας πιεστικότερης ίσως διεκδίκησης, με τρόπο μάλιστα που να μην συνδέει τη δημοσιονομική κρίση της χώρας μας με το γεγονός αυτό».

Στη Βουλή διαβιβάστηκε και έγγραφο του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, προς απάντηση ερώτησης για το ενδεχόμενο παράστασης της ελληνικής κυβέρνησης στην εξέταση προδικαστικού ερωτήματος ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την ετεροδικία της Γερμανίας σε υποθέσεις εγκλημάτων πολέμου. Η ερώτηση, την οποία είχαν καταθέσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρος της ΚΟ Αλέξης Τσίπρας και οι βουλευτές Θοδωρής Δρίτσας και Βασίλης Μουλόπουλος, καθώς και οι ανεξάρτητοι βουλευτές Παναγιώτης Κουρουμπλής και Σοφία Σακοράφα, αναφέρεται «στο προδικαστικό ερώτημα του ιταλικού δικαστηρίου της Brescia, το οποίο εκκρεμεί ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφορά στο ζήτημα της υποχρέωσης της Γερμανίας να καταβάλει αποζημιώσεις σε ανθρώπους των οποίων τα δικαιώματα παραβιάστηκαν από γερμανικές δυνάμεις κατοχής στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου».

Όπως ενημερώνει ο υπουργός Δικαιοσύνης «σε συνέχεια διαβίβασης, από την Ειδική Νομική Υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών, της προδικαστικής υπόθεσης C-466/11 αίτηση ιταλικού δικαστηρίου για την έκδοση προδικαστικής απόφασης, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης απέστειλε στις 25 Ιανουαρίου 2012 έγγραφο προς το υπουργείο Εξωτερικών (Ειδική Νομική Υπηρεσία, Τμήμα Δικαίου της ΕΕ, ΕΝΥ-ΕΕ) με τις θέσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης, και συγκεκριμένα προέκρινε την παρακολούθηση της εν λόγω προδικαστικής παραπομπής σε αυτό το στάδιο, ζητώντας από την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών συνεχή ενημέρωση, προκειμένου εν συνεχεία να συνεκτιμηθεί από τα δύο υπουργεία η σκοπιμότητα συμμετοχής της χώρας μας κατά την προφορική εκδίκαση της υπόθεσης».

Οι ερωτώντες βουλευτές έχουν επισημάνει ότι «η υπόθεση ενδιαφέρει την Ελληνική Δημοκρατία, καθώς και Έλληνες πολίτες, θύματα ή συγγενείς θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, έχουν προσφύγει εναντίον της Γερμανίας ενώπιον ελληνικών και ιταλικών δικαστηρίων και ζητούν αποζημίωση». Έχουν επίσης επισημάνει ότι «σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο, η Ελληνική Δημοκρατία έχει δικαίωμα να παραστεί ως ενδιαφερόμενο μέρος και να θέσει αιτήματα προς το δικαστήριο, όπως είχε κάνει και στην υπόθεση της καταστροφής του Διστόμου και εκπροσωπήθηκε στην ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης».

Source : www.kathimerini.gr

Διμέτωπος αγώνας διάσωσης της οικονομίας

Σε δύο πεδία θα κριθεί εάν η Ελλάδα θα αποφύγει τον πλήρη εκτροχιασμό στο άμεσο μέλλον, καθώς θα πασχίζει να επιτύχει το «ακατόρθωτο» που περιγράφει το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης.
Όπως αναφέρει το protothema.gr, το πρώτο πεδίο αφορά την Ευρώπη και το κατά πόσον θα εγκριθούν αναπτυξιακά κονδύλια (το λεγόμενο «νέο σχέδιο Μάρσαλ»), με διεύρυνση του προγράμματος στήριξης τους επόμενους μήνες. Το δεύτερο πεδίο, όμως, αφορά τις εσωτερικές πολιτικές που θα αποτρέψουν τη γενικευμένη πτώχευση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, ώστε να είναι σε θέση να κινηθούν και να συμβάλουν στην ανάκαμψη. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται «κούρεμα» των τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά και δανείων που επιβαρύνουν τους οικογενειακούς και  επιχειρηματικούς προϋπολογισμούς.
Ειδικά τα νοικοκυριά δοκιμάζονται τριπλά, καθώς το «κούρεμα» των μισθών (που λειτουργεί προς όφελος των επιχειρήσεων) μειώνει το διαθέσιμο εισόδημα, τη στιγμή που οι δαπάνες παραμένουν σταθερές -αν δεν ανεβαίνουν κιόλας- ενώ την ίδια στιγμή καταρρέει και η αξία των ακινήτων στα οποία επένδυσαν με στεγαστικά δάνεια την περίοδο της ευημερίας. Επιπλέον, χάνουν ένα μεγάλο μέρος των ασφαλιστικών εισφορών που κατέβαλλαν επί δεκαετίες, λόγω του «κουρέματος» των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων.
 Κάπου, επομένως, πρέπει να ελαφρυνθούν. Ασφαλώς, ο έλεγχος των τιμών είναι κάτι που θεωρείται «ιεροσυλία» για τους θιασώτες της ελεύθερης αγοράς. Οι συνθήκες, όμως, είναι έκτακτες -σχεδόν πολεμικές- και απαιτούν έκτακτα μέτρα. Δεν αρκεί το -αναγκαίο- «ξετίναγμα» όλων των μεσαζόντων και των ολιγοπωλίων που κερδοσκοπούν.  Ενα «κούρεμα» στα δάνεια είναι απαραίτητο και δεν θα πρέπει να περιοριστεί σε επιμήκυνση των υπαρχόντων δανείων, με «αιώνιες» δόσεις, αλλά να γίνει ουσιαστική ελάφρυνση. Ασφαλώς, δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς θα προσθέσει βάρη στις τράπεζες, οι οποίες είναι οι «αρτηρίες» της αγοράς.
Οι ελληνικές τράπεζες, βέβαια, δεν ευθύνονται για την παγκόσμια κρίση, ενώ πληρώνουν και τα σπασμένα του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων. Εχουν όμως και αυτές πολλές ευθύνες, κυρίως για την αλόγιστη προώθηση και χορήγηση δανείων κάθε είδους σε μια αγορά που δεν ήταν έτοιμη γι’ αυτό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί «φούσκα» στην κατανάλωση αλλά και στα ακίνητα.
Υπό τις έκτακτες συνθήκες στις οποίες όλοι ζούμε, θα πρέπει να μελετηθεί η υπόθεση και το κόστος να μοιραστεί ώστε ένα μέρος από την ενίσχυση που θα λάβουν οι τράπεζες προκειμένου να αντέξουν το «κούρεμα» να χρησιμοποιηθεί για την ελάφρυνση των νοικοκυριών από το κόστος των δανεικών.
Source : defencenet.gr

Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση :Εν όψει γεωπολιτικής δίνης για την Τουρκία

Πριν από λίγες ημέρες, αντιπροσωπεία πολιτικών από το Βόρειο Κουρδιστάν (Τουρκία), αποτελούμενη από τον βετεράνο Αχμέτ Τουρκ, συν-πρόεδρο του Συνεδρίου Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK), την συν-πρόεδρο του DTK, Αϋσέ Τουγλούκ, τον συν-πρόεδρο του Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τον βουλευτή του BDP, Σαρί Σακίκ, επισκέφθηκαν την πρωτεύουσα του αυτόνομου Κουρδιστάν, Ερμπίλ και συζήτησαν τον ίδιο τον πρόεδρο Μεσούτ Μπαρζανί αλλά και με μια σειρά άλλους πολιτικούς παράγοντες, το καυτό ζήτημα της Πρώτης Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης.

Μετά από τριήμερη παραμονή, λίγο πριν η αντιπροσωπεία αναχωρήσει για το Βόρειο Κουρδιστάν, ο Αχμέτ Τουρκ έκανε δηλώσεις, που αξίζει να τις διαβάσουμε κατά λέξη:

«Η εθνική ενότητα των Κούρδων είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε η Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση να πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Ιούνιο. Για τις εργασίες της Εθνοσυνέλευσης θα συγκροτηθεί μια επιτροπή αποτελούμενη από δώδεκα άτομα, τέσσερις από κάθε τμήμα του Κουρδιστάν. Η επιτροπή αυτή, τον Απρίλιο ή τον Μάιο, θα ανακοινώσει σε όλη τη διεθνή κοινότητα τις λεπτομέρειες για την πραγματοποίηση της Εθνοσυνέλευσης, η οποία θα γίνει τον προσεχή Ιούνιο».

Επειδή η Τουρκία και οι υποστηρικτές της στην περιοχή προσπάθησαν να ασκήσουν πιέσεις για να μη συμμετέχει το ΡΚΚ, ο Μπαρζανί ζήτησε να καταθέσει τα όπλα και μετά να συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση, κάτι που απέρριψε μετά βδελυγμίας το ΡΚΚ. Για το θέμα αυτό ο Αχμέτ Τουρκ είπε:

«Η αλήθεια είναι ότι το ΡΚΚ εκπροσωπεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του κουρδικού λαού. Κούρδοι από όλα τα τμήματα του Κουρδιστάν στηρίζουν με κάθε τρόπο και με όλη την ψυχή τους το ΡΚΚ. Σε περίπτωση που δεν συμπεριληφθεί το ΡΚΚ στις εργασίες και τις προσπάθειες που γίνονται για την εθνική ενότητα των Κούρδων, σε περίπτωση που δεν συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ενότητα. Στην περίπτωση το κουρδικό έθνος θα έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι το ΡΚΚ αλλά και όλες οι άλλες κουρδικές πολιτικές και μαζικές οργανώσεις θα πρέπει να συμμετέχουν στην Εθνοσυνέλευση».

Να σημειωθεί ότι για την επίσκεψη έδειξε έντονο ενδιαφέρον η Τουρκία, η οποία παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της Πρώτης Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης με ιδιαίτερη ανησυχία. Και αυτό γιατί ενώ η άμμος της κλεψύδρας των εξελίξεων στη Συρία ρέει με αδυσώπητο τρόπο και ενώ η κατάσταση στο Ιράν, ούτως ή άλλως βάζει την Τουρκία στο επίκεντρο μιας γεωπολιτικής δίνης, η Πρώτη Κουρδική Εθνοσυνέλευση, που θα θέσει τα θεμέλια της εθνικής ενότητας των Κούρδων του Βορείου, του Νοτίου, του Ανατολικού και του Δυτικού Κουρδιστάν, θα αποτελεί για την Άγκυρα μια εξέλιξη που μπορεί να δημιουργήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο δικό της Κουρδικό.

Γι’ αυτό είχαμε πει σε προηγούμενο άρθρο μας που αναφερόταν στην ανώτερη στρατηγική που είναι σε εξέλιξη στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων ενεργειακών αποθεμάτων στη ΝΑ Μεσόγειο, εκείνο το «Θα ήταν δε ευχής έργον η εξέλιξή τους να συμπέσει χρονικά με την μακροχρόνια εμπλοκή της Τουρκίας σε μέτωπα όπως η Συρία, το Ιράν και το Κουρδικό».

Source : infognomonpolitics.blogspot

Η μάχη εξουσίας στην Αγκυρα

Η μάχη εξουσίας στην Αγκυρα καλά κρατεί και η «κρίση στη ΜΙΤ» έδειξε πόσο ισχυρός παραμένει ο Ταγίπ Ερντογάν

Με το βλέμμα στραμμένο στις προεδρικές εκλογές του 2014, ο Τούρκος ηγέτης Ταγίπ Ερντογάν, που συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια στην εξουσία, ετοιμάζεται για τη μεγάλη αναμέτρηση που θα τον οδηγήσει, εάν το επιτρέψει φυσικά η υγεία του, στην προεδρία της χώρας με εξουσίες σχεδόν δεσποτικές.

Το τελευταίο κρίσιμο επεισόδιο ήταν η «κρίση της ΜΙΤ», που ξαφνικά ο εισαγγελέας στράφηκε εναντίον του προστατευόμενου του πρωθυπουργού, διοικητή της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, με αφορμή τις επαφές του με το παράνομο PKK. Ο κ. Ερντογάν πέρασε μέσα σε λίγες ώρες νόμο από τη Βουλή και πλέον τα στελέχη της ΜΙΤ είναι στο απυρόβλητο.

Ηταν μια κίνηση απελπισίας του ηττημένου στρατιωτικού κατεστημένου ή ήταν η πρώτη αψιμαχία της νέας σύγκρουσης εξουσίας που ξεσπά στην Τουρκία στο εσωτερικό των ισλαμικών δυνάμεων που εξουσιάζουν τη χώρα την τελευταία δεκαετία; Οι ισλαμιστές στην Τουρκία θέλουν να πιστεύουν την πρώτη εκδοχή.

Εχοντας καταφέρει να ελέγξει τη ΜΙΤ, την αστυνομία, το δικαστικό σύστημα με τη βοήθεια και την κάλυψη του ισλαμικού κινήματος του Φετουλάχ Γκιουλέν, ο Τούρκος πρωθυπουργός μπόρεσε να εξουδετερώσει το άλλοτε πανίσχυρο στρατιωτικό κοσμικό κατεστημένο και να επιβάλει και ασφυκτικό έλεγχο στον Τύπο.

Ο κίνδυνος να αναδειχθεί σε απόλυτο κυρίαρχο μιας ισχυρής Τουρκίας δεν είναι κάτι που γίνεται ασμένως δεκτό από τους μέχρι τώρα συμμάχους του, τους οπαδούς του ιδιόρρυθμου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, που ζει στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ και ελέγχει από εκεί ένα τεράστιο δίκτυο σχολείων και ιδρυμάτων όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
 
Διείσδυση
Οι γκιουλενιστές βρήκαν εύφορο έδαφος την περίοδο της διακυβέρνησης του ΑΚΡ και έχοντας στη διάθεσή τους τεράστιους πόρους και με όχημα τη θρησκεία διείσδυσαν στην αστυνομία και τη δικαιοσύνη. Γι' αυτό πολλοί είναι εκείνοι που και στην ίδια την Τουρκία ερμηνεύουν την «κρίση της ΜΙΤ», που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του εισαγγελέα, ως απόπειρα των γκιουλενιστών να θυμίσουν στον κ. Ερντογάν ότι είναι και αυτοί παρόντες και μέτοχοι της εξουσίας.

Η σύγκρουση αφορούσε το Κουρδικό, μια και ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, φέρεται να είχε επαφές με το PKK στις μυστικές συνομιλίες που έγιναν στο Οσλο.

Οι εισαγγελείς ήθελαν να απευθύνουν ερωτήσεις και για στοιχεία που έχει εντοπίσει η αστυνομία και ουσιαστικά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπήρχε διείσδυση της ΜΙΤ στις κουρδικές οργανώσεις (Ενωση Κοινοτήτων Κουρδιστάν), χιλιάδες μέλη των οποίων έχουν συλληφθεί τις τελευταίες εβδομάδες. Ο ανταγωνισμός για τον ρόλο (αλλά κυρίως και για τον έλεγχο) της ΜΙΤ συνιστά απειλή όχι μόνο για τον κ. Ερντογάν, αλλά και για το μέλλον της ίδιας της Τουρκίας.

Χωρίς τη συναίνεση ενός μεγάλου τμήματος των Κούρδων ο κ. Ερντογάν δεν θα μπορέσει να οικοδομήσει την πανίσχυρη προεδρία που ονειρεύεται, ενώ με άλυτο το Κουρδικό και με το κλίμα αστυνομοκρατίας που επιβάλλεται από τους γκιουλενιστές υπονομεύεται το μεγάλο σχέδιο εκδημοκρατισμού της χώρας, που είναι αναγκαίο για να ενισχύσει και τη συνοχή της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Η σφοδρότητα της σύγκρουσης αυτής, η οποία σε πρώτη φάση τουλάχιστον δείχνει να ευνοεί τον κ. Ερντογάν, υποχρεώνει σε αναδίπλωση τους γκιουλενιστές. Ο ίδιος ο ιμάμης έσπευσε να στείλει μήνυμα ευχόμενος περαστικά στον κ. Ερντογάν στη δεύτερη εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε, καθώς είχε επικριθεί ότι στην πρώτη περιπέτεια υγείας του Τούρκου πρωθυπουργού είχε αποφύγει να του ευχηθεί.

Χακάν Φιντάν
Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές
Ο Χακάν Φιντάν (φωτογραφία), με προφίλ που σε τίποτα δεν θυμίζει τα στερεότυπα του Ανατολίτη πράκτορα, θεωρείται ειδικός σε θέματα Ιράν και είχε μεταβεί στη Δαμασκό ως απεσταλμένος του Ερντογάν για συνομιλίες με τον πρόεδρο Ασαντ. Σε ηλικία 44 ετών ο κ. Φιντάν υπηρέτησε στον Στρατό για 15 χρόνια, μετά πραγματοποίησε σπουδές στις ΗΠΑ, συνεργάσθηκε με την αυστραλιανή πρεσβεία στην Τουρκία και με τις υπηρεσίες ελέγχου της πυρηνικής ενέργειας και αφοπλισμού πριν τοποθετηθεί υπεύθυνος της τουρκικής Υπηρεσίας Ανάπτυξης και Συνεργασίας, το τελευταίο σκαλί πριν ορισθεί από τον κ. Ερντογάν διοικητής της ΜΙΤ. Ο ίδιος φαίνεται ότι χειρίσθηκε με εντολή του Ερντογάν τις πολύ κρίσιμες συνομιλίες με το ΠΚΚ στο Οσλο, για τις οποίες, όταν έγιναν οι αποκαλύψεις με παράξενες διαρροές στον Τύπο, επικρίθηκε η κυβέρνηση ότι προέβαινε σε υπερβολικά γενναιόδωρες παραχωρήσεις προς το ΠΚΚ.

Αγωνία
Δεύτερη εγχείρηση και διαβεβαιώσεις ότι πάει καλά
Ο πολύ στενός συνεργάτης του Τούρκου πρωθυπουργού Γιαλτσίν Ακντογκάν, αρθρογραφώντας με ψευδώνυμο (Γιασίν Ντογκάν) στη «Γιενί Σαφάκ», έστειλε μήνυμα στον ιμάμη γράφοντας ότι «είναι ζωτικής σημασίας για τον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας ότι ο στρατός, η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες θα λειτουργούν μαζί αρμονικά» και ότι «τα πλήγματα εναντίον της κυβέρνησης του ΑΚΡ είναι πλήγματα εναντίον της Τουρκίας».

Ο κ. Ακντογκάν όμως ανοίγει και κανάλι επικοινωνίας προς την πλευρά του Φ. Γκιουλέν καθώς στέλνει καθησυχαστικά μηνύματα γράφοντας:«Δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει ρήγμα στις σχέσεις μεταξύ του ΑΚΡ και του Γκιουλέν. Οι σχέσεις των δύο δεν είναι μόνο η ψυχική ενότητα, αλλά και οι κοινοί στόχοι, της επίτευξης του μεγάλου ιδανικού της Τουρκίας...».

Πολλά θα εξαρτηθούν από την πορεία της υγείας του κ. Ερντογάν. Οι γιατροί του αλλά και ο ίδιος διαβεβαίωσαν ότι δεν πάσχει από καρκίνο, παρά τη δεύτερη εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε στο έντερο, που τον έχει κρατήσει εκτός «υπηρεσίας» για αρκετές ημέρες και τον έχει υποχρεώσει να ακυρώσει το πρόγραμμα επισκέψεών του στο εξωτερικό.

Μένει να περάσουν αρκετές εβδομάδες, ίσως και μήνες, για να αποδειχθεί ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ακόμη τις ίδιες δυνάμεις που είχε πριν από δώδεκα χρόνια, όταν από τις τουρκικές φυλακές ξεκινούσε τη μάχη που τον οδήγησε στην κορυφή της Τουρκίας.
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Source : nmeletis@pegasus.gr

Η διαχείριση του ελληνικού brand name

Σήμα SOS εκπέμπουν οι ειδικοί για την εικόνα της Ελλάδας, καθώς η δοκιμασία που περνά η χώρα τα τελευταία χρόνια έχει επιφέρει πλήγμα στη φήμη της διεθνώς, επηρεάζοντας κάθε συνδεδεμένη με αυτή δραστηριότητα.
Οι ανέμελοι Έλληνες έγιναν ξαφνικά «τεμπέληδες», «άσωτοι», «απατεώνες» και «λαθρεπιβάτες του ευρώ». Μπορούμε άραγε να αλλάξουμε την εικόνα μας, και πόσο σημαντικό είναι αυτό, όταν η οικονομική κρίση είναι μια πραγματικότητα και η ύφεση πάει χέρι χέρι με την εθνική κατάθλιψη;
Από την άλλη, φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα το κύμα στήριξης της Ελλάδας δεν εξαντλείται στις κεντρικές πλατείες των ευρωπαϊκών και όχι μόνο πόλεων, αλλά εκφράζεται και μέσα από τη στήριξη των ελληνικών προϊόντων που διακινούνται εμπορικά στο εξωτερικό.

Η εκδίκηση των προμηθευτών
Ωστόσο, όση στήριξη, ηθική, ακόμα και καταναλωτική, κι αν απολαμβάνουμε τελευταία, εκείνο που πνίγει πραγματικά τις επιχειρηματικές κινήσεις των ελληνικών εταιρειών –κυρίως των εξαγωγικών– είναι η έλλειψη ρευστότητας. Πολλοί ξένοι προμηθευτές εξαγωγικών επιχειρήσεων ζητούν προκαταβολικά το οφειλόμενο ποσό, άλλοι δεν δέχονται εγγυητικές επιτολές ελληνικών τραπεζών, ενώ η προεξόφληση του προμηθευτή δεν σημαίνει και έκπτωση τιμής, σύμφωνα με τα συναλλακτικά ήθη της αγοράς.
Σε έρευνα που διενήργησε από τις 3 έως τις 7 Οκτωβρίου στα μέλη του ο Σύνδεσμος Eξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ) αναφορικά με την αντιμετώπιση που βιώνουν υπό τις υφιστάμενες συνθήκες οι ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις από τους προμηθευτές τους, ειδικά σε θέματα πληρωμών, τα συμπεράσματα ήταν σαφή. Διαπιστώθηκε ραγδαία αλλαγή των μέχρι πρότινος υφιστάμενων όρων πληρωμής προς τους προμηθευτές τους, μονομερώς από την πλευρά των προμηθευτών, χωρίς ουσιαστικά να έχει προκύψει κάποια αρνητική μεταβολή στα οικονομικά δεδομένα των επιχειρήσεων και στη φερεγγυότητά τους.
Όπως σημειώνει ο ΣΕΒΕ, η ανταπόκριση στο ερωτηματολόγιο της έρευνας ήταν μαζική, καθώς σε σύνολο περίπου 500 αποστολών ερωτηματολογίων, τις πρώτες τρεις ώρες είχαν ανταποκριθεί ήδη 140 επιχειρήσεις, νούμερο ενδεικτικό του προβλήματος που υπάρχει στην αγορά σχετικά με το εν λόγω θέμα.
Αναλυτικότερα, στην ερώτηση «Σε γενικές γραμμές, έχει αλλάξει η αντιμετώπιση των προμηθευτών απέναντι στην επιχείρησή σας μετά την οικονομική κρίση της χώρας μας;» σε σύνολο 162 απαντήσεων, οι 133 απάντησαν «ναι», νούμερο το οποίο αντιστοιχεί σε ποσοστό 82,1%. Αναφορικά με το αν έχει προκύψει εις βάρος τους διαφοροποίηση στους όρους πληρωμής τα τελευταία δύο έτη, για τους προμηθευτές εξωτερικού το 72,8% απάντησε πως «ναι», έχει προκύψει τέτοια αρνητική μεταβολή, ενώ το ποσοστό για τους προμηθευτές του εσωτερικού ανήλθε στο 75,3%.
Αναφορικά με το ποιες μεθόδους πληρωμής χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις σήμερα για την εξόφληση των προμηθευτών εξωτερικού, το 53,7% δήλωσε ότι κάνει άμεση προεξόφληση του 100% του ποσού, ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 36%-37% δήλωσε ότι χρησιμοποιεί εξίσου τη μέθοδο της προκαταβολής, του ανοιχτού λογαριασμού και τη μέθοδο πληρωμής έναντι φορτωτικών εγγράφων. Σε αντίστοιχη ερώτηση για τους προμηθευτές εσωτερικού η συντριπτική πλειονότητα (70%) απάντησε ότι αποπληρώνει τους προμηθευτές της με επιταγή, ενώ ένα 43% δήλωσε ότι χρησιμοποιεί και τη μέθοδο του ανοιχτού λογαριασμού. Μόλις το 1/3 των ερωτηθέντων απάντησε ότι αποπληρώνει τους προμηθευτές εσωτερικού με 100% προεξόφληση.

Ο φόβος της χρεοκοπίας
Ενδεικτικό της κατάστασης είναι επίσης το γεγονός ότι στην ερώτηση αναφορικά με το αν οι δυσκολίες στις συναλλαγές τους με τους προμηθευτές οφείλονται στον πιστωτικό κίνδυνο της επιχείρησης ή στον πιστωτικό κίνδυνο της χώρας, το 92% απάντησε ότι ισχύει το δεύτερο.
Τέλος, σε ερώτηση ανοιχτού τύπου, αναφορικά με άλλα σημαντικά προβλήματα που βιώνουν στη δραστηριότητά τους, μεγάλος αριθμός απαντήσεων αναφέρεται στη μείωση των ασφαλιστικών ορίων προς την επιχείρησή τους από τις εταιρείες ασφάλισης πιστώσεων, αλλά και στην αβεβαιότητα από την πλευρά των πελατών του εξωτερικού, οι οποίοι αρνούνται να δεχτούν μεγάλες παραγγελίες, γιατί είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και φοβούνται τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα, που μπορεί να οδηγήσουν σε αδυναμία ικανοποίησης των απαιτήσεών τους από τις ελληνικές επιχειρήσεις. Και όλα αυτά μέχρι τον Οκτώβριο, μετά τον οποίο η κατάσταση έχει επιδεινωθεί περισσότερο.

Συνταγή θεραπείας
Οι δυσμενείς συνθήκες, ωστόσο, μπορεί να αποτελέσουν και ευκαιρία για την εξουδετέρωση του «κακού» στερεότυπου και τη διαμόρφωση μιας νέας εικόνας, απαλλαγμένης από τα παλιά χαρακτηριστικά, καθώς εντείνεται ολοένα ο διάλογος για το πώς μπορεί να ανασυνταχθεί το brand name (εμπορική ονομασία) της χώρας.
Στο θέμα αναφέρθηκε ο ελληνικής καταγωγής brand strategist κ. Πίτερ Οικονομίδης σε ομιλίες του στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Νοέμβριο και σε ημερίδα για τον τουρισμό στην Αθήνα στις αρχές Φεβρουαρίου. Με σύνθημα τη λέξη «Γίνεται» υποστήριξε ότι η περίοδος προσφέρεται για ριζική αλλαγή στην εικόνα της Ελλάδας, προτρέποντας για την αναζήτηση της ουσιαστικής της ταυτότητας. «Η Ελλάδα είναι ένα από τα καλύτερα brands στον κόσμο που ποτέ δεν έγινε branded» δηλώνει στην ομιλία του ο κ. Οικονομίδης.
Ο Πίτερ Οικονομίδης υποστηρίζει ότι ακόμα και μια χώρα που είναι ή παρουσιάζεται υπό πτώχευση μπορεί και οφείλει να αλλάξει την εικόνα της, για να σωθεί. Κατά την άποψή του, ο τρόπος που προβάλλουμε την Ελλάδα από το 2004 και μετά είναι εγκληματικός. Όπως τονίζει, μπορεί η χώρα μας να αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση, αλλά ίσως το μυστικό για την έξοδο από αυτή να βρίσκεται στο πώς διαχειριζόμαστε τα προβλήματα της εικόνας και της φήμης μας στο εξωτερικό. Επίσης, επισημαίνει ότι παρά το γεγονός ότι πολλές χώρες βρίσκονται σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση, μόνο η Ελλάδα έχει αποκτήσει τον τίτλο του «μαύρου προβάτου» της παγκόσμιας οικονομίας, και μάλιστα με δική μας ευθύνη. Σύμφωνα με τον κ. Οικονομίδη, η Ελλάδα είναι ένα τεράστιο brand, το οποίο δεν διαχειριζόμαστε σωστά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Στην ομιλία του στο συνέδριο της ΕΔΕΕ, παρουσίασε αυτό που εκείνος ονομάζει «Google brand Barometre», δηλαδή τα αποτελέσματα αναζήτησης στο Google σε σχέση με την Ελλάδα. Η εικόνα της χώρας μας στο διαδίκτυο, βάσει των αναζητήσεων είναι αποκαλυπτική. Πρώτο με διαφορά είναι το «Greece crisis», δεύτερο το «Zorba the Greek» και τρίτο το «Greek corruption». Ακολουθούν με μεγάλη διαφορά η «Αρχαία Ελλάδα» και η «Ακρόπολη», κάτι που δείχνει πόσο μεγάλη ζημιά έχει γίνει στην εικόνα μας τα τελευταία χρόνια.
Ωστόσο οι γνώμες διχάζονται για το κατά πόσο το branding μπορεί να αποτελέσει πανάκεια, ειδικά για την ανάπτυξη του τουρισμού, αν το προσφερόμενο προϊόν χρειάζεται βελτίωση. Κοινό τόπο αποτελεί η άποψη ότι το branding είναι πολύ σημαντικό, εφόσον όμως έχει διαμορφωθεί το προϊόν ή η υπηρεσία τιμολογιακά και ποιοτικά. Και το ελληνικό τουριστικό προϊόν σίγουρα επιδέχεται βελτίωση, σε πολλά επίπεδα.

της Αντιόπης Σχοινά
Source : freesunday.gr

Συμβουλές από την Αργεντινή

" Εδώ στην Αργεντινή παρακολουθούμε τα τραγικά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και μπορούμε να δώσουμε μόνο μια εξήγηση για όλα αυτά: Ε, αυτό είναι ότι ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή το 2001 και το 2002...!
Δέκα χρόνια πριν και η Αργεντινή επίσης πέρασε μια συστημική οικονομική κατάρρευση εξαιτίας του εξωτερικού της χρέους, το οποίο κατέληξε σε κοινωνική αναταραχή, μεγάλη ταλαιπωρία για τους εργαζομένους, βία και συγκρούσεις με την Αστυνομία.
Μερικούς μήνες πριν η Αργεντινή «εκραγεί», και πιο συγκεκριμένα στις 20 Μαρτίου  2001 ο τότε πρόεδρος της χώρας Fernando de la Rúa – ο οποίος αργότερα αναγκάστηκε να παραιτηθεί κάτω από το βάρος της κοινωνικής κρίσης- κάλεσε στο υπουργείο Οικονομικών ως υπουργό τον διαβόητο Domingo Cavallo  φίλο των τραπεζών, μέλος της γνωστής trilateral και προστατευόμενο του συστήματος Rockefeller/Soros/Rhodes.
Ο  Cavallo ήταν ο φρικτός αρχιτέκτονας της οικονομικής αιχμαλωσίας της Αργεντινής στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, όταν ήταν πάλι υπουργός Οικονομικών αλλά και υπουργός Εξωτερικών κατά τη δεκαετία του ΄90 επί προεδρίας Carlos Menem.
Ο Menem και ο Cavallo είναι οι βασικοί πρωτεργάτες, της παράδοσης της Αργεντινής στις ΗΠΑ και τη Βρετανία μετά τον πόλεμο των νησιών Falklands, ανοίγοντας την οικονομία στις ανεξέλεγκτες ιδιωτικοποιήσεις, στην απελευθέρωση και στην υπερχρέωση στο αμερικανικό δολάριο κάτι που οδήγησε στην αύξηση του εξωτερικού δανεισμού σχεδόν τρεις επάνω μέσα σε λίγα χρόνια.
Το σχέδιο αυτό προετοίμασε πρακτικά την κατάληψη της Αργεντινής από τους τραπεζίτες, και χρειάστηκε ένας συγκεκριμένος κύκλος για να ολοκληρωθεί και για αυτό το λόγο ο Cavallo επέστρεψε στο πόστο του το 2001, για να ολοκληρώσει το έργο του.
Της παραίτησης της κυβέρνησης –στις 20 Δεκεμβρίου παραιτήθηκε η κυβέρνηση de la Rúa και μαζί της και ο Cavallo- διαδέχθηκε μια πρωτοφανής ακυβερνησία στη χώρα.
Κατά τη διάρκεια εκείνου του ζεστού καλοκαιριού του Δεκεμβρίου του 2001 οι κυβερνήσεις άλλαζαν πιο συχνά από την «ημέρα και τη νύχτα». Μέσα σε μια εβδομάδα μόνο είχαν ορκιστεί και παραιτηθεί τουλάχιστον 4 πρόεδροι. Ένας εξ αυτών ο Adolfo Rodriguez Sáa η θητεία του οποίου άντεξε δεν άντεξε τρία 24ωρα, έκανε το μόνο σωστό πράγμα, έστω και αν το έκανε λάθος: Κήρυξε επίσημα την πτώχευση της Αργεντινής. 
Τότε άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως: Οι διεθνείς τραπεζίτες και το IMF (ΔΝΤ) έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να «σπάσουν τη ραχοκοκαλιά»  της χώρας. Τα διεθνή ΜΜΕ προέβλεπαν όλων των ειδών τις καταστροφές. Η πτώχευση της χώρας σήμαινε πως η Αργεντινή θα έπρεπε να υποφέρει μόνη της και μέσα στην αγωνία, όντας εξοστρακισμένη από τη «διεθνή οικονομική κοινότητα».
Δεν είσαι το αφεντικό μου πια…
Αλλά άσχετα με το πόσο στραβά πήγε, ήταν πολύ καλύτερα χωρίς τη «βοήθεια» των τραπεζιτών, χωρίς το IMF, τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών. Καλύτερα να ξεκαθαρίζεις τα προβλήματα μόνος σου παρά να είσαι αναγκασμένος να ζεις παρασιτικά από τους «γύπες» του διεθνούς τραπεζικού συστήματος οι οποίοι ξεσκίζουν τις σάρκες της χώρας σου, μια χώρας που παρακμάζει κοινωνικά και οικονομικά.
Και πόσο άσχημο ήταν το 2002 για την Αργεντινή; Πολύ άσχημο: Το ΑΕΠ έπεσε κατά 40%, η ανεργία ανήλθε στο 30% και το 50% του πληθυσμού πέρασε κάτω από το όριο της φτώχειας ενώ το πέσος υποτιμήθηκε εν μια νυκτί από 1:1 σε 1:4ενώ όσοι είχαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς δολάρια αναγκάστηκαν να τα ανταλλάξουν σε πέσος με ισοτιμία 1,40 πέσος προς 1 δολάριο.
Ναι αλλά τι είχε κάνει λάθος η κυβέρνηση της Αργεντινής; Στους μήνες που ακολούθησαν την οικονομική κατάρρευση, υπέκυψε στις εντολές και τις συνταγές του IMF οι οποίες ήταν στην ουσία η ίδια η αιτία για την οικονομική της καταστροφή. Η Αργεντινή δανειζόταν πολύ περισσότερα από όσα μπορούσε να επιστρέψει πίσω και οι τραπεζίτες το γνώριζαν αυτό!
Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν συνέχισαν να λειτουργούν για τους τραπεζίτες μεταθέτοντας το χρέος σε βάθος 30 και 40 ετών, ενώ το 2006 η Αργεντινή κατάφερε να ξεπληρώσει όλο το χρέος της στο IMF σχεδόν 10 δισ. $ σε ρευστό.
Οι ίδιοι «γύπες» πετούν γύρω από την Ελλάδα
Σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια παρόμοια απόφαση. Είτε κρατά την κυριαρχία της, ή παραδίδεται στην «Τρόικα» την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και το IMF που εργάζονται για τους τραπεζίτες και όχι για τους ανθρώπους.
Χωρίς να αποτελεί έκπληξη σήμερα βρίσκουμε στην Ελλάδα ένα άνθρωπο της Trilateral και του συστήματος Rockefeller/Rothschild να διοικεί τη χώρα, πράττοντας τα ίδια ακριβώς που είχαν πράξει άλλοι στην Αργεντινή το 2001 και 2002.
Η Αργεντινή όχι μόνο υπέστη τον Cavallo αλλά και ο τότε πρόεδρός της De la Rúa ήταν επίσης συν-ιδρυτής του εγχώριου lobby CARI – του Αργεντινού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων- ενός τοπικού «υποκαταστήματος» της  Trilateral και της μαφίας της Bilderberg.
Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να κάνει αυτό που αποφάσισε η Αργεντινή να κάνει πριν από μια δεκαετία. Καλύτερα να υποφέρετε τον πόνο και την δοκιμασία, ξεκαθαρίζοντας το χάος που δημιούργησαν οι πολιτικοί σας σε συνεννόηση με τους διεθνείς τραπεζίτες, κρατώντας όποια Εθνική κυριαρχία εξακολουθείτε να έχετε παρά να αφήσετε τους τραπεζίτες που εδρεύουν στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή την Φρανκφούρτη να καθορίζουν το μέλλον σας.
Είναι το «νέο-αποικιακό» μοντέλο της οικονομικής ισχύος
Ή νομίζετε πως είναι απλά κακή τύχη, ή κακή εκτίμηση και σύμπτωση που χώρες όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Βραζιλία, η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ρωσία, η Μαλαισία, η Ουκρανία, η Ινδονησία, η Νότιος Κορέα, η Ταϊλάνδη, η Γαλλία και ακόμη ακόμη οι ΗΠΑ και η Βρετανία, που δανείζονται πάντα τόσο πολλά από τους τραπεζίτες για να «διαπιστώσουν» στη συνέχεια πως ότι δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν και κατά τρόπο συστηματικό οι ίδιοι τραπεζίτες (CitiCorp, HSBC, Deutsche, Commerz, BNP, Goldman Sachs, Bank of America, JPMorganChase, BBVA) δανείζουν τόσα πολλά σε χώρες για να «διαπιστώσουν» στη συνέχεια πως δεν μπορούν να τα εισπράξουν;
Όχι! Είναι ο δρόμος που οδηγεί στις «αναδιαρθρώσεις χρέους», στις «επαναχρηματοδοτήσεις χρέους» και στις «ανταλλαγές ομολόγων» οι οποίες επεκτείνουν το κρατικό χρέος πρακτικά σε ορίζοντα 20, 40 ή περισσοτέρων ετών.
Η παραπάνω διαδικασία εγγυάται απίστευτα μεγάλα και κολοσσιαία επιτόκια, για τους μεγάλους τραπεζίτες και όλους αυτούς του «καλούς» πολιτικούς, βαρόνους των ΜΜΕ, επενδυτές  και μεσίτες χωρίς του οποίους κάτι τέτοιο δε θα ήταν δυνατό.
Αυτό είναι το μοντέλο. Πρέπει να τρέχει και να τρέχει με αυτόν τον τρόπο… Αυτή είναι η τερατώδης μηχανή που συντρίβει όνειρα και ελπίδες των ανθρώπων  και δεν την ενδιαφέρει ποιοι είναι τα θύματα της: Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι ή Βουδιστές, γιατι δεν έχει καμία ηθική.
Φέρτε πίσω τη Δραχμή
Έτσι λοιπόν Ελλάδα: Απλά χρεωκοπήστε το κρατικό σας χρέος: Απλά επιστρέψτε στη Δραχμή: Απλά πείτε «Όχι ευχαριστώ» στους Γερμανούς τραπεζίτες, και στα αρπακτικά της Τρόικα. Πείτε όχι στον δικό σας πρόεδρο της Trilateral.
Με αυτόν τον τρόπο θα θέσετε ένα ισχυρό προηγούμενο για τους Ευρωπαίους γείτονές σας: Όπως η Ισπανία που έχει πληγωθεί τόσο άσχημα για τους ίδιους λόγους. Όπως η Ιταλία με τον δικό της πρωθυπουργό της τριμερούς, Mario Monti –και επίσης πρόεδρος της ευρωπαϊκής Trilateral.
Η Ελλάδα το λίκνο της Δημοκρατίας, μπορεί να διδάξει στον κόσμο ένα μάθημα αληθινής Δημοκρατίας με το να πετάξει έξω τα παράσιτα από τη χώρα, μια κίνηση η οποία παρ΄ ελπίδα μπορεί να οδηγήσει στο να τα πετάξουν έξω από την Ευρώπη και ίσως αργότερα από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Γιατί αυτό που η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Ιταλία και η Ισπανία περνούν τώρφα δεν είναι μια αληθινή Δημοκρατία, αλλά μάλλον μια διαστρεβλωμένη μίμησή της η οποία συστηματικά τις οδηγεί στον έλεγχο των παγκόσμιων αφεντικών, στον έλεγχο της Trilateral της Bilderberg και της διεθνούς τραπεζικής κυριαρχίας.
Αυτοί διοικούν τώρα το «παιχνίδι» όπου όλες οι χώρες καταλήγουν να έχουν την «καλύτερη δημοκρατία που τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν» κάτι το οποίο δεν είναι Δημοκρατία…
Τα μεγαθήρια της οικονομικής ισχύος επελαύνουν με πλήρη ταχύτητα εναντίον όλων μας. Εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, ποιος θα είναι ο επόμενος; Η  Ισπανία; Η Ιταλία; Η Πορτογαλία; Η Αργεντινή; (ξανά;) 
Και τι θα γίνει εάν η Ελλάδα γυρίσει πίσω στην Δραχμή;
Αφήστε και την Ιταλία να γυρίσει πίσω στην Λιρέτα, την Ισπανία στην Πεσέτα, την Πορτογαλία στο Εσκούντο…!
Ένα εθνικό νόμισμα είναι το κλειδί στην εθνική κυριαρχία.
Όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να καταλάβουν ότι είτε θα κυβερνάς για τον κόσμο ενάντια στους τραπεζίτες, είτε για τους τραπεζίτες ενάντια στον κόσμο.
Adrian Salbuchi για το Russia Today
Ο Adrian Salbuchi είναι πολιτικός και οικονομικός αναλυτής, και ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός στην Αργεντινή (http://www.asalbuchi.com.ar/)
Source :  defencenet.gr
Μια προφητική ματιά δίνει σε άρθρο-ανοικκτή επιστολή προς τον Ελληνικό λαό  ο Αργεντινός αναλυτής Adrian Salbuchi. Στο άρθρο του –το οποίο δημοσιεύεται στο ρωσικό ιστολόγιο του Russia Today- ο Salbuchi κάνει μια παράλληλη περιγραφή των γεγονότων που έφεραν στην Αργεντινή στην οικονομική κατάρρευση και την πτώχευση μια δεκαετία πριν σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα, αλλά και πρόκειται να συμβούν. Πολλές λεπτομέρειες των δύο αυτών ιστοριών  είναι «ανατριχιαστικά» παρόμοιες σε σημείο που όλοι να απορούν: Θα ζήσουμε αυτά που πέρασε η Αργεντινή το 2001 και 2002; 
Μια συμβουλή από την Αργεντινή: "Χρεωκοπήστε τώρα..."

Ξεφούσκωμα πολλαπλών επιπέδων

 Γράφει ο Γιώργος Καισάριος
Το μοντέλο που ορισμένοι νομίζουν ότι θα προσφέρει ανάπτυξη δεν έχει προσφέρει τίποτα. Το μοντέλο που κάνει λόγο ότι το κράτος δανείζεται λεφτά και τα σπαταλά ξοδεύοντας ασύστολα δεξιά και αριστερά, μόνο και μόνο για να διοχετεύσει λεφτά στην οικονομία έχει πλέον πεθάνει.
Αυτό το μοντέλο μας έχει αφήσει ένα τεράστιο χρέος, μας έχει κάνει αντιπαραγωγικούς, μας έχει εμποδίσει να εξελιχτούμε και θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να μπορεί αυτή η οικονομία να ορθοποδήσει ξανά.
Άρα όσοι από εσάς νομίζει ότι απλά ξοδεύοντας λεφτά θα δούμε ανάπτυξη, κάνουν λάθος.
Και αυτό ισχύει και για τα έργα υποδομής. Σημειώστε παρακαλώ, ότι ένα σχέδιο Marshall (που σας λέω τον τελευταίο καιρό) δεν θα προσφέρει ανάπτυξη. Ένα σχέδιο Marshall θα μας προσφερθεί πίστωση χρόνου, θα βάλει ορισμένα λεφτά στις τσέπες του κόσμου (σημαντικό, δεν λέω), θα μειώσει λίγο την ανεργία και θα βάλει ένα μαξιλάρι κάτω από την ύφεση (επίσης σημαντικό) αλλά δεν θα μας προσφέρει ανάπτυξη.
Ανάπτυξη και πραγματικό εισόδημα μπορεί να προσφέρει μόνο ο ιδιωτικός τομέας μέσα από το επιχειρείν και την παραγωγική διαδικασία.
Άρα το κούρεμα και το όποιο σχέδιο Marshall θα προσφέρει ανακούφιση μεν, αλλά μακροπρόθεσμες αναπτυξιακές προοπτικές μπορεί να προσφέρει μόνο η προσπάθεια του ιδιωτικού τομέα να κερδίσει μέσα από τις επενδύσεις και τίποτα λιγότερο.
Δεν υπάρχει αντίδοτο για:
- Το ότι το 40% του προϋπολογισμού πάει σε συντάξεις (πρέπει να γίνουν μειώσεις στα ευγενή ταμεία)
- Το ότι ξοδεύουμε περισσότερο από αυτό που παράγουμε (πρέπει να μειωθεί η ψαλίδα)
- Τις όποιες φούσκες υπάρχουν στην αγορά, όπως για παράδειγμα των ακινήτων, τόσο σε τιμές όσο και σε ποσότητα. (Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις να αποτρέψεις το asset deflation).
- Το γεγονός ότι έχουμε τα διπλάσια καταστήματα λιανικής πώλησης από ό,τι η Ευρώπη (πολλοί αναγκαστικά θα κλείσουν)
- Το ότι το κράτος έχει περισσότερο χρέος από ό,τι μπορεί να εξυπηρετήσει (ένα μεγάλο μέρος θα πρέπει να διαγραφεί).
Η ελληνική οικονομία βιώνει έως ένα μεγάλο βαθμό ένα ξεφούσκωμα πολλαπλών επιπέδων. Όσο χρήμα και να ρίξεις για να αποτρέψεις τις πιο πάνω φούσκες από το να ξεφουσκώσουν, δεν θα καταφέρεις τίποτα.
Οι Αμερικανοί για παράδειγμα, παρά την Fed και παρά το ότι έχουν τυπώσει ένα σωρό λεφτά, δεν έχουν καταφέρει να αποτρέψουν το ξεφούσκωμα της αγοράς ακινήτων.
Αντ΄ αυτού την έχουν αντιμετωπίσει κατάμουτρα, προβαίνοντας ήδη σε διαγραφές 2 τρισ. δολαρίων και όλες οι ενδείξεις είναι ότι το τελικό ποσό θα υπερβεί τα 3 τρισ. δολάρια. Για να καταλάβετε πόσο μεγάλο είναι αυτό το νούμερο, είναι περίπου το 20% του Αμερικανικού ΑΕΠ.
Δεν έχει νόημα να νομίζει κάποιος ότι μπορούν να αποτραπούν αυτές οι διαγραφές. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τις επιπτώσεις μίας αποπληθωριστικής λαίλαπας μιας τεράστιας πλασματικής ρευστότητας με πραγματικό χρήμα, έτσι ώστε να προσπαθήσεις να αποτρέψεις το ξεφούσκωμα. Η Ιαπωνία είναι το καλύτερο παράδειγμα.
Αυτό όμως που μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να αντιμετωπίσεις την κατάσταση αναγκάζοντας τις τράπεζες να συνεργαστούν με καταναλωτές, έτσι ώστε το στεγαστικό δάνειο κάποιου να είναι έως το 40% του εισοδήματος του. Και αν και αυτό δεν φτάνει, τότε να προβεί η τράπεζα σε κούρεμα του ονομαστικού δανείου αυτών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις αυτού του δανείου, λόγω της οικονομικής κατάστασης (σε διαφορετική περίπτωση ας δοκιμάσει η τράπεζα την τύχη της με την αγορά αν νομίζει ότι θα πάρει την αξία του δανείου).
Μπορείς επίσης να πάρεις μέτρα τα οποία δεν κοστίζουν τίποτα, αλλά μπορούν να προσφέρουν αναπτυξιακή ανακούφιση.
Για παράδειγμα, τι μας κοστίζει να αλλάξει ο νόμος περί ανωνύμων εταιρειών και να αντιγράψουμε τους ξένους έτσι ώστε να μπορούν να φτιαχτούν εταιρείες στην Ελλάδα με μηδενικό κόστος; Τι κοστίζει να καθοριστεί η χρήση γης σε αυτή τη χώρα, ώστε να ξέρει ο κάθε ένας τι μπορεί και δεν μπορεί να κάνει και που; Τι κοστίζει να σταματήσουν οι υποχρεωτικές δημοσιεύσεις ισολογισμών στις εφημερίδες, οι υποχρεωτικές εγγραφές στα επιμελητήρια και να μηδενιστεί το κόστος δημοσίευσης ΦΕΚ; Τι κοστίζει ώστε να φτιάξουμε ένα νομοθετικό και φορολογικό πλαίσιο, έτσι ώστε να κάνουμε την Ελλάδα έναν εύκολο προορισμό για ξένους κατοίκους με πολλά λεφτά;
Πάνω από όλα, τι κοστίζει να απελευθερώσεις την αγορά από τα γραφειοκρατικά βάρη με σκοπό να αναιρεθούν οι λόγοι για τους οποίους δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, για να δοθεί κίνητρο στον ιδιωτικό τομέα να επιχειρήσει για να μειωθεί η ανεργία;
Η απάντηση είναι ότι δεν κοστίζει τίποτα. Και παρ΄ όλο που υπάρχουν χίλια και δυο πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε, που δεν κοστίζουν τίποτα (που θα μπορούσαν να βάλουν ένα μαξιλάρι κάτω από αυτή την ύφεση), εμείς εξακολουθούμε και φωνάζουμε ότι θέλουμε ανάπτυξη με δανεικά που δεν υπάρχουν χωρίς να έχουμε κάποια πρόταση για κάτι το διαφορετικό.
Η κατάληξη είναι ότι οι φούσκες δεν ξεφουσκώνουν αλλά σκάνε και δυστυχώς κάνεις δεν μπορεί να κάνει τίποτα να τις αποτρέψει να σκάσουν.
Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε πολλές φούσκες που σκάνε ταυτόχρονα αυτή την εποχή. Το κατάλληλο φάρμακο είναι οι διαγραφές, η καταγραφή των ζημιών, η περιποίηση των πληγών (κοινωνικά μέτρα), η προετοιμασία για την επόμενη μέρα (με την αναδιάρθρωση της οικονομίας μας) και πάνω από όλα, το πάθημα να γίνει μάθημα ώστε να μην ξανασυμβεί.
Όλα τα άλλα είναι θεωρίες για αγρίους και οικονομικά μαθηματικά Βορείου Κορέας.

Source : kafeneio-gr

Ελλάδα : Τμήμα του σιδηροδρόμου Βερολίνου - Βαγδάτης

Πριν  από μισό αιώνα που ο Γεώργιος Παπανδρέου Α‘ ομολογούσε ανερυθρίαστα ότι «Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν, και δι’ αυτό δεν ημπορεί λόγω του Κυπριακού να διακινδυνεύσει να πάθει από ασφυξίαν».

Σήμερα, δέκα μόλις χρόνια πριν συμπληρωθούν δύο αιώνες «ελεύθερου» εθνικού βίου, φαίνεται πως ο παρελθόν ιστορικός χρόνος που καθόρισε τη σημερινή φθίνουσα πορεία του ελληνισμού δεν επέφερε θετικές αλλαγές στην αντιμετώπιση του ξένου παράγοντα από το διεφθαρμένο και ξενόδουλο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αντίθετα, οι απροκάλυπτες διαθέσεις της πολιτικής και οικονομικής ελίτ να προσφέρει «γην και ύδωρ» στους ξένους προστάτες της, αρκεί να διασωθεί από την οικονομική δίνη που συγκλονίζει τη χώρα, κάνουν όσους Έλληνες έχουν ακόμη κάποια αισθήματα πατριωτισμού και αξιοπρέπειας να αναπολούν ακόμη και πολιτικούς της εποχής των «προστατίδων και ευεργετίδων δυνάμεων» ή ακόμη και της μετεμφυλιακής «ασφυξίας».
Βέβαια ο αγγλικός «πνεύμονας» έχει αντικατασταθεί πλέον από το γερμανικό, αφού αυτή τη φορά η «σωτηρία» της Ελλάδας είναι πρωτίστως υπόθεση των Γερμανών, οι οποίοι εκλαμβάνουν το γονάτισμα των Ελλήνων σαν ευκαιρία πραγματοποίησης του μεγαλογερμανικού δόγματος «Drang nach Osten». Ο κίνδυνος ασφυξίας είναι σήμερα όμως μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά αφού εκτός από την οικονομική καταβαράθρωση και την συστηματική διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας έχει προστεθεί μία νέα παράμετρος στις σχέσεις εξάρτησης της Ελλάδας. Είναι η ενέργεια, τόσο στη γεωπολιτική της, όσο και στην γεωοικονομική της διάσταση. Η περατότητα των ενεργειακών πόρων και του ορυκτού πλούτου, σε συνδυασμό με τις τεράστιες αναπτυξιακές ανάγκες σε πλανητικό επίπεδο και ο ανελέητος παγκόσμιος ανταγωνισμός για τον έλεγχο της ενέργειας και των πρώτων υλών υποδηλώνουν ότι η εποχή του ενεργειακού ιμπεριαλισμού έχει ήδη ξεκινήσει με σφοδρότητα και γίνεται πιο λυσσαλέος λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μεταξύ των βασικών ανταγωνιστικών δυνάμεων βρίσκεται και η Γερμανία, η οποία επιδιώκει ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα του ενεργειακού ιμπεριαλισμού με όπλα την πρωτοκαθεδρία της σε τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την οικονομική της ευρωστία…
Οι “ανανεώσιμες” πηγές ενέργειας είναι απλά εισπρακτικός μηχανισμός (από ηλίθιους και αφελείς) σε συνδαυσμό με συντήρηση των Γερμανικών εξαγωγών. Έχει σαν πρόσθετο κέρδος για την Γερμανία την μείωση της ζήτησης μη Γερμανικών προϊόντων (crowding out το λένε, κοινώς μονοφαϊσμός)
Η γεωπολιτική ενέργεια που θέλουν οι μάγκες λέγεται Καύκασος, Βόρεια Αφρική και …αν ξεθαρρέψουν, μέση Ανατολή. Και πάντα η Ρωσία.
Είμαστε στα χνάρια του σιδηροδρόμου Βερολίνου – Βαγδάτης, με λίγες ιστορικές αλλαγές.
Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης το έχουν σε ΕΟΖ;

Source :  Πρώτη Σελίδα.  

Ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών; Ο σωστός τρόπος

Πολύ κουβέντα γίνεται για τις ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασωθούν από τις άθλιες επενδυτικές τους αποφάσεις. Άλλοι λένε ότι πρέπει να κρατικοποιηθούν και άλλοι λένε ότι πρέπει να σωθούν από ιδιώτες. Το να κρατικοποιηθεί μια τράπεζα που έχασε τα χρήματά της λόγω της λανθασμένης επιλογής επένδυσης σε κρατικά ομόλογα είναι λίγο παράξενο. Δεν είναι σωστό αυτός που σταματάει να πληρώνει να παίρνει τον έλεγχο του δανειστή του.

Σε περίπτωση διάσωσης από κάποιον πραγματικό ιδιώτη που δεν θέλει να χάσει τα χρήματά του θα πρέπει να φανούν πρώτα οι πραγματικές ζημιές μιας τράπεζας. Οι μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες της χώρας έτρεξαν να καλύψουν κάποιες εκδόσεις της Proton Bank απλά για το θεαθήναι και τώρα έχασαν όλα τα χρήματα της επένδυσής τους.

Η σωστή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πρέπει να γίνει όπως και η ανακεφαλαιοποίηση οποιασδήποτε άλλης επιχείρησης. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Άμεση αναγνώριση της πραγματικής αξίας των στοιχείων ενεργητικού και αντίστοιχη διαγραφή των στοιχείων παθητικού σύμφωνα με την προτεραιότητά τους.

Πρώτα διαγράφονται οι κοινές μετοχές, μετά οι προνομιούχες μετοχές, μετά τα ομόλογα χωρίς προτεραιότητα, μετά τα ομόλογα με προτεραιότητα και μετά οι καταθέσεις. Στο τέλος αποφασίζεται η νέα κεφαλαιακή διάρθρωση της εταιρίας και αυτοί που ήταν οι τελευταίοι που δέχθηκαν κάποιου είδους διαγραφή παίρνουν τις μετοχές. 

Οι πιθανότητες να συμβεί το παραπάνω είναι σχεδόν μηδαμινές μιας και σε σχεδόν κανέναν δεν αρέσει ο πραγματικός καπιταλισμός που ενέχει και το στοιχείο της ζημιάς. Προτιμούν ομολογιούχοι και καταθέτες να είναι αιθεροβάμωνες και να πιστεύουν ότι οι εγγυήσεις κρατών είναι αρκετές για να τους σώσουν. Όσο όμως οι σωστές αποφάσεις δεν λαμβάνονται τόσο τα προβλήματα διογκώνονται.

Source : http://valueinvesting.capitalblogs.gr

Ανατολίτικα παζάρια

Αποκαλυπτικό της κοροϊδίας της Άγκυρας απέναντι στη Δύση είναι το ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας «Telegraph» όπου αποδεικνύεται με βάση πληροφορίες προφανώς προερχόμενες από κύκλους των μυστικών υπηρεσιών, ότι η Τουρκία και η Κίνα βοηθούν συγκεκαλυμμένα το Ιράν να ξεπεράσει τον σκόπελο των κυρώσεων της Δύσης!

Η Τουρκία – με προμετωπίδα τουρκικές επιχειρήσεις – κατηγορείται στο ρεπορτάζ, ότι αναζητεί χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για λογαριασμό του Ιράν τα οποία θα αγοραστούν, χωρίς να φαίνεται η Τεχεράνη ως ιδιοκτήτης, τα οποία και θα χρησιμοποιηθούν για να χρηματοδοτήσουν την προμήθεια αγαθών και πρώτων υλών για την δοκιμαζόμενη από τις κυρώσεις οικονομία του Ιράν.


Παρόμοια είναι και η δραστηριότητα των Κινέζων οι οποίοι είναι ο καλύτερος πελάτης του ιρανικού πετρελαίου. Τι κάνουν όμως οι Κινέζοι; Τα χρήματα που οφείλουν στους Ιρανούς τα καταθέτουν σε κρατικές τράπεζες και στη συνέχεια προμηθεύονται ότι χρειάζεται το Ιράν από τη διεθνή αγορά, το παραλαμβάνουν και το στέλνουν στη μεσανατολική χώρα με πλοία! Πρόκειται για μια ιδιότυπη αλλά αποτελεσματική εφαρμογή των κανόνων της «ανταλλακτικής οικονομίας» (barter economy).

Τις μεθόδους με τις οποίες επιχειρείται από ιρανικής πλευράς η παράκαμψη τω κυρώσεων τις έχουν εκπονήσει οι Φρουροί της Επανάστασης (Pasdaran) οι οποίοι φέρονται να ελέγχουν μεγαλύτερο του 50% τμήμα της ιρανικής οικονομίας. Όπως φαίνεται, εκτός από την Κίνα που δεν έχει «ηθικό δίλημμα» λόγω της ανάγκης για το πετρέλαιο ώστε να στηρίξει τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας της, βρήκαν και την Τουρκία, χώρα με ιστορία και… εξειδίκευση στον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου». Προσπάθειες για την παράκαμψη των κυρώσεων έχουν γίνει από τους Ιρανούς, μέσω Ουκρανίας και Λευκορωσίας.

Υποτίθεται ότι οι Τούρκοι είναι σύμμαχοι της Δύσης στο ΝΑΤΟ και αυτοδιαφημίζονται ως ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής της Δύσης στην ευρύτερη περιοχή…

Source : http://eleftheriskepsii.blogspot.com/

Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς

Στις 3 Μαΐου 1969 το ιταλικό υπουργείο Παιδείας δημιούργησε τη Μονάδα Προστασίας Κληρονομιάς της Τέχνης (Nucleo Tutela Patrimonio Artistico). Μετονομάστηκε σε Αστυνομική Διεύθυνση για την Πολιτιστική Κληρονομιά (CCTPC) αποτελώντας τμήμα του ιταλικού υπουργείου Πολιτισμού και υπάγεται από το 2006 στο σώμα της Αστυνομίας .

«Ηταν η πρώτη υπηρεσία στον κόσμο με σκοπό την προστασία των μνημείων πολιτισμού και προηγήθηκε κατά έναν χρόνο της Σύμβασης της Unesco του Παρισιού. Σύμφωνα με τους όρους της Σύμβασης των Παρισίων οι χώρες-μέλη των Ηνωμένων Εθνών θα έπρεπε να δημιουργήσουν υπηρεσίες αρμόδιες για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης πολιτιστικών αγαθών» λέει στα «ΝΕΑ» ο ταξίαρχος Πασκουάλε Μουγκέο, διοικητής του σώματος CCTPC.

Η ιταλική υπηρεσία προστασίας των μνημείων πολιτισμού ελέγχει τις προδιαγραφές ασφαλείας των μουσείων, των βιβλιοθηκών και των εθνικών αρχείων. Οι αξιωματούχοι σε αυτό το ειδικό σώμα είναι υπεύθυνοι για τα συστήματα ασφαλείας και συναγερμού των μουσείων και των μνημείων. Μεριμνούν επίσης για την εκπαίδευση του προσωπικού των μουσείων. Το προσωπικό των μουσείων συμπληρώνει τις σχετικές «αναφορές ελέγχου» και με αυτόν τρόπο γίνεται άμεση ενημέρωση για τυχόν ελλείψεις ή κενά στα συστήματα ασφαλείας και στην τήρηση των προδιαγραφών ελέγχου. Το επόμενο βήμα είναι η ενημέρωση των κεντρικών υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού και των υπευθύνων για τα μουσεία.

Ειδικά για τους αρχαιολογικούς χώρους το CCTPC έχει προβλέψει την επιτήρησή τους με βιντεοκάμερες μακράς απόστασης, καθώς και τις επιτόπου επισκέψεις αξιωματικών της Διεύθυνσης Πολιτιστικής Κληρονομιάς με ομάδες αστυνομικών. Ο έλεγχος των αρχαιολογικών περιοχών γίνεται και από αέρος με ελικόπτερα και αεροπλάνα για να διασφαλιστεί ο περιβάλλων χώρος από πιθανές αυθαίρετες κατασκευές.

Επίσης το CCTPC παρακολουθεί τις δραστηριότητες και τα δρομολόγια εμπόρων τέχνης, ελέγχει τους καταλόγους των οίκων δημοπρασιών και ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο με εξειδίκευση στο ηλεκτρονικό εμπόριο (e-commerce). Συνεργάζεται με το υπουργείο Εξωτερικών, την Ιντερπόλ και με διεθνείς οργανισμούς για να διεξάγει έρευνες στο εξωτερικό με σκοπό την επανάκτηση των πολιτιστικών θησαυρών που έφυγαν παράνομα από τη χώρα. Μόνο το 2011 το CCTPC επανέκτησε 300 έργα ζωγραφικής και 10.000 αρχαιολογικά αντικείμενα. Την ίδια χρονιά βάσει της Σύμβασης Unesco 1970 η ιταλική υπηρεσία εντόπισε 110 πολιτιστικούς θησαυρούς και τους επέστρεψε στις χώρες από όπου είχαν κλαπεί: Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ρουμανία, Μεξικό και Ισημερινό.

Η επιτυχία του CCTPC στην επιστροφή κλεμμένων θησαυρών από την Ιταλία και το εξωτερικό οφείλεται στη βάση δεδομένων κλεμμένων έργων τέχνης. Το CCTPC διαχειρίζεται την τράπεζα πληροφοριών που θεωρείται η μεγαλύτερη στον κόσμο. Περιλαμβάνει πληροφορίες για κλεμμένα πολιτιστικά αγαθά ξένων χωρών, στις οποίες περιλαμβάνεται και η Ελλάδα.

Στην περίπτωση μάλιστα της πρόσφατης κλοπής από το Μουσείο της Ολυμπίας - επισημαίνει ο ταξίαρχος Πασκουάλε Μουγκέο - η τράπεζα δεδομένων θα ενημερώσει το περιεχόμενό της με τις εικόνες των κλοπιμαίων, αφού τις παραλάβουμε από τις ελληνικές Αρχές.

Source : TA NEA

Ξεχωρίζοντας τα ουσιώδη από τα επουσιώδη

Όταν το 1997 ο διαφημιστής και δημοσιογράφος Νίκος Δήμου κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο «Απολογία ενός Ανθέλληνα», δεν ανέμενε αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από συμπολίτες του για το περιεχόμενο των άρθρων που περιέχονταν σε αυτό. Και τούτο γιατί τις είχε ήδη δεχτεί, δεν απαντούσε, οπότε αποφάσισε να εκδώσει το συγκεκριμένο βιβλίο σαν μια μακροσκελή «απάντηση» σε όλα όσα του καταλόγιζαν, πολλά από τα οποία –μάλιστα- δεν είχε ουσιαστικά ενστερνιστεί ποτέ…


Τα άρθρα που απαρτίζουν το εν λόγω βιβλίο γράφτηκαν μέσα στην πενταετία 1991 – 1996, εποχή έξαρσης του «Μακεδονικού» αλλά και άλλων εθνικών θεμάτων, για τα οποία ο συγγραφέας χαρακτηρίστηκε πολλάκις ανθέλληνας και προδότης. Ενδεικτικό είναι ότι ο τότε «Ελεύθερος Τύπος», είχε γράψει μεταξύ άλλων, πως «σε μια ευνομούμενη Πολιτεία κάτι περιπτώσεις σαν τον Νίκο Δήμου θα είχαν προ πολλού συλληφθεί».

Σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου, με τίτλο «Τα πέντε ελλείμματα των Ελλήνων» ο συγγραφέας ορίζει και αναλύει τους, κατ’ αυτόν, «ελλειμματικούς πυλώνες» του ελληνικού έθνους: γνωστικό, ηθικό, δημοκρατικό, κριτικό, εθνικό.

Ορίζει «γνωστικό έλλειμμα», τη μόνιμη διάθεσή μας σαν λαού να αναγιγνώσκουμε ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις «ελληνοκεντρικά», σχεδόν απαξιώντας να συνδυάσουμε και να εξηγήσουμε τα τεκταινόμενα δεχόμενοι και ότι δεν μας αρέσει. «Η Ελλάδα γνωρίζει μόνον αυτά που την βολεύουν». Σήμερα; Το γνωστικό μας έλλειμμα «επιμένει», ώστε να αυτοϊκανοποιηθούμε αποποιούμενοι παρελθοντικών λαθών μας, χωρίς βέβαια αυτό να δίνει το δικαίωμα στον όποιο Φίλιπ Ρέσλερ, να ξεστομίζει δηλώσεις του τύπου: «Η ημέρα πτώχευσης της Ελλάδας γίνεται όλο και λιγότερο τρομακτική για όλους εμάς τους άλλους».

Εξηγεί ως «ηθικό έλλειμμα», την τότε διάθεσή μας να επιμένουμε περί «εμφυλίου» στη Γιουγκοσλαβία, όταν όλη η υφήλιος είχε πλέον αποδεχθεί πως επρόκειτο για εισβολή. Σήμερα; Αντιμετωπίζουμε οι ίδιοι εισβολή Ευρωπαίων ελεγκτών, βιώνοντας, αυτή τη φορά «πολιτικό εμφύλιο» εντός της χώρας μας, παρ όλη την ύπαρξη κυβέρνησης συνεργασίας. Τα κομματικά παιχνίδια «χορεύουν ταγκό» με τα προσωπικά οφέλη ακόμη και τις ώρες διαβουλεύσεων για τη χρεοκοπία ή μη της χώρας (βλ. δηλώσεις Καρατζαφέρη τα ξημερώματα της 8ης Φεβρουαρίου).

Αναφέρεται σε «δημοκρατικό έλλειμμα», υπενθυμίζοντας ότι στην Ελλάδα του 1992 θεωρείτο φυσιολογικό να καταδικάζονται και να φυλακίζονται πολίτες μόνο και μόνο επειδή έχουν διαφορετική άποψη από την «κρατούσα». Σήμερα; Στην Αθήνα του 2012 ερμηνεύεται από πολιτικές και αστυνομικές αρχές ως μη προβλέψιμη (αν και τελούμενη κατ’ επανάληψη) η επιδρομή κουκουλοφόρων στο εμπορικό κέντρο της πόλης, την ημέρα ψήφισης του 2ου Μνημονίου. Έτσι, η ελλειμματική Ελλάδα παραδίδεται στην ανομία, το πλιάτσικο, την καταστροφική μανία, την παράλογη έκφραση αντίδρασης, που μεταφράζονται σε ενίσχυση της ύφεσης απ’ όλες τις πλευρές.

Παρουσιάζει ως «κριτικό έλλειμμα» την εθνική μας αδυναμία να ξεχωρίσουμε τα ουσιώδη από τα επουσιώδη, φέρνοντας ως παράδειγμα την τότε ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού κατά Ιταλού διαφημιστή που «έπαιξε» οπτικά με τις κολόνες του Παρθενώνα, τονίζοντας ότι κανένα κράτος δεν δημιούργησε ζήτημα από τις –ευτυχείς ή μη- εμπνεύσεις ενός διαφημιστή. Σήμερα; Διαφήμιση πασίγνωστου ουίσκι «συμπαραστέκεται» στην Ελλάδα –έστω με εμπορική διάθεση- και η πλειονότητα των Ελλήνων το προπηλακίζουμε στα social media ως «δήθεν» και «επιτηδευμένο». Ας είναι. Τουλάχιστον υπάρχει… Τονώνει νοερά το λαβωμένο εθνικό αίσθημα.

Μεταφράζει ως «εθνικό έλλειμμα» την εμμονή μας στον εθνικισμό λ.χ. των ονομάτων και όχι της ουσίας. «Μας έφαγε ο λαϊκίστικος μαξιμαλισμός των μικροπολιτικάντιδων», λέει χαρακτηριστικά. Σήμερα; Το ίδιο. «Μας τρώει» η μικροπολιτική. Οι δημοσκοπήσεις ξεφτιλίζουν τη δυναμική των μεγάλων πολιτικών κομμάτων, κι όμως, όταν φτάσει η στιγμή της κάλπης, ο Έλλην θα θυμηθεί τις υποσχέσεις του τοπικού βουλευτή, την άλλοτε λαμπερή εποχή κατά την οποία απολάμβανε χωρίς να προσφέρει και θα κάνει το χρέος του: Θα βγάλει και πάλι τα μάτια του.

Μπορεί τα παραπάνω «ελλείμματα» να μην υφίστανται καν. Μπορεί να είναι κι αυτά «μέρος μιας διεθνούς συνωμοσίας κατά της Ελλάδας». Μπορεί και να στέκουν στο ακέραιο, μπορεί και μερικώς.

Όμως, μπορεί και να αποτελούν το θλιβερό συμπέρασμα ότι ο ανθελληνισμός γεννιέται «από μέσα», απ’ τα σπλάχνα του τόπου μας, από εμάς τους ίδιους, λειτουργώντας σαν σαράκι, και έπονται οι ευρωπαϊκές –επαίσχυντες κατά τ’ άλλα- «κορώνες» Ρέσλερ, Γιούνκερ, Σόιμπλε και λοιπών.

Άλλωστε, όπως κατά μια «προσωπική ανασκόπηση» ο άνθρωπος πρέπει πρωτίστως να εκτιμήσει τον εαυτό του για να απαιτεί από τους γύρω του να το πράξουν, έτσι και σαν λαός πρέπει να ανασυνταχθούμε, να συσκεφθούμε, να αναλογιστούμε.

Κι ύστερα ας περιμένουμε –έστω ψήγμα- σεβασμού από τον εκάστοτε Ευρωπαίο εντεταλμένο κερδοσκόπο.

Έχουμε: ιστορία, πάθος, θέληση, όραμα,  αντοχές και ευρηματικότητα.

Δεν έχουμε: λεφτά και τη «συμπάθεια» όλης της διεθνούς κοινότητας.

Κι όμως. Τα «έχουμε» είναι περισσότερα
Source:  http://www.aixmi.gr/

Πού φορτώνει τις αμαρτίες του το νεοελληνικό κράτος

Στις τράπεζες φορτώνει έναντι «συμβολικού» ανταλλάγματος σχεδόν όλες τις αμαρτίες του νεοελληνικού κράτους η κυβέρνηση. Μετά τη ζημιά άνω των 30 δισ. ευρώ που προκαλεί στην κεφαλαιακή τους βάση το κούρεμα των ελληνικών κρατικών ομολόγων, το οικονομικό επιτελείο και η τρόικα επέλεξαν να ξεφορτωθούν διά της τεθλασμένης και τα ληξιπρόθεσμα χρέη των ΔΕΚΟ.

Ως αντάλλαγμα, η κυβέρνηση προσφέρει τη διατήρηση του ιδιωτικού τους χαρακτήρα υπό προθεσμία. Όπως προβλέπει η συμφωνία για το PSI, η ανακεφαλαιοποίησή τους θα γίνει με την έκδοση κοινών μετοχών με αναστολή του δικαιώματος ψήφου για ένα διάστημα μεταξύ τριών και πέντε χρόνων, το οποίο θα αποφασιστεί οριστικά εντός του Μαρτίου.

Συγκεκριμένα, οι τράπεζες επελέγη να εκδώσουν κοινές μετοχές μετά ψήφου (καθώς στο ελληνικό δίκαιο δεν προβλέπεται η έννοια των άνευ ψήφου κοινών μετοχών), με αναστολή όμως του δικαιώματος ψήφου. Σε αυτό το διάστημα της αναστολής, οι τράπεζες θα παραμένουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και θα μπορούν να επιστρέψουν τα κεφάλαια που θα έχουν λάβει ώστε να διατηρήσουν τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα. Σε αντίθετη περίπτωση, και εφόσον περάσει άπραγη η περίοδο χάριτος, οι τράπεζες θα κρατικοποιούνται και θα τοποθετούνται διοικήσεις της επιλογής του κράτους.

Παράλληλα, προβλέπεται η δυνατότητα έκδοσης προνομιούχων μετοχών για όσες τράπεζες προλάβουν να προχωρήσουν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου πριν την ένταξή τους στο ταμείο, έχοντας δηλαδή αντλήσει κεφάλαια από όλες τις εναλλακτικές πηγές που διαθέτουν (αυξήσεις κεφαλαίου υπέρ των παλαιών μετόχων, πωλήσεις παγίων και θυγατρικών κ.λπ.). Εξαίρεση σε αυτή τη ρύθμιση, σύμφωνα με πληροφορίες, θα αποτελέσουν ορισμένα προβληματικά τραπεζικά ιδρύματα, για τα οποία θα ισχύει εξαρχής το δικαίωμα ψήφου (με το οποίο ορίζονται και οι διοικήσεις των τραπεζών). 

Τα δάνεια των ΔΕΚΟ
Η απόφαση της κυβέρνησης και της τρόικας να συμπεριληφθούν στο κούρεμα του ελληνικού χρέους όλα τα δάνεια που έχουν χορηγήσει οι ελληνικές τράπεζες με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου σε προβληματικές ΔΕΚΟ απειλεί να αλλάξει τον τραπεζικό χάρτη της χώρας και το συσχετισμό δυνάμεων που είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες εβδομάδες. Η εξέλιξη προκάλεσε πυρετό διαβουλεύσεων στα τραπεζικά επιτελεία, καθώς η ζημιά των 5-6 δισ. ευρώ που θα προκύψει κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι. Σημειώνεται ότι η Eurobank, που έχει μεγάλη έκθεση στα ελληνικά ομόλογα, εμφανίζει πολύ μικρό χαρτοφυλάκιο τέτοιων δανείων. Αντίθετα, η Alpha Bank, η Εθνική και η ΑΤΕ φέρονται να έχουν δώσει το μεγαλύτερο μέρος των συγκεκριμένων δανείων.

Τα δάνεια των προβληματικών που υπάγονται στη ρύθμιση έχουν ληφθεί από τον ΟΣΕ, τον ΟΑΣΑ, την ΕΑΣ και την ΕΑΒ. Υπό εξέταση παραμένει εάν θα ενταχθούν και τα δάνεια μη προβληματικών ΔΕΚΟ στις οποίες το Δημόσιο είναι μεγαλομέτοχος. 

Το PSI+
Επιβάρυνση μικρότερη της αρχικά εκτιμώμενης, στα επίπεδα του 58-65%, υπολογίζουν ότι θα έχουν από το PSI οι ελληνικές τράπεζες. Με βάση τους κανόνες εποπτείας και κεφαλαιακής επάρκειας, και τη συμφωνία για κούρεμα του 50% στην ονομαστική αξία, τα νέα ομόλογα θα αποτιμηθούν σε τρέχουσες τιμές, με αποτέλεσμα η επιβάρυνση σε όρους καθαρής παρούσας αξίας (NPV) να είναι της τάξης του 70%.
Ωστόσο, η πραγματική συνολική επιβάρυνση δεν θα είναι τόσο μεγάλη. Θα πρέπει να συνυπολογιστούν τόσο η φορολογική μεταχείριση των ζημιών (σήμερα προβλέπεται δυνατότητα συμψηφισμού με μελλοντικά κέρδη στη διάρκεια πενταετίας) όσο και η λογιστική μεταχείριση των ζημιών, που εξαρτάται από την κατανομή των ομολόγων στα επιμέρους χαρτοφυλάκια της κάθε τράπεζας. 

Τι λέει το νέο μνημόνιο
Εν τω μεταξύ, αυστηρό χρονοδιάγραμμα έχει τεθεί ώστε όλες οι τράπεζες να επιτύχουν δείκτη βασικών κυρίων κεφαλαίων Core Tier 1 στο 9% έως τα τέλη Σεπτεμβρίου και 10% έως τον Ιούνιο του 2013. Όπως αναφέρεται, η αξιολόγηση των κεφαλαιακών αναγκών, που θα διενεργηθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος, μεταξύ άλλων θα βασίζεται στη διαγνωστική μελέτη της BlackRock, στον αντίκτυπο από το PSI και στα σχέδια αναδιάρθρωσης που έχουν ήδη εκπονήσει οι τράπεζες. Με βάση τις κεφαλαιακές ανάγκες που θα εντοπίσει τελικά η Τράπεζα της Ελλάδος, οι τράπεζες θα κληθούν να επανεξετάσουν τα πλάνα τους και να καταθέσουν τα τελικά σχέδια κεφαλαιακής ενίσχυσης έως τα τέλη Μαρτίου. Παράλληλα, σε συνεννόηση με την τρόικα, η Τράπεζα της Ελλάδος θα προβεί σε λεπτομερή και ενδελεχή αξιολόγηση κάθε τράπεζας, χρησιμοποιώντας μία σειρά ποιοτικών και ποσοτικών κριτηρίων, η οποία θα ολοκληρωθεί κι αυτή έως τα τέλη Μαρτίου.

Τα κριτήρια αυτά θα είναι:
- Η ικανότητα και η πρόθεση των μετόχων να εισφέρουν νέα κεφάλαια.
- Η ποιότητα του management και τα συστήματα διαχείρισης κινδύνων.
- Οι μέθοδοι υπολογισμού κεφαλαίων, ρευστότητας και κερδοφορίας.
- Η αξιολόγηση της ΤτΕ για τους τραπεζικούς κινδύνους.
- Το κατά πόσο το επιχειρηματικό μοντέλο είναι βιώσιμο.
Σε ό,τι αφορά την ανακεφαλαιοποίηση, η ΤτΕ θα επικοινωνήσει με τις τράπεζες έως τα τέλη Απριλίου και βάσει της αξιολόγησης της βιωσιμότητάς τους και των σχεδίων κεφαλαιακής ενίσχυσης θα δώσει συγκεκριμένες διορίες για την άντληση κεφαλαίων από την αγορά. Οι καταληκτικές ημερομηνίες θα εξεταστούν κατά περίπτωση και μπορεί να είναι διαφορετικές για κάθε τράπεζα, με χρονικό όριο το τέλος Σεπτεμβρίου. Σε αυτή τη διαδικασία θα συνυπολογιστούν τόσο το ρυθμιστικό πλαίσιο όσο και οι απαιτήσεις της ελληνικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

Στις τράπεζες που θα καταθέσουν βιώσιμα σχέδια κεφαλαιακής ενίσχυσης θα δοθεί η δυνατότητα να ζητήσουν και να λάβουν κρατική στήριξη, έτσι ώστε να συνεχίσουν να υπάρχουν κίνητρα για τον ιδιωτικό τομέα να εισφέρει κεφάλαια, με στόχο να περιοριστεί το βάρος για τους φορολογούμενους. Ειδικότερα, οι τράπεζες θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στα κεφάλαια του ΤΧΣ μέσω κοινών μετοχών και υπό αίρεση μετατρέψιμων ομολόγων. Θα υπάρξει τροπολογία του νόμου για το ΤΧΣ, για να επιτραπεί η χρήση μετατρέψιμων ομολόγων και η επιβολή περιορισμών στα δικαιώματα ψήφου σε ορίζοντα πενταετίας. Οι τεχνικές λεπτομέρειες για το τελικό πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών θα δοθούν με υπουργικό διάταγμα, που θα έχει συνταχθεί σε συνεννόηση με την τρόικα έως τα τέλη Μαρτίου.

Εμπορική 
Μειώσεις μισθών 12-18%
Νέο κύκλο μειώσεων των αποδοχών των τραπεζοϋπαλλήλων στον τραπεζικό κλάδο άνοιξε η γαλλικών συμφερόντων Emporiki Bank, δίνοντας το στίγμα της μείωσης του κόστους λειτουργίας που θα ακολουθήσουν σταδιακά όλα τα τραπεζικά ιδρύματα. Η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της Εμπορικής προβλέπει μείωση των αποδοχών από 12% έως 18%, μέσω της κατάργησης των επιδομάτων που προβλέπονταν στην επιχειρησιακή σύμβαση που είχε λήξει το καλοκαίρι και βρισκόταν σε ισχύ λόγω της μετενέργειας. 
Πρόκειται μεταξύ άλλων για το επιχειρησιακό επίδομα (που ανέρχεται σε 11,76%), την προσαύξηση που καταβαλλόταν με το επίδομα ισολογισμού ύψους 770 ευρώ, το επίδομα δικτύου, τις προσαυξήσεις που προβλέπονταν επί των επιδομάτων ευθύνης/βαθμίδας για ορισμένα καταστήματα (50%, 30% και 15% ανάλογα με το κατάστημα) και το επίδομα επικινδυνότητας (χρηματαποστολών).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το αποτυχημένο μοντέλο της Crédit Agricole στην Ελλάδα, με σωρευτικές ζημίες 10,5 δισ. ευρώ, με νέες ζημίες στο εννιάμηνο του 2011 ύψους 1,41 δισ. ευρώ και αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων στο ύψος ρεκόρ για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα του 31%, αποδεικνύει ότι οι Γάλλοι δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν άλλα χρήματα και πλέον προσπαθούν να κόψουν απ’ όπου μπορούν.
Σημειώνεται ότι στο νέο μνημόνιο προβλέπεται η άρση της άτυπης μονιμότητας που ίσχυε για τους υπαλλήλους των (πάλαι ποτέ και νυν) υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών, αλλά και η μείωση του μισθολογικού κόστους.

Source : freesunday.gr

Νίκος Φιλιππίδης

Βόρειοι και Νότιοι

Ηχηρή προειδοποίηση ότι η κρίση στην ευρωζώνη και ιδιαίτερα οι οικονομικές ανισότητες μεταξύ των βόρειων χωρών και των χωρών του Νότου απειλούν να προκαλέσουν εμφύλιο έστειλε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Μάριο Μόντι.

Ο ιταλός Πρωθυπουργός κατηγόρησε μάλιστα τη Γερμανία και τη Γαλλία ότι ήταν οι χώρες εκείνες που ξεκίνησαν πρώτες την κρίση, όταν το 2003 - με την υποστήριξη και της Ιταλίας - κατάργησαν ουσιαστικά το όριο 3% που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας για να μην υποστούν κυρώσεις επειδή το είχαν ξεπεράσει.

Ο Μόντι χτύπησε το καμπανάκι από την έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο - ο οποίος, σημειωτέον, στηρίζει συνεχώς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη χώρα μας ανησυχώντας για ένα ντόμινο που θα έπληττε και την Ιταλία - δεδομένου ότι ευρωπαίοι εταίροι, Κομισιόν και ΕΚΤ εμφανίζονται να βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί η Ελλάδα. Το δεύτερο πακέτο στήριξης των 130 δισ. ευρώ απειλεί με «εμφύλιο» την ΕΕ, καθώς μεγαλώνει ο αριθμός των ευρωπαϊκών χωρών - περιλαμβανομένης της Γερμανίας - που εμφανίζονται διστακτικές στο να βάλουν το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη.

Προτού ξεκινήσει η τηλεδιάσκεψη του Eurogroup χθες, πληροφορίες έφεραν διχασμένους τους Ευρωπαίους για την Ελλάδα: η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Γαλλία ήθελαν να προχωρήσει η εκταμίευση της βοήθειας, ενώ ο άξονας Γερμανίας, Ολλανδίας, Φινλανδίας ανησυχούσε ότι η Αθήνα δεν μπορεί να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Είναι κακό να χωρίζονται οι χώρες-μέλη σε «καλές» και «κακές», προειδοποίησε ο κ. Μόντι από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου τονίζοντας πως «όλοι πρέπει να αισθανόμαστε συνυπεύθυνοι για ό,τι έγινε στο παρελθόν», αλλά «και για το πώς θα οικοδομήσουμε το μέλλον».

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει γίνει επίσης πεδίο ομηρικών μαχών μεταξύ των υποστηρικτών και των επικριτών της χώρας μας. Σοσιαλιστές και Πράσινοι ευρωβουλευτές εξαπολύουν τη μια δριμεία επίθεση μετά την άλλη κατά του Βερολίνου για τα ασφυκτικά μέτρα λιτότητας που επιβάλλουν στην Αθήνα. Παράλληλα αυστηρή κριτική στην τρόικα έκανε ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας, ο αυστριακός ευρωβουλευτής Χάνες Σβόμποντα.

Οποια και αν είναι τα επιχειρήματα της κάθε πλευράς, πάντως, η κόντρα που έχει δημιουργηθεί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυξάνει σημαντικά τις ανησυχίες των αγορών σχετικά με το ότι οι διαβουλεύσεις για το κούρεμα του χρέους και τη χορήγηση της επόμενης δόσης μπορεί να μην έχουν ολοκληρωθεί έως τις 20 Μαρτίου που πρέπει να πληρωθούν ομόλογα 14,5 δισ. ευρώ.

ΤΑ «ΜΑΖΕΨΑΝ». Την εκρηκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί προσπάθησε να αποκλιμακώσει ο εκπρόσωπος της Ανγκελα Μέρκελ, Στέφεν Ζάιμπερτ, ο οποίος διέψευσε ότι η Γερμανία έχει αποφασίσει να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει.

Λίγο νωρίτερα ο επίτροπος της ΕΕ για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις Ολι Ρεν είχε προειδοποιήσει για «καταστρεπτικές συνέπειες» από πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας και ζήτησε από τις ευρωπαϊκές χώρες να εγκρίνουν τη χορήγηση του δεύτερου πακέτου το συντομότερο δυνατόν.

Επίσης, σύμφωνα με την «Die Welt», στελέχη της ΕΚΤ που κλήθηκαν σε ειδική συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών στη γερμανική Βουλή προειδοποίησαν ότι η Ελλάδα πρέπει να σωθεί τώρα πάση θυσία, διότι σε αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες θα ήταν ανυπολόγιστες.

Source : TA NEA

Αμεσες γεωπολιτικές εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο

Τις παραμονές της Άνοιξης του 2012, που αναμένεται να είναι άκρως σημαντική για την ευρύτερη περιοχή, είναι σε εξέλιξη γεγονότα και διαδικασίες που αξίζει να τα σκιαγραφήσουμε, αφού ούτως ή άλλως επηρεάζουν και θα επηρεάσουν τα ελληνικά πράγματα.

Μετά τη δρομολόγηση της εκμετάλλευσης του κοιτάσματος στο Οικόπεδο «Αφροδίτη», από την αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων Noble Energy, που κατά τα φαινόμενα μάλλον έχει αποδεχτεί ως τετελεσμένο η Τουρκία, η επίσκεψη Νετανιάχου στη Λευκωσία, το δεύτερο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου, αποτελεί προάγγελο νέων εξελίξεων για το ίδιο το γεωπολιτικό καθεστώς της Κύπρου, που μέχρι τώρα επηρεάζεται δραματικά από την τουρκική κατοχή, από τις αγγλικές βάσεις και από τα δικαιώματα που απορρέουν ή υποτίθεται ότι απορρέουν για τις εγγυήτριες δυνάμεις από τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου. Και το λέμε αυτό γιατί ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, εκτός του ότι θα συζητήσει το θέμα του σταθμού υγροποίησης και το θέμα της μεταφοράς του φυσικού αερίου στην ενεργοβόρα Ευρώπη, κάτι που αφορά και την Ελλάδα, είναι πολύ πιθανόν να συζητήσει την υπογραφή συμφωνίας για την εγκατάσταση πολεμικών αεροσκαφών του Ισραήλ στην Κύπρο. Δηλαδή, με άλλα λόγια, θα ζητήσει την παραχώρηση βάσης στο έδαφος της Κύπρου, που, εκτός των άλλων, σημαίνει ανατροπή των υπαρχουσών ισορροπιών που υπάρχουν στο νησί, λόγω της τραγελαφικής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί με την παρουσία 40 χιλιάδων στρατιωτών, του τουρκικού στρατού κατοχής, και της λειτουργίας των στρατιωτικών βάσεων που διατηρεί η Αγγλία στη Μεγαλόνησο, με δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας στο έδαφος τους, τουλάχιστον όπως ισχυρίζεται η ίδια.

Αν θα μπορούσαμε να διεισδύσουμε στη σκέψη των πολιτικών και των επιτελών που σχεδιάζουν και κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση, η παρουσία των αεροσκαφών της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ στο έδαφος της Κύπρου, που δεν διαθέτει δικά της πολεμικά αεροσκάφη -σημειώστε ότι Άγκυρα και Ουάσιγκτον, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια, αντιδρούν με σφοδρότητα στην εγκατάσταση ελληνικών αεροσκαφών στην Κύπρο- σε επιχειρησιακό επίπεδο θα προστατεύει τον σταθμό υγροποίησης που θα κατασκευαστεί στην Κύπρο, αλλά και τον αγωγό που θα κατασκευαστεί για τη μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, μέσω ελληνικής ΑΟΖ. Σε στρατηγικό επίπεδο, όπως θα δούμε παρακάτω, αλλάζει τις ισορροπίες!

Αφού υπογραμμίσουμε ότι σε περίπτωση που επιτευχθεί συμφωνία, η βάση που θα παραχωρηθεί, θα είναι η πρώτη μόνιμη βάση του Ισραήλ εκτός του εθνικού του εδάφους, να υπενθυμίσουμε ότι πέρα από τη συνεργασία στο θέμα της εκμετάλλευσης και μεταφοράς του φυσικού αερίου, η Κύπρος και το Ισραήλ βρίσκονται κοντά στην υπογραφή συμφωνίας για την κατασκευή υποθαλάσσιου καλωδίου-αγωγού μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Το θέμα συζητήθηκε για πρώτη φορά κατά την επίσκεψη του Υπουργού Ενέργειας και Υδάτινων Πόρων του Ισραήλ Ούζι Λαντάου (Uzi Landau) στην Κύπρο τον περασμένο Νοέμβριο στο πλαίσιο της επίσκεψης του Προέδρου του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, αλλά και κατά την πρόσφατη επίσκεψη της Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού της Κύπρου, Πραξούλας Αντωνιάδου στο Ισραήλ. Σύμφωνα με ανακοίνωση του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών, οι δύο Υπουργοί συζήτησαν θέματα υποδομής, συμπεριλαμβανομένης της ενδεχόμενης διμερούς συνεργασίας στον τομέα της ενέργειας.

Όμως, κατά την άποψή μας το θέμα του καλωδίου, δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ο Ισραηλινός Υπουργός, κατά τη συνάντηση εκείνη, εκτός του ότι ανέφερε ότι το έργο θα προσφέρει στήριξη στα θέματα ηλεκτρικής ενέργειας των δύο χωρών, πρόσθεσε ότι θα είναι η πρώτη διασύνδεση αυτού του είδους μεταξύ του Ισραήλ και της Ευρώπης, που σημαίνει ότι το υποθαλάσσιο καλώδιο θα φθάσει μέχρι την Ελλάδα. Μάλιστα, ο Ισραηλινός αξιωματούχος συνεχίζοντας είπε ότι η Κύπρος και η Ελλάδα πρόκειται να υπογράψουν ένα μνημόνιο συνεργασίας για ένα σχέδιο που προβλέπει την τοποθέτηση ενός υποθαλάσσιου καλωδίου συνολικού μήκους 600 χλμ. το οποίο θα συνδέει την Κύπρο και άρα το Ισραήλ με την ηπειρωτική Ευρώπη και με το ευρωπαϊκό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας.

Δηλαδή, κατά τα φαινόμενα, του αγωγού φυσικού αερίου θα προηγηθεί το υποθαλάσσιο καλώδιο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδος, που πρέπει να διέλθει από την υποθαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου-Καστελορίζου-Κρήτης, που αμφισβητεί και διεκδικεί η Τουρκία, προσπαθώντας να σύρει προς την πλευρά των δικών της θέσεων την Αίγυπτο, όπου την Άνοιξη εξεγερμένων, αντί του Καλοκαιριού, διαδέχεται ο βαρύς Χειμώνας του πολιτικού Ισλάμ. Και όταν λέμε προς την πλευρά των δικών της θέσεων, εννοούμε τους ισχυρισμούς της Τουρκίας, όπως εκφράστηκαν δια στόματος του Πρωθυπουργού της Ταγίπ Ερντογάν και του Υπουργού Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ, ότι δηλαδή η Τουρκία αναγνωρίζει στο Καστελόριζο χωρικά ύδατα 6 ν.μ., στα οποία περιορίζεται και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του νησιού και τίποτε άλλο.

Να σημειώσουμε ότι ενώ η Αίγυπτος δέχτηκε την οριοθέτηση της δικής ΑΟΖ με την Κύπρο με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, τώρα φέρεται να κάνει διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, υιοθετώντας την αρχή της ευθυδικίας, που περιορίζει την ΑΟΖ του Καστελορίζου και αποκόπτει την ενότητα και την επαφή μεταξύ των ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου.

Παράλληλα με όλα αυτά, λες και υπάρχει ένας ανώτερος στρατηγικός σχεδιασμός, η Ελλάδα, που επί δεκαετίες δεν έκανε το παραμικρό για να εκμεταλλευθεί τον υποθαλάσσιο πλούτο της, τον Αύγουστο του 2011, και ενώ η οικονομική κρίση περιόρισε δραματικά τις δυνατότητες υποστήριξης μιας τέτοιας πολιτικής με εθνικά μέσα, ψήφισε έναν νόμο, ο οποίος ανοίγει το δρόμο για την εκμετάλλευση της ελληνικής ΑΟΖ. Συγκεκριμένα, με τον νόμο Ν. 4001/2011, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 179/22.08.2011, η Ελλάδα κατοχυρώνει το δικαίωμα εκμετάλλευσης των θαλασσίων περιοχών της. Σύμφωνα με το άρθρο 156 του ως άνω νόμου: «Ως «υποθαλάσσιες περιοχές» νοούνται ο βυθός και το υπέδαφος των εσωτερικών υδάτων, της αιγιαλίτιδας ζώνης, της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ης κηρυχθεί) μέχρι την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.

Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.»

Και μάλλον ο νόμος αυτός δεν ψηφίστηκε για να μείνει στα χαρτιά, αφού, σύμφωνα με τον κ. Μανιάτη, «το ΥΠΕΚΑ προχώρησε στην προκήρυξη Διεθνούς Δημόσιας Πρόσκλησης για συμμετοχή σε σεισμικές ερευνητικές εργασίες απόκτησης δεδομένων μη αποκλειστικής χρήσης εντός της θαλάσσιας ζώνης στη Δυτική και Νότια Ελλάδα. Η εν λόγω διεθνής δημόσια πρόσκληση δημοσιεύτηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2011 στην επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και ότι στο παράρτημα Α της ανωτέρω απόφασης-πρόσκλησης που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής απεικονίζεται ενδεικτικός χάρτης της προς έρευνα περιοχής, περιλαμβάνοντας τα όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, όπως αυτά προσδιορίζονται με βάση την εθνική διαπραγματευτική θέση και τις αρχές του διεθνούς δικαίου».

Δηλαδή, η Ελλάδα έχει καταρτίσει χάρτη που δημοσιεύθηκε στην επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στον οποίο απεικονίζεται η ελληνική ΑΟΖ με κοινό όριο μεταξύ των ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου, ενώ προχωρούν οι διαδικασίες για έρευνες νοτίως της Κύπρου, που είναι το προτελευταίο βήμα πριν την εκμετάλλευση.

Αν σε όλα αυτά συμπληρώσουμε και την έγγραφη απάντηση σε ερώτηση του βουλευτή κ. Στρατάκη του Υπουργού  Εξωτερικών κ. Σταύρου Δήμα ότι «η κήρυξη ΑΟΖ στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο αποτελεί ένα κυριαρχικό δικαίωμα, το οποίο η Ελλάδα θα ασκήσει στον κατάλληλο χρόνο, συνεκτιμώντας τις γενικότερες συνθήκες καθώς και τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις με τις όμορες χώρες με γνώμονα το εθνικό συμφέρον στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής μας», τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι όλες οι ενέργειες που αναφέρονται στο σημείωμα αυτό, πιθανόν υπαγορεύονται από έναν ανώτερο στρατηγικό σχεδιασμό, που είναι συμβατός με τα γενικότερα συμφέροντα του Ελληνισμού. Θα ήταν δε ευχής έργον η εξέλιξή τους να συμπέσει χρονικά με την μακροχρόνια εμπλοκή της Τουρκίας σε μέτωπα όπως η Συρία, το Ιράν και το Κουρδικό. Λέτε;

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Δημοκρατία